Ροδιακά: Κι εμείς κοιτούσαμε...

Μιχάλης Μαστής

Αφού λοιπόν ως γνωστόν σε αυτό τον τόπο «λύσαμε» όλα μας τα προβλήματα, είπαμε να... τακτοποιήσουμε και κάτι λεπτομέρειες πολύ σημαντικές, που έχουν σχέση με τον... χριστουγεννιάτικο διάκοσμο ανά την Ελλάδα.

Από την Αθήνα μέχρι τη Ρόδο, άπαντες είχαν λυμένο το ζωνάρι για καυγά (πού αλλού(;) στο διαδίκτυο και τις ομάδες κοινωνικής δικτύωσης) εξαπολύοντας ύβρις, νουθεσίες ακόμα και απίστευτες προσβολές , σε βάρος όλων όσοι τολμούσαν να εκφράζουν άποψη, η οποία ήταν αντίθεση με τη δική τους.

Διαχρονική παθογένεια της κοινωνίας λέγεται αυτό με δυό λέξεις. Για άλλους διαδικτυακός τραμπουκισμός. Που σημαίνει δηλαδή πιο απλά, ότι για κάποιους ισχύει το «κανείς άλλος εκτός από αυτούς δεν δικαιούται να ομιλεί και να εκφράζει άποψη, αν η άποψη αυτή δεν ταιριάζει με τη δική τους.»

Την ίδια ώρα, οι μπουνταλάδες από απέναντι πετούν στα 500 μέτρα ύψος πάνω από τα νησιά μας και αξιώνουν ότι δεν είχαμε δει στον χειρότερό μας εφιάλτη. Αλλά ο Χριστουγεννιάτικος στολισμός, έχει προτεραιότητα, όπως φαίνεται.
Το τραγούδι του αείμνηστου Νίκου Ξυλούρη μας έρχεται στο νου βλέποντας αυτή την κατάντια αυτές τις μέρες. Διότι περί κατάντιας πρόκειται...

Μπήκαν στην πόλη
οι οχτροί
κρατούσαν δίκιο
οι οχτροί
κι εμείς φωνάζαμε
ζήτω και γεια
σαν κάθε μέρα