Ν. Σαντορινιός: «Η περιπέτεια υγείας μου έχει τελειώσει και συνεχίζουμε παρακάτω…»!

Pοδούλα Λουλουδάκη

Ο βουλευτής Δωδεκανήσου σε μια προσωπική συνέντευξη λίγο μετά το πρόβλημα που αντιμετώπισε

«Να μιλήσουμε μέσα στο Σαββατοκύριακο που έρχεται…» μου απάντησε το προηγούμενο Σάββατο όταν τον συνάντησα στη γιορτή του Τζίμη Κρεμαστινού και του ζήτησα να κάνουμε αυτή την κουβέντα.

Ήταν αδυνατισμένος, κάτι που ήθελε ούτως ή άλλως και είχε ξεκινήσει να κάνει. Ήθελε να χάσει τα κιλά που έβαλε το τελευταίο διάστημα, κι αυτό επειδή έτρωγε «μόνο πολύ αργά το βράδυ...» όπως μου εξήγησε, αλλά όχι και μ’ αυτό τον τρόπο, μιας επέμβασης που πραγματοποιήθηκε τάχιστα για να γίνει… «άλμα γρήγορα, μεγαλύτερο από τη φθορά».

Οι περισσότεροι έμαθαν για την περιπέτεια στην υγεία του και το πρόβλημα που του παρουσιάστηκε από το ευχαριστήριο που εξέδωσε ο ίδιος, για τους γιατρούς και το Νοσοκομείο Αρεταίειο.

Ο τέως αναπληρωτής υπουργός Ναυτιλίας και Νησιωτικής Πολιτικής και βουλευτής Δωδεκανήσου Νεκτάριος Σαντορινιός, από το 2015 μέχρι σήμερα έκανε ένα «διάλειμμα» όπως λέει ο ίδιος, γιατί ο οργανισμός του διαμαρτυρήθηκε, ο εαυτός του χρειαζόταν περισσότερη προσοχή.

Σάββατο απόγευμα, άρτι αφιχθείς από τη Βουλή, κι ενώ τον είχα δει και στις εκπομπές των αθηναϊκών καναλιών, ήπιε μαζί μου τον εσπρέσο του, κάπνισε κιόλας, «μπα, τίποτα δεν είναι αυτά…» με καθησύχασε και έφυγε μετά για να προλάβει να πάρει την κόρη του από ένα παιδικό πάρτι.

Είναι κάτι, αυτό το τελευταίο διάστημα της απροσδόκητης περιπέτειάς σας, στο οποίο σταματάτε;
Αυτός ο ένας μήνας της περιπέτειας της υγείας μου, μού έφερε ανθρώπους της Ναυτιλίας που κι εγώ δεν περίμενα ότι θα στέκονταν κοντά μου, με δεδομένο ότι δεν ήμουνα πια υπουργός, αλλά απλός βουλευτής. Αυτό εγώ το αισθάνομαι ως μετάλλιο.

Το «χτίσατε», φαίνεται. Πώς χτίζεται αυτό σε χώρους τόσο σκληρούς, με αντικρουόμενα συμφέροντα και τεράστιους πειρασμούς;
Αυτό χτίζεται μέσα σε ειλικρινείς σχέσεις, σκληρή, καθημερινή δουλειά, και αναζήτηση του δικαίου, σε κάθε περίπτωση. Η Ναυτιλία, είναι όντως χώρος με πολλά αντικρουόμενα συμφέροντα που όμως μπορεί να αναγνωρίζει την μπέσα όταν υπάρχει και τη δικαιοσύνη.

Από την εκδήλωση της Κυριακής “Η Ρόδος για τη Ζωή”

Να πάμε στην αρχή! Πώς εσείς, ένα παιδί από τη Ρόδο, δημοτικός υπάλληλος, ακόμα κι αν ήσασταν Διευθυντής, γίνατε υπουργός, αλλά και ένας από τους λίγους που εξέφραζαν τις θέσεις της προηγούμενης κυβέρνησης, στα μέσα ενημέρωσης; Ανοδική η πορεία με χίλια!
Δεν θεωρώ ότι έχω κάνει κάτι ιδιαίτερο. Από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου ασχολούμαι με τα κοινά, με την πολιτική και πάντα επιδιώκω να υπερασπίζομαι και να εκφράζω την κοινωνία. Όσο το κάνεις αυτό, με ειλικρίνεια, χωρίς υστεροβουλίες και ιδιοτέλεια, ο κόσμος το αναγνωρίζει. Όσο είσαι στην πολιτική, μάχεσαι για να υπερασπιστείς και να εφαρμόσεις τις ιδέες σου.

Ήσασταν στο ΣΥΡΙΖΑ από τότε που το ποσοστό του ήταν 3-4%. Περιμένατε, περίμενε κανείς από εσάς ότι θα γίνετε κυβέρνηση;
Το γεγονός ότι προερχόμαστε από ένα τόσο μικρό πολιτικό χώρο, αποδεικνύει ότι δεν βρεθήκαμε στην κυβέρνηση ούτε ως κληρονόμοι ούτε ως σφετεριστές. Στην κυβέρνηση, μας οδήγησε ο ελληνικός λαός στην πιο δύσκολη στιγμή της μεταπολιτευτικής ιστορίας της χώρας, για να τη βγάλει από το τέλμα. Σε όλες τις δύσκολες πολιτικά στιγμές της χώρας, η Αριστερά κλήθηκε να υπερασπιστεί την κοινωνία και το λαό. Αν κανείς κοιτάξει την Ελλάδα του 2015 και την Ελλάδα του 2019, αντιλαμβάνεται ότι οι θυσίες και οι κόποι του ελληνικού λαού, οι αγωνίες και οι προσπάθειες οι δικές μας, έβγαλαν τη χώρα εκτός Μνημονίου και δημιούργησαν θετικές προοπτικές. Είμαστε υπερήφανοι που στις δύσκολες στιγμές δεν λυγίσαμε και δεν ακολουθήσαμε το δύσκολο δρόμο της παραίτησης και της καταγγελίας.

Όταν γίνατε υπουργός τι σκεφτήκατε; Δεν ήταν πάρα πολύ ψηλά; Δεν έχει μοναξιά η κορυφή;
Τις πρώτες στιγμές της ανακοίνωσης από τον πρωθυπουργό, ανθρώπινα το πρώτο συναίσθημα ήταν η χαρά και η ικανοποίηση. Όμως πολύ σύντομα, σε λιγότερο από μία ώρα αυτό που κυριάρχησε ήταν το αίσθημα της ευθύνης και της αγωνίας ώστε να ανταποκριθώ με επάρκεια στο ρόλο αυτό, ιδιαίτερα σε ένα νέο χαρτοφυλάκιο που αφορά τη Νησιωτική Πολιτική στην οποία δεν είχε γίνει τίποτα, για πάρα πολλά χρόνια.

«Φαίνεται ότι ο οργανισμός μου, περίμενε να ολοκληρωθεί ένας κύκλος, να κάνω ένα μικρό διάλειμμα για να ξαναδώ λίγο τον εαυτό μου και να συνεχίσω δυναμικά»

Οι δήμαρχοι ακουγόταν ότι ήταν ευχαριστημένοι προσωπικά μ’ εσάς, εξ ου και το ότι παρά το γεγονός πως το κόμμα σας έχασε τις εκλογές, εσείς αυξήσατε τη δύναμή σας κατά 2.000 σταυρούς, συγκεντρώνοντας 13.500 ψήφους!
Η αλήθεια είναι ότι θέλω να ευχαριστήσω τον κόσμο για την εμπιστοσύνη στο πρόσωπό μου. Ποτέ στη θητεία μου ως βουλευτής, αλλά κυρίως ως υπουργός, δεν ξεχώρισα τους πολίτες ή τους κοινωνικούς φορείς, με βάση την προέλευσή τους, αλλά ταυτόχρονα δεν πολιτεύτηκα με τρόπο ώστε να ικανοποιούνται μεγάλες ομάδες πληθυσμού, αψηφώντας τις μικρότερες. Τουναντίον. Η σκέψη και η καθημερινή μου προσπάθεια ήταν να υλοποιώ το στόχο της πολιτικής και κοινωνικής συνοχής των νησιών μας, ενισχύοντάς τα με βάση τις ανάγκες και όχι το μέγεθός τους. Γι’ αυτό άλλωστε και ίσως ένα από τα σημαντικότερα έργα που υλοποιήθηκε ήταν η υδάτινη αυτονομία των νησιών με την εγκατάσταση αφαλατώσεων που αφορούσε κυρίως μεσαία και μικρά νησιά. Από την άλλη και στα μεγάλα νησιά η προσπάθεια ήταν να υλοποιηθούν εργασίες συνοχής, μέσα από ειδικά αναπτυξιακά προγράμματα που εκπονήσαμε και υλοποιήσαμε με το υπουργείο Ανάπτυξης και τον σύντροφο Αλέξη Χαρίτση.

Και μετά από τόση φόρα και προσπάθεια, ήρθε το πρόβλημα της υγείας σας! Τι σκεφτήκατε;
Φαίνεται ότι ο οργανισμός μου, περίμενε να ολοκληρωθεί ένας κύκλος, να κάνω ένα μικρό διάλειμμα για να ξαναδώ λίγο τον εαυτό μου και να συνεχίσω δυναμικά.

Σας ξάφνιασε η ζωή! Είναι κι αυτή η δύναμη που αποκτάτε όλοι εσείς όταν ασκείτε εξουσία που σας κάνει να αισθάνεστε και λίγο άτρωτοι!
Όσο βρίσκεσαι σ’ αυτά τα μετερίζια, νομοτελειακά ασχολείσαι πολύ περισσότερο με το έργο και την ευθύνη που αισθάνεσαι και λιγότερο με τον εαυτό σου. Η αλήθεια είναι ότι ίσως τελικά ο οργανισμός να σε υποχρεώνει να γυρίσεις πίσω, για να ξαναδείς τον εαυτό σου. Έτσι, αντιλαμβάνεσαι ότι δεν μπορείς να αγνοήσεις τα σημάδια που σου δίνει κατά καιρούς. Πλέον η περιπέτεια έχει τελειώσει και συνεχίζουμε παρακάτω.

Η σύζυγός σας η Ματίνα, η κόρη σας η Μελίνα 11 χρονών και ο γιος σας ο Κωνσταντίνος 7 ετών, βρίσκονται στη Ρόδο πάντα. Σίγουρα θα σας έλειψαν, αυτά τα χρόνια.
Το μεγαλύτερο τίμημα που πληρώνεις κυρίως όταν βρίσκεσαι σε υπουργική θέση, είναι ότι δεν μπορείς να είσαι όσο θέλεις κοντά στην οικογένειά σου. Επομένως πρέπει να αξιοποιείς κάθε στιγμή που σου δίνεται, για να βρεθείς κοντά τους.

Τι είναι για εσάς δυστυχία;
Δυστυχία είναι να μην μπορείς να βιώσεις στιγμές με την οικογένεια, τους φίλους, τους συντρόφους σου. Ανθρώπους που αγαπάς, να τους βλέπεις γύρω σου με θλιμμένα πρόσωπα, σε όσο καλή κατάσταση κι αν είσαι εσύ. Δυστυχισμένος μπορεί να είναι ο άνθρωπος που παρά τις καλές συνθήκες της ζωής του δεν μπορεί να διαμορφώσει δίπλα τουένα περιβάλλον ευτυχισμένων ανθρώπων.

Και τι είναι για εσάς ευτυχία;
Οι καλές οικογενειακές στιγμές. Ευτυχία είναι το να μπορείς να προσφέρεις ευτυχία. Είναι να βλέπεις τους κόπους σου να αποδίδουν καρπούς. Όμως δεν μπορεί να υπάρχει προσωπική ευτυχία. Η ευτυχία πρέπει να είναι συλλογική, κοινωνική και να μοιράζεται.