Γ. Παρασκευάς: Η μοίρα των επιγόνων

Γ. Παρασκευάς: Η μοίρα των επιγόνων

Γ. Παρασκευάς: Η μοίρα των επιγόνων

Rodiaki NewsRoom

ΑΝΑΓΝΩΣΤΗΚΕ 301 ΦΟΡΕΣ

Γράφει ο Γιάννης Παρασκευάς


Όταν την κορυφή του βουνού τη δύναμη και τις αντοχές δεν έχεις για να την κατακτήσεις, τότε στάσου στα ρίζα του και ξαπόστασε.

Σε αυτήν την κοινωνία που ιστορικές – πολιτικές – πολιτισμικές - οικονομικές και κοινωνικές διεργασίες διαμόρφωσαν πολλοί για να χαϊδέψουν αυτιά ισχυρίζονται πως όλοι είμαστε ίσοι στις ευκαιρίες αλλά δεν μας λένε ότι όλοι δεν έχουμε τις ίδιες ικανότητες.

Ηγέτης γεννιέσαι ή γίνεσαι, αμέτρητες οι σελίδες φιλόσοφων, πολιτικών αναλυτών, ψυχολόγων και άλλων διανοητών που έχουν γράφει στην προσπάθειά τους να δώσουν μια απάντηση.

Το βέβαιο είναι πως «ο νεποτισμός» δεν είναι εκείνος ο δρόμος, εκείνη η διαδικασία που γεννά ηγέτες.
Στα καθ’ ημάς δυστυχώς τέτοια φαινόμενα ζήσαμε παρά πολλά και όχι λίγα από τα δεινά που βασανίζουν τη χώρα και το Λαό οφείλονται στους επιγόνους εντός ή εκτός εισαγωγικών μεγάλων ανδρών.

Οι πλείστοι εξ αυτών των επιγόνων δεν ήταν τίποτα περισσότερο από «αχθοφόροι μεγάλου ονόματος».
Η ιστορία διδάσκει αν έχεις μάτια και υπομονή να την διαβάσεις και μυαλό να κρίνεις και να αξιολογήσεις αυτά που διαβάζεις.

Κλασικό παράδειγμα με ιδιαίτερο ιστορικό βάρος η πορεία και η δράση των επιγόνων του Μ. Αλεξάνδρου.
Δυστυχώς στη χώρα μας ίσως για λόγους νοοτροπίας, έντονου συναισθηματισμού, έλλειψης κομμάτων αρχών και εκλογικών συστημάτων εμπιστευτήκαμε διάφορους επιγόνους τέκνα του «νεποτισμού» και τιμήθηκαν ελαφρά τη καρδία με την ψήφο του Ελληνικού Λαού.

Στο τέλος το μάρμαρο το πληρώνουμε όλοι μας και οι μόνοι οι οποίοι ζητούν και ρέστα είναι οι επίγονοι.
Το πλέον αρνητικό με αυτού του είδους τους επιγόνους είναι ότι κρατιούνται με νύχια και με δόντια στη σχεδόν ελέω οικογενειοκρατίας κατάκτησης της θέσης εξουσίας και δεν την εγκαταλείπουν αν δεν φέρουν την καταστροφή και την εξαθλίωση.

Είναι κακό και δεν αποκτάς τη συμπάθεια του κόσμου αν γίνεσαι μάντης κακών, αλλά είναι χειρότερο να περιμένεις την εξέλιξη των γεγονότων και μετά να γίνεσαι «μετά Χριστόν προφήτης».

Ο σοφός Λαός (αν και κάποιοι ισχυρίζονται πως Σοφία είναι η γνώση της πραγματικότητας) με την ψήφο του επέλεξε Κυβέρνηση, Αντιπολίτευση αξιωματική και μείζονα και ποια από τα άλλα κόμματα θα είχαν κοινοβουλευτική εκπροσώπηση.

Η Κοινοβουλευτική σύνθεση που προέκυψε από τις εκλογές, η νέα σύνθεση της Κυβέρνησης και οι πρώτες της κινήσεις, οι εξαγγελίες του κ. Τσίπρα και της κας Γεννηματά δεν δείχνουν τίποτα άλλο παρά το ότι το πολιτικό και κοινωνικό μέλλον της χώρας δεν είναι και τόσο ευοίωνο.

Το να γίνεσαι προπέτης είναι αρνητικό, αλλά όπως έλεγε και γιαγιά μου όταν «βλέπεις τον συρμό το φίδι γιατί το ψάχνεις».

Και οι τρεις ο καθένας για τους δικούς του λόγους δήλωσε ότι ήταν ο κερδισμένος των εκλογών, η κα Γεννηματά τι κέρδισε; Τον πονοκέφαλο πως θα κρατηθεί στην αρχηγία μιας παλαιάς κραταιάς παράταξης;
Ο Θεός να την έχει καλά να κάνει και τα μνημόσυνα της παράταξης.

Διαβάστε ακόμη

Πάνος Δρακόπουλος: «Στη θέση των διωκόμενων εκπαιδευτικών – ο καθένας»

Ιωάννης Ηλ. Βολανάκης: Λονικέρα η ιαπωνική (Lonicera japonica), κοινώς αιγόκλημα, αγιόκλημα

Δημήτρης Προκοπίου: Θαλάσσιος τουρισμός

Ηλίας Καραβόλιας: Το συμβάν που έγινε σημείο

Αργύρης Αργυριάδης: Απορίες για μία φαραωνική μεταρρύθμιση στον χώρο της Δικαιοσύνης

Ηλίας Καραβόλιας: Οι νέοι μεγάλοι πόλεμοι

Κυριάκος Μιχ. Χονδρός: 109 χρόνια από ένα μεγάλο έγκλημα κατά της ανθρωπότητας και του πολιτισμού

Χρήστος Γιαννούτσος: Ψηφίζουμε στις Ευρωεκλογές επειδή δεν υπάρχει Planet B