Εσπερινό Καλύμνου: O μαγικός κόσμος της εκπαίδευσης δεν γνωρίζει ηλικίες και όρια

Rodiaki NewsRoom

Αυτό μας διδάσκουν οι ιστορίες μαθητών του Εσπερινού Γυμνασίου- Λυκείου Καλύμνου:

- είτε πρόκειται για εικοσάρηδες που μπορεί να μετάνιωσαν για την απόφασή τους να τα παρατήσουν με την πρώτη δυσκολία και έσπευσαν να διορθώσουν το λάθος τους,
- είτε για επαγγελματίες που χρειάζονται το χαρτί για να ανέβουν ένα σκαλί πιο πάνω στη δουλειά τους,
- είτε για γυναίκες που δεν τους επέτρεψαν να ολοκληρώσουν τις σπουδές τους και κουβαλούσαν πάντα ως αγκάθι μέσα τους το ότι δεν πήραν το απολυτήριο,
- είτε για ανθρώπους που θεωρούν σημαντική την απόκτηση περισσότερων γνώσεων για προσωπική ολοκλήρωση.

Άνθρωποι από 17 έως 68 χρόνων κάθονται στα ίδια θρανία και έχουν ένα κοινό στοιχείο: την αισιοδοξία και τη μαχητικότητα. Έχουν βγει στη ζωή εδώ και χρόνια, έχουν δουλέψει σκληρά, έχουν αντιμετωπίσει δυσκολίες, έχουν δώσει μάχες. Ωρίμασαν. Και αυτό τους καθιστά ακόμα καλύτερους μαθητές. Γιατί όπως έχουν δείξει έρευνες «σε αντίθεση με τον έφηβο μαθητή των ημερήσιων σχολείων, που κάτω από το βάρος των ιδιαίτερων και πιεστικών προβλημάτων της ηλικίας του, αντιμετωπίζει το σχολείο ως ένα περίπου εχθρικό περιβάλλον από το οποίο πασχίζει να απαλλαγεί όσο πιο σύντομα γίνεται, ο ενήλικος μαθητής, απαλλαγμένος απ’ αυτά, ξέρει να αναγνωρίζει την αξία της γνώσης, ξέρει να φιλτράρει τις πληροφορίες που εισπράττει, ξέρει να αξιολογεί και να κατατάσσει μέσα του όλες τις εισροές, ώστε να βγαίνει πληρέστερος».

Η Σεβαστή, ο Αντώνης, η Βακίνα, ο Σκεύος, ο Δημήτρης, η Άννα, η Βαγγελιώ, ο Τζακ μας μιλούν για την απόφασή τους να κάνουν τη δική τους «επανεκκίνηση» ολοκληρώνοντας το σχολείο, αλλά και προσπαθώντας –κάποιοι από αυτούς- να εισαχθούν στην Τριτοβάθμια Εκπαίδευση ακόμη κι αν σήμερα είναι εργαζόμενοι, γονείς, αλλά και παππούδες-γιαγιάδες: Η Σεβαστή Πίκου εργαζόμενη (σε αρτοζαχαροπλαστείο) και μητέρα, παρακολουθεί φέτος τη Γ’ Λυκείου και τα όνειρά της περνούν την καγκελόπορτα του Εσπερινού Σχολείου. Έχει αποφασίσει να δώσει εξετάσεις το καλοκαίρι γιατί την ενδιαφέρει πολύ το επάγγελμα της κοινωνικής λειτουργού.

Μιλώντας για την απόφασή της να επιστρέψει μετά από χρόνια στα θρανία, βλέπεις έναν άνθρωπο έμπλεο ενθουσιασμού, απόλυτα συνειδητοποιημένο και αποφασισμένο. «Οι γονείς μου μετά το Δημοτικό δεν μου επέτρεψαν να συνεχίσω στο Γυμνάσιο. Παντρεύτηκα, έκανα οικογένεια, αλλά όλα αυτά τα χρόνια ένιωθα ημιτελής ως άνθρωπος. Όταν άκουσα από μια φίλη να μιλά για το Εσπερινό δεν το σκέφτηκα δεύτερη φορά. Μετά από τριάντα χρόνια νιώθω ότι ξανάγινα παιδί, νιώθω ότι ανήκω σε μια όμορφη ομάδα, αυτή των συμμαθητών μου, συναντιόμαστε κάθε απόγευμα μετά τις δουλειές μας στο σχολείο διψασμένοι για μάθηση. Δίπλα μας έχουμε τους καθηγητές μας που μας στηρίζουν και μας βοηθούν πάρα πολύ και τους ευχαριστούμε γι’ αυτό».

Ο Αντώνης Μαγκλής (ιχθυοπώλης) και η Βακίνα Μηλιάδη (οικιακά) εκτός από σύντροφοι στη ζωή είναι και συμμαθητές στο ίδιο σχολείο. Η Βακίνα πήρε πρώτη την απόφαση να πραγματώσει έναν στόχο που δεν της επέτρεψαν οι δικοί της να υλοποιήσει στα εφηβικά της χρόνια. Σήμερα είναι μαθήτρια της Β’ Λυκείου και ο Αντώνης φοιτά στη Β’ Γυμνασίου αφού άργησε κάπως να το αποφασίσει. Οι καθηγητές τους με πραγματικό θαυμασμό μας ενημερώνουν πως η Βακίνα δεν περιορίζεται μόνο στο υποχρεωτικό ωρολόγιο πρόγραμμα, αλλά παρακολουθεί και μαθήματα αρχαίων ελληνικών για να είναι σε θέση να βοηθήσει το μικρότερο παιδί της που του χρόνου θα πάει Γυμνάσιο!

Μαθητές της Β’ Γυμνασίου είναι και ο Σκεύος Νυστάζος (οδηγός φορτηγών ΔΧ) και ο Δημήτρης Αμπελάς (οικοδόμος). Ο λόγος που τους έφερε στα σχολικά θρανία είναι καθαρά πρακτικός, δεδομένου ότι χρειάζονται το απολυτήριο για να ανελιχθούν στην εργασία τους. Όπως λένε και οι δυο, ζούμε σε μια εποχή που και για την πιο απλή απασχόληση- ιδίως στο δημόσιο τομέα-απαιτείται τίτλος σπουδών μέσης εκπαίδευσης. Ο Δημήτρης έχασε για τον λόγο αυτό μια θέση στο Δημόσιο πριν χρόνια και επειδή αυτό του στοίχισε πάρα πολύ δεν θέλει να χάσει μια μελλοντική δεύτερη ευκαιρία.
Για την Άννα Ντουφεξή (τουριστικά επαγγέλματα) είναι η δεύτερη χρονιά στο Εσπερινό και παρακολουθεί τη Β’ Λυκείου. Έμενε στην Αθήνα, αλλά ο χαμός του συζύγου της την έφερε πίσω στην Κάλυμνο με το μικρότερο παιδί της για μια νέα αρχή. Το σχολείο αποτελεί για την ίδια «ψυχοθεραπεία», όπως τονίζει χαρακτηριστικά, δεδομένου ότι είναι άνθρωπος που την ενδιαφέρει να περνά δημιουργικά τον ελεύθερο χρόνο της και στο Εσπερινό της δόθηκε η ευκαιρία να έρθει σε επαφή με αξιόλογους ανθρώπους, αναφερόμενη στους καθηγητές της, αλλά και στους συμμαθητές της και να διευρύνει τις γνώσεις της.

Σκοπός της είναι να δοκιμάσει τις δυνάμεις της στη Γ΄ Λυκείου και να δώσει Πανελλαδικές για να κυνηγήσει το όνειρό της, να ασχοληθεί με την ψυχολογία. Η Ευαγγελία Λελέκη (καθαρίστρια) είναι γνώριμη μαχήτρια της ζωής. Στα 17 της παντρεύτηκε, έκανε οικογένεια και τώρα εργάζεται σκληρά για να βοηθήσει να σπουδάσει το τέταρτο και τελευταίο παιδί της. Πριν από δέκα χρόνια γράφτηκε στο Εσπερινό, παρακολούθησε τις δυο τελευταίες τάξεις του Γυμνασίου, πήρε το απολυτήριο, για να επιστρέψει ξανά στα θρανία πριν από τέσσερα χρόνια προκειμένου να τελειώσει και το Λύκειο. Αυτή η χρονιά είναι και η τελευταία της στο σχολείο και στόχος της είναι να δώσει εξετάσεις και να διεκδικήσει μια θέση στην Τριτοβάθμια Εκπαίδευση. Δεδομένου ότι δεν μπορεί, λόγω ηλικίας, να υλοποιήσει το μεγάλο της όνειρο να γίνει καπετάνισσα, θα της άρεσε να γίνει κοινωνική λειτουργός.
«Χωρίς γνώσεις δεν μπορείς να ανέβεις στο άστρο της ζωής, πάντα θα αισθάνεσαι ότι είσαι ένα σκαλί πιο κάτω. Ποτέ δεν είναι αργά για κανέναν άνθρωπο να βελτιώσει τον εαυτό του και τη ζωή του. Είναι τόσο δύσκολη η ζωή που χρειάζεται να έχεις μεγάλη πίστη και να μην σε φοβίζει τίποτα» λέει η Βαγγελιώ και εννοεί την κάθε της λέξη.

Ο Τζακ Γαβαλάς (συνταξιούχος) χαίρει της αγάπης και της εκτίμησης όλων των συμμαθητών του και αποτελεί φωτεινό παράδειγμα. Είναι ο μεγαλύτερος της παρέας και παρά το γεγονός ότι η φοίτησή του στο σχολείο δεν έχει κανένα χρησιμοθηρικό κίνητρο, εκείνος δίνει καθημερινά το «παρών» στην τάξη, για δεύτερη χρονιά φέτος όντας μαθητής της Β’ Γυμνασίου. Αν και είχε παρακολουθήσει αγγλόφωνο Γυμνάσιο, αποφάσισε να ξεκινήσει από την αρχή και να κάνει όλο τον κύκλο σπουδών της Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης.

«Δεν είμαι ο άνθρωπος που μου αρέσει να περνάω το χρόνο μου στα καφενεία. Στο σχολείο μαθαίνω πράγματα, τα μαθήματα είναι ευχάριστα, οι καθηγητές είναι υπέροχοι και θα προέτρεπα τον καθένα να δώσει στον εαυτό του αυτή τη δεύτερη ευκαιρία».
(Από το Kalymnosola.com)