Οι νεαροί Ροδίτες της hip hop μουσικής!

Pοδούλα Λουλουδάκη

Ο Νίκος Μήλας και ο Νίκος Παπανικολάου, το CD τους που δείχνει Ρόδο και ο ωμός στίχος τους

Για τον Νίκο Μήλα, 30 χρονών και τον Νίκο Παπανικολάου 25, μου είπαν ότι είναι «παιδιά με ουσία» που γράφουν καλή μουσική και πολύ δυνατούς στίχους.

Το συγκρότημά τους λέγεται «Διένεξη» άλλωστε! Σύγκρουση περιλαμβάνει αυτό, και το πρώτο τους CD που παρουσιάστηκε στην Αθήνα όπου η hip hop έχει μεγάλη απήχηση σε αντίθεση με τη Ρόδο, έκανε ήδη αίσθηση.

Είναι Ροδίτες οι δυο τους και παραμένουν στη Ρόδο, ενώ ζουν στην Αθήνα οι άλλοι δύο του συγκροτήματος.

Ροδίτες από άλλο ανέκδοτο όπως διαπίστωσα και απ’ αυτή την κουβέντα, και πιο πολύ από τους στίχους τους, αλλά και όσα έγραψαν στον τοίχο τους δικαιολογώντας την επιλογή του ονόματός τους:
«Διένεξη, είναι όσα έχουμε, όσα χάσαμε, όσα κερδίσαμε, όσα κυνηγήσαμε, είναι φιλία, είναι έκφραση και λόγος ύπαρξης. Από την Αθήνα στη Ρόδο, μέχρι Βέλγιο και πάλι πίσω. Η τύχη ποτέ δεν ήταν με το μέρος μας. Αποστάσεις, αφραγκίες, δουλειές, θέματα υγείας και πολλά άλλα δεν μας κράτησαν κάτω, απλώς ίσως να μας καθυστέρησαν...»...

Δύο της hip hop που σκέφτονται κι ανάλογα και θεωρούν κέρδος που ζουν για τη μουσική ενώ δουλεύουν σε δουλειές άσχετες μ’ αυτό που αγαπάνε.

Επιλέξατε να τα λέτε χύμα μέσα από τα μουσικά σας κομμάτια! Γιατί σας εκφράζει αυτού του είδους η μουσική και ποιοι είστε;
Επιλέξαμε ένα τρόπο έκφρασης πιο ωμό. Βασικά θεωρούμε ότι και οι τέσσερις που είμαστε στο συγκρότημα, είμαστε ρεαλιστές. Δεν είμαστε «στον κόσμο μας», κι αυτό γιατί έχουμε βιώσει κάποιες καταστάσεις που μας έχουν κάνει να μην είμαστε. Τα λέμε ωμά, επιθετικά, άμεσα γιατί αυτό μας δίδαξε και το όνομα του γκρουπ μας «Διένεξη». Είμαστε, ο Νίκος Μήλας, ο Νίκος Παπανικολάου, ο Αλέξης Κουάντας που γράφει τη μουσική και είναι σκηνοθέτης στο επάγγελμα και ο Αλέξης Μαρτίνης, στην παραγωγή.

Αυτό το είδος μουσικής το δικό σας ή έχει φανατικούς ή απορρίπτεται αμέσως!
Γενικά αυτοί που δεν ακούν αυτή τη μουσική την αποκαλούν καταθλιπτική. Θεωρούν ότι ο ρυθμός βγάζει μια πίκρα. Είναι γιατί βγάζει την αλήθεια. Αν ακούσετε ένα CD οποιουδήποτε καλλιτέχνη της ραπ, θα διαπιστώσετε ότι σε 20 κομμάτια υπάρχουν 20 διαφορετικά θέματα. Αν ακούσετε κάποιο άλλο είδος μουσικής, για παράδειγμα το σύγχρονο λαϊκό, θ’ ακούσετε 14 κομμάτια για χωρισμό. Για εμάς αυτό είναι κατάθλιψη.

Τι μπορεί να κάνει τους νέους σήμερα πιο προβληματισμένους, όπως είστε εσείς δηλαδή;
Ν.Μ.: Εμένα προσωπικά το ότι δεν μπορώ να κάνω όνειρα.

Τι εννοείς όνειρα, να έχεις λεφτά ας πούμε;
Ν.Μ.: Τα λεφτά όπως και να το κάνουμε είναι ένα μέσον. Προσωπικά όπως πάει το πράγμα δεν το βλέπω να μπορώ να αντεπεξέλθω στις οικονομικές ανάγκες που θα έχει μια δική μου οικογένεια, αύριο. Αυτό που βιώνουμε είναι πόλεμος.
Ν.Π.: Πιο προβληματισμένος γίνομαι λόγω των βιωμάτων μου. Το θέμα πάντα μ’ εμένα ήταν ο εαυτός μου. Ότι δεν πίστευα σ’ εμένα, ότι δεν ήξερα πού μπορούσα να φτάσω. Με το πέρασμα των καιρών που έφεραν βιώματα, κατάλαβα κάποιες πτυχές του εαυτού μου που δεν ήξερα μέχρι τότε. Ξέρω σίγουρα ότι είμαι πολύ πιο δυνατός, ξέρω επίσης ποιοι ήταν δίπλα μου όταν είχα χάσει τα πάντα και πλέον πού βαδίζω, τι στόχους έχω και προς τα πού πηγαίνω.

Η μουσική τι ρόλο έπαιξε, πόσο καθοριστική ήταν για εσάς, για το παραπέρα σας;
Ν.Μ.: Προσωπικά, σκεφτόμουν πάντα λίγο διαφορετικά σχετικά με παιδιά της ηλικίας μου. Αυτό στην αρχή εκδηλωνόταν με θυμό. Έβλεπα για παράδειγμα τα πρωινάδικα, τα μεσημεριανάδικα και τα ριάλιτι στην τηλεόραση, κι αντί να κλείνω την τηλεόραση απλώς, ένιωθα ότι έπαιζαν με τη νοημοσύνη μου, κι αυτό μου δημιουργούσε θυμό. Στο τέλος για το σύνολο ο «περίεργος» ήμουν εγώ. Η μουσική με βοήθησε να εκφραστώ, να ηρεμήσω και με τους στίχους μου μέσω του διαδικτύου, να συναντηθώ με ομοίους μου.
Ν.Π.: Ήμουνα ακριβώς όπως ο Νίκος, στο περιθώριο και η μουσική με βοήθησε να σπάσω τη μάσκα μου. Το hip hop είναι μουσική που διαμορφώνει προσωπικότητες. Λίγες μουσικές το κάνουν αυτό. Μέσα από τη μουσική και τους στίχους μας εκφράζουμε κυρίως προσωπικές ανησυχίες και σκέψεις. Ακόμη κι αν έχουμε επηρεαστεί από ταινία ή ένα βιβλίο ή από κάτι που είδαμε στο δρόμο.

Ο Νίκος Μήλας

Οι άλλοι νέοι που δεν τα παίρνουν όλα όπως εσείς, βαριά, τι είναι δηλαδή;
Ν.Μ.: Προσωπικά εγώ ως Νίκος Μήλας, ορισμένες φορές τους ζηλεύω και προσπαθώ όσο είναι δυνατόν να μην κρίνω τον άνθρωπο από τα μικρά. Να μην ξεχνάμε επίσης ότι εμένα που σήμερα είμαι 30 χρονών, στο σχολείο με έδειχναν με το δάχτυλο λόγω της συγκεκριμένης μουσικής. Τώρα τα πράγματα άλλαξαν, το hip hop έγινε μόδα.
Ν.Π.: Για να μην υπάρχει παρεξήγηση, εγώ δεν θεωρώ κανέναν καλύτερο ή χειρότερο από εμένα. Αυτό που λέω στα τραγούδια μου εύχομαι να το ακούσει κάποιος και να το δει μπροστά του.

Το πρώτο σας CD έχει κάνει αίσθηση, άρεσε πολύ!
Το CD με τίτλο «Μετρώντας Χρόνια» στην ουσία είναι η πρώτη ολοκληρωμένη μας δουλειά και την παρουσιάσαμε στην Αθήνα. Είναι γυρισμένο στη Ρόδο, αυτοσχέδια, αλλά με πολλή αγάπη.

Γράφετε τους στίχους σας όταν είστε χαρούμενοι ή όταν είστε λυπημένοι;
Ν.Μ.: Παλιότερα έγραφα στίχους όταν ήμουν λυπημένος. Τώρα για να γράψω, θέλω να είμαι ήρεμος και να νιώθω ότι τα πράγματα είναι στη θέση τους.
Ν.Π.: Εγώ επειδή κατά τη διάρκεια ενός συμβάντος με την υγεία μου έχασα πολλούς και πολλά, αναθεώρησα και πλέον σκέφτομαι αλλιώς. Το γράψιμο είναι μια δουλειά που θέλει προπόνηση και χρόνο.
Ν.Μ.: Εμείς ως γκρουπ ποτέ δεν γράψαμε κάτι το οποίο είτε δεν το είδαμε είτε δεν το βιώσαμε έστω κι αν αυτό κάποιες φορές ήταν ενάντια στην ανάγκη του στίχου.

Ο Νίκος Παπανικολάου

Αν σας ζητούσα ένα στίχο που σας έρχεται πρώτος στο νου, ποιος θα ήταν αυτός;
Ν.Μ.: Ένας στίχος που μου έρχεται στο μυαλό τώρα και με λογόκριναν γι’ αυτόν είναι το «γελάω με τυπάδες που το παίζουν αντιφάδες, την ώρα που χτυπάνε και σκοτώνουν για ομάδες»... Όπου αντιφάδες είναι οι αντιφασίστες. Μαζί τους είμαι, χίλια τα εκατό, αλλά δεν μπορώ να διανοηθώ ότι έχουν τόσο μικρό μυαλό από την άλλη που μπορεί να βιαιοπραγήσουν για μια ομάδα.
Ν.Π.: Ο στίχος που έχω γράψει και μου έρχεται στο μυαλό: «Είναι το σήμερα νεκρό και το χθες αργοπεθαίνει, είμαι στο σήμερα Θεός, μα αύριο ημιτελής τεμπέλης»...

Αν σας δινόταν η δυνατότητα να κάνετε το όνειρό σας πραγματικότητα ποιο θα ήταν αυτό το όνειρο και πού θα διαδραματιζόταν;
Ν.Μ.: Θα ήθελα να είχα την οικονομική άνεση να ζω μόνιμα στη Θεσσαλονίκη, να σπουδάσω εκεί μουσική τεχνολογία και να ασχοληθώ μόνο με τη μουσική.
Ν.Π.: Θα ήθελα να μπορώ να παρέχω ό,τι χρειάζεται στην οικογένειά μου και κυρίως καθοδήγηση στο μικρό μου αδελφό και να σπουδάσω κι εγώ μουσική, αυτήν που θα με εκφράζει και θα με γεμίζει εφ’ όρου ζωής.