Υποκλίσεις για τη μη διαμαρτυρία

Φίλιππος Ζάχαρης

Ομολογουμένως θα έπρεπε να κάνουν υποκλίσεις στον ελληνικό λαό για την ανέχεια που έχει επιδείξει όλα αυτά τα χρόνια, όχι τόσο γιατί κατάλαβε την αναγκαιότητα της μη αντίδρασης, αλλά γιατί συγχώρησε κόμματα που έπραξαν τα χείριστα την τελευταία δεκαετία.

Μιλώ για τη ΝΔ ως πρώτον διδάξαντα μαζί με το ΠΑΣΟΚ, που τώρα μεταμορφώθηκε σε ΚΙΝΑΛ θέλοντας να αποτινάξει τη ρετσινιά του μνημονίου, αλλά και τον δήθεν αριστερό ΣΥΡΙΖΑ που τα πήγε μια χαρά με την εθνικιστική Δεξιά, με αποκορύφωμα το καλοκαίρι του 2015 όταν η ρευστότητα μηδενίστηκε και οι τράπεζες έβαλαν λουκέτο.

Στιγμές αλλόκοτες ήταν όλες αυτές, στιγμές που στιγμάτισαν τη μεταπολεμική Ελλάδα και που κάποιοι τώρα προσπαθούν να κάνουν τους πολίτες να τις ξεχάσουν. Η Ελλάδα δεν πρόκειται να βγει ποτέ από την κρίση γιατί πρέπει να εξυπηρετηθούν συμφέροντα μεγαλύτερων χωρών που παίζουν κομβικό ρόλο στην Ευρώπη, όπως η Γερμανία.
Δεν αναμένεται κανενός είδους ανάπτυξη, παρά το γεγονός ότι τα στοιχεία που δήθεν την παρουσιάζουν ήδη, για να εξυπηρετηθούν πρωτίστως οι εκάστοτε κυβερνητικές πολιτικές.

Αν βλέπατε τον οικονομικό απολογισμό της ΝΔ ως κυβέρνηση πριν από τον ΣΥΡΙΖΑ και τον συγκρίνατε με αυτόν της τωρινής κυβέρνησης, θα διαπιστώνατε μια απόλυτη σύγκλιση στην υποτιθέμενη αναπτυξιακή πορεία και την παραδοχή ότι υπήρχε και υπάρχει ήδη πλεόνασμα.

Οι στόχοι έχουν επιτευχθεί, τα κενά έχουν καλυφθεί, η πορεία είναι, λένε, αναπτυξιακή. Αυτή ήταν και είναι η στατιστική παραπλάνηση του κόσμου για να εξυπηρετηθούν κομματικοί στόχοι, για να δικαιολογηθεί η παρουσία της ισχνής πλειοψηφίας των εκάστοτε κυβερνώντων βουλευτών.

Η δε αντιπολίτευση συνεχώς αναμιμνήσκεται τις «χρυσές εποχές», όταν με το μαγικό ραβδάκι τακτοποιήθηκαν όλες οι οφειλές της χώρας, ασχέτως αν τα δάνεια είναι δυσβάσταχτα και η φορολογία διέλυσε τα νοικοκυριά, σε σημείο που να μιλάμε πλέον ανοιχτά για την Ελλάδα των νεόπτωχων.

Αυτό για τα κόμματα δεν έχει και τόση σημασία ή εκλαμβάνεται ως απλά μια τραγική παρένθεση.
Πρέπει λοιπόν να προσεύχονται που οι πολίτες ξέχασαν τα συλλαλητήρια και τις διαμαρτυρίες, πρέπει να ευγνωμονούν τα δικά τους ούτως ή άλλως ΜΜΕ που προπαγάνδισαν με τον ένα ή τον άλλο τρόπο το τέλος των αντιδράσεων ως δήθεν ανώφελες και αναποτελεσματικές.

Τα κόμματα που βαδίζουν προς τη νέα εκλογική αναμέτρηση του Ιουλίου είναι και πάλι οπλισμένα με θράσος και αμνησία, με έπαρση και αλαζονεία.

Η ΝΔ ήδη σχεδιάζει τη νέα λιτότητα και φορολογία. Ο ΣΥΡΙΖΑ, ως δεύτερο κόμμα, θα ξαποστάσει για λίγο και μετά από μερικά χρόνια θα προσπαθήσει να βγει ενδυναμωμένος στην εκλογική πιάτσα.

Με λίγα λόγια, τι θέλω να πω όπως έχετε καταλάβει:
Η ιστορία των αλλεπάλληλων εκλογικών αναμετρήσεων μπορεί να γράφεται με μαύρα γράμματα παραπέμποντας σε έναν τεχνητό και κατευθυνόμενο πλουραλισμό, η αξιοπιστία των κομμάτων όμως για πνέει μια ακόμα φορά τα λοίσθια.

Πού βασίζονται τα κόμματα; Μα στην πλύση εγκεφάλου και τον βομβαρδισμό με συνεχή παραπληροφόρηση. Λέει, για παράδειγμα ο ΣΥΡΙΖΑ:

«Δημιουργήσαμε χιλιάδες θέσεις εργασίας και μειώσαμε την ανεργία», εννοώντας προφανώς τις τρίμηνες και εξάμηνες συμβάσεις εργασίας. Η ΝΔ, από την πλευρά της, θα συνεχίσει το εν λόγω στάτους και θα το πολλαπλασιάσει.

Αποτέλεσμα: Ούτε βασικός μισθός που αυξήθηκε εγγυημένος, ούτε μόνιμη εργασία στον ορίζοντα.
Με αυτά και μ’ εκείνα η ελληνική κοινωνία που έχει υποστεί σοβαρό πλήγμα από τη συνεχή οικονομική αστάθεια βαδίζει στο κενό, και οι κυβερνήσεις το μόνο που έχουν να παρουσιάσουν, είναι μονάχα εικονικές βελτιωτικές ανάσες στο όνομα της ευκαιριακής απασχόλησης.

Αυτό φυσικά δημιουργεί ανασφάλεια και κατ’ επέκταση κοινωνικούς κλυδωνισμούς.

Να κάνουν υποκλίσεις, λοιπόν στους πολίτες που δεν κατεβαίνουν πια στα πεζοδρόμια.

Να θυσιάζουν στους θεούς που ακόμη βρίσκονται στις θέσεις τους και διεκδικούν εκ νέου την ψήφο του ελληνικού λαού.

Να σταυροκοπιούνται για το γεγονός ότι και πάλι πολλοί από τους πολίτες σπεύδουν να ενταχθούν στα κόμματα για να βρουν δουλειά, συντηρώντας τα ποσοστά τους.