Η εκάστοτε κυβερνητική παραφιλολογία

Φίλιππος Ζάχαρης

Πολλές είναι οι αλλαγές καθημερινά και ειδικά όταν τα πράγματα κυλούν σε ρυθμούς που επιβάλλουν οι αποφάσεις της κάθε κυβέρνησης που λέει ότι θέλει να βγάλει τη χώρα από την κρίση αλλά που με τις αποφάσεις της δεν χαρίζεται σε κανέναν και ειδικά σε αυτούς που έβαλαν πλάτη κατά τη μνημονιακή εποχή.

Το λέω αυτό για να διαλύσω τις θεωρίες περί ευνοϊκών μεταρρυθμίσεων σε εποχές που όχι μόνο απουσιάζει το ρευστό, αλλά που ακόμη και αυτοί που το έχουν, διστάζουν να το επενδύσουν χωρίς σοβαρά και εξαντλητικά παζάρια.

Από την άλλη, χάριν μιας δυσθώρητης αλλά περιλάλητης αναπτυξιακής τροχιάς όλοι σπεύδουν να πανηγυρίσουν πως επιτέλους κάτι αλλάζει σε μια χώρα όπου και τα τελευταία αποθέματα υπομονής έχουν εξαντληθεί αλλά που αυτό ουδόλως ενδιαφέρει τους φερέλπιδες κυβερνώντες. Οι αλλαγές που συντελούνται, όπως προείπα, επιδρούν ταχύτατα και φτωχοποιούν περαιτέρω την ήδη παρακμάζουσα ελληνική κοινωνία, καθώς σε αντάλλαγμα μιας απλής ρύθμισης στην Εφορία ή τους Δημόσιους Οργανισμούς, επιβάλλεται σκληρή φορολογία στο όνομα υποτίθεται της εξυγίανσης των οικονομικών και της αλλαγής νοοτροπίας που ρητώς μας επαναλαμβάνουν καθημερινά.

Λέτε να μας κάνουν χάρη; Σας φαίνονται τόσο μεγαλόψυχοι οι νέοι κυβερνώντες που θά ήθελαν να δουν την χώρα να ευημερεί πέραν τους ατομικού τους συμφέροντος να στρογγυλοκάθονται στις αναπαυτικές καρέκλες της εξουσίας για όσο το δυνατόν περισσότερο χρονικό διάστημα;

Μήπως τρέφετε αυταπάτες ότι μπορούν ακόμη να υπάρχουν κόμματα που δεν θέλουν να καταλάβουν κάποια στιγμή την εξουσία και πως τάχα τα βολεύει να κάνουν στείρα Αντιπολίτευση; Όχι μην γελιέστε. Ο ΣΥΡΙΖΑ ούτε που θα το φανταζόταν πριν από κάποια χρόνια πως κάποτε θα κυβερνούσε τη χώρα. Η δε ΝΔ δεν περίμενε πως μετά τη μνημονιακή καταστροφή θα φάνταζε σε μεγάλη μερίδα των πολιτών ως η εγγυήτρια δύναμη για την έξοδο από τα μνημόνια. Αλήθεια πού πήγε η διακυβέρνηση της χώρας από Καραμανλή και Σαμαρά; Θυμάται κάτι κανείς ή μήπως και τότε η ΝΔ ήταν «αναγκασμένη» να υπογράφει μνημόνια; Τότε και ο ΣΥΡΙΖΑ «αναγκάστηκε» το καλοκαίρι του 2015 να γυρίσει τον χρόνο πολύ πίσω για τα οικονομικά μεγέθη της χώρας. Όλοι λοιπόν δικαιολογημένοι;

Αναλογιστείτε μόνο αν και πόσο τους έχει κοστίσει που έβαλαν τον λαό σε τέτοιες περιπέτειες, τη στιγμή μάλιστα που κατορθώνουν να μαζεύουν στις εκλογές ποσοστά της τάξης του 30% και πάνω, ενώ κανονικά λόγω των περιπετειών που έβαλαν τη χώρα δεν θα έπρεπε ούτε το 10% να ξεπερνούν. Αν αυτά σας φαίνονται υπερβολικά, αναλογιστείτε τα πρώτα χρόνια της κρίσης που κατέληξαν στην ταφόπλακα του 2015. Και αν με αυτό δεν καλύπτεστε, τότε δείτε τα νούμερα αναφορικά με την ανεργία, την αστεγία και γενικότερα τη φτωχοποίηση των νοικοκυριών. Αν και αυτό δεν επαρκεί, τότε ψάξτε τα εισοδήματά σας προ ευρώ και μετά ευρώ, ειδικά όμως σήμερα. Με τρόμο θα διαπιστώσετε πως η λαίλαπα σάς έχει εξουθενώσει και πάνω απ’ όλα σας έχει κάνει να εργάζεστε νυχθημερόν για ένα κομμάτι ψωμί που και αυτό σας το ξαναπαίρνουν με φόρους και έκτακτα τιμωρητικά νομοσχέδια.

Αλλάζουν λοιπόν τα πράγματα μέρα με την ημέρα και ο καθένας από εμάς καλείται να αποδεχθεί τις κάθε λογής κυβερνητικές αποφάσεις που μεταβάλλουν άρδην το κοινωνικο-οικονομικό τοπίο. Με τον αέρα της κοινοβουλευτικής πλειοψηφίας, η ΝΔ προχωρά ταχέως προς την κονιορτοποίηση του κοινωνικού ιστού, προς την απορρόφηση και των τελευταίων ικμάδων προσπάθειας των πολιτών να ζησουν αξιοπρεπώς. Δεν ενδιαφέρει τον τωρινό πρωθυπουργό σε τι κατάσταση έχει φέρει τη χώρα το κόμμα του που μαζί με το ΠΑΣΟΚ, τον ΣΥΡΙΖΑ και τους λοιπούς αρκέστηκαν απλώς σε λεκτικές αψιμαχίες τη στιγμή που η χώρα λαβωνόταν ολοένα και περισσότερο.

Γιατί όμως να νοιαστούν, γιατί να αγχωθούν; Τα νούμερα τούς εξυπηρετούν, καθώς, όπως λένε, τα στατιστικά στοιχεία δείχνουν βελτίωση. Αυτά έλεγε και ο ΣΥΡΙΖΑ πριν από λίγο καιρό, τα ίδια ισχυριζόταν και το ΠΑΣΟΚ ως κυβέρνηση πριν από μερικά χρόνια. Η ουσία λοιπόν έγκειται στο δια ταύτα. Στην περίπτωσή μας, τα σχέδια για μια «άλλη Ελλάδα» δεν είναι στα πλέον σκαριά γιατί σύμφωνα και με τα δύο κόμματα ΝΔ και ΣΥΡΙΖΑ η χώρα ζει άλλες εποχές επί του πρακτέον. Μόνο που αυτή η περίφημη νέα Ελλάδα σε λίγο καιρό θα είναι χώρα γερόντων μιας και οι νέοι συνεχίζουν ακατάπαυστα τη μετανάστευση. Ή αν θέλετε – για να μην υπερβάλλουμε – η χώρα που έχει απολέσει τα δυνατά μυαλά που θα μπορούσαν να χαράξουν τις νέες αναπτυξιακές προοπτικές.