Το ζητούμενο είναι να μην υπάρξουν κι άλλοι... Thomas Cook

Μιχάλης Μαστής

Η Ρόδος μας κι οι τουριστικοί επιχειρηματίες που δραστηριοποιούνται εδώ και χρόνια στην άκρως ευάλωτη - από πολλές απόψεις «βαριά βιομηχανία» της χώρας μας - γνωρίζουν πολύ καλά από πτωχεύσεις και «κανόνια» τουριστικών πρακτορείων και οργανισμών.

Έρμαιο στα χέρια επιτήδειων ή ανίκανων, παρέμειναν πολλές φορές. Με χρέη, με συμβόλαια που ποτέ δεν πληρώθηκαν και με κόπους εργαζομένων κι επιχειρηματιών που πήγαν στράφι, επειδή δήθεν ξαφνικά, κάπου προς το τέλος της τουριστικής σεζόν (εκεί δηλαδή, όπου θα έπρεπε να αρχίσουν αν εξοφλούνται οι οικονομικές υποχρεώσεις) τουριστικά πρακτορεία βάρεσαν... κανόνι!

Αυτή τη φορά βεβαίως, το χτύπημα ήταν βαρύτατο και συντριπτικό: Απευθείας στη ραχοκοκαλιά της τουριστικής μας οικονομίας, βυθίζοντας σε ανασφάλεια και ανησυχία, χιλιάδες εργαζόμενους και δεκάδες επιχειρηματίες στη Ρόδο, τα Δωδεκάνησα αλλά και σε άλλες περιοχές της χώρας.

Η αλήθεια είναι ότι ελάχιστοι περίμεναν να εξελιχθεί έτσι η όλη κατάσταση. Αλλά ίσως γι’ αυτό εξελίχθηκε κιόλας, από εκείνους που το είχαν σχεδιάσει. Γιατί βεβαίως, προσχεδιασμένο ήταν όλο αυτό. Να καταποντιστεί ο μεγαλύτερος και ιστορικότερος τουριστικός κολοσσός της Ευρώπης και να μην πληρωθούν οι υποχρεώσεις του.

Παρά την εμπειρία των τελευταίων 20 ετών, όπου αυτού του είδους οι πτωχεύσεις ήταν πολλές, δυστυχώς, δεν δημιουργήθηκαν δικλείδες ασφαλείας για τις επιχειρήσεις στη χώρα μας.

Δεν υπήρξαν και δεν υπάρχουν ακόμα έτοιμα σχέδια αντιμετώπισης τέτοιων περιπτώσεων, από το ίδιο το κράτος, τα υπουργεία, τις υπηρεσίες και τους φορείς. Γιατί όλο αυτό, δεν ανήκει στους όρους της αγοράς. Οι πρακτικές αυτές, θυμίζουν πρακτικές δόλου για να μην γράψουμε τίποτε χειρότερο.

Χωρίς συνέπειες λοιπόν. Κανείς δεν θα δώσει λόγο στους επιχειρηματίες και τους εργαζόμενους που φεσώθηκαν. Γιατί κανείς δεν το προέβλεψε αυτό.

Κι όσο οι μικροί και μεγάλοι αυτοί tour operators θα βρίσκουν αυτό το τρομακτικό κενό, τόσο θα «αλωνίζουν» με πτωχεύσεις και άλλα τερτίπια. Στο ίδιο έργο θεατές είμαστε δα, τόσα χρόνια. Περιμένουμε με αγωνία να δούμε τα μέτρα στήριξης της τοπικής μας, αγοράς, και των ανθρώπων που φεσώθηκαν. Κι ελπίζουμε να μην αποδειχθούν «ασπιρίνες» ή αόριστες υποσχέσεις.