Υφαρπάζοντας το πνεύμα και τα οράματα μιας άλλης εποχής

Φίλιππος Ζάχαρης

Όσες φορές και αν γράψεις για τις ελπίδες που χάνονται για μια κοινωνία χωρίς εντεταλμένους φύλακες ξεπερασμένων αξιών και καθοδηγητές μεσαιωνικών αντιλήψεων, η απάντηση που θα παίρνεις σταθερά από άλλους γραφιάδες καλοθελητές είναι πως «οι κοινωνίες έχουν κάνει άλματα» και πως αυτό που υπερισχύει πλέον δεν είναι παρά η επιτυχής διεκπεραίωση των ατομικών συμφερόντων και υποθέσεων αλλά πάνω απ’ όλα η εξασφάλιση μιας θέσης στη θολερή καθημερινή πραγματικότητα.

Όσο και αν επιμείνεις πως υπάρχουν ακόμη ευκαιρίες για την πραγματοποίηση οραμάτων και ιδεολογημάτων, για τη διάσωση των εναπομεινάντων κειμηλίων μιας άλλης εποχής που λειτουργεί με βάση καθαρές αξίες και ζωντανή επικοινωνία, κάποιοι άλλοι κονδυλοφόροι θα επισκιάσουν τις λειτουργικές σου πνευματικές δραστηριότητες, λέγοντας πως το πνεύμα απλά αναπαύεται στη λήθη της ξεχασμένης εποχής.

Αυτό από μόνο του αποτελεί την ύστατη πρόκληση αφού και το παρελθόν βεβηλώνει αλλά πάνω απ’ όλα τη θέληση των λαών να ζήσουν μακριά από λεκτικά ατοπήματα και φανφαρολογίες που δοξάζουν τη σημερινή κενότητα και ασυδοσία σε όλα τα επίπεδα της ζωής.

Αυτού του είδους οι γραφιάδες και κονδυλοφόροι που προανέφερα, οι οποίοι πρωτοστατούν σε εκδηλώσεις ακραίου εθνικισμού και μίσους για τον άλλο, όλοι εκείνοι που παρελαύνουν στις τηλεοπτικές οθόνες διαλαλώντας πως είναι μέσα στην παρακμιακή μόδα του δήθεν εξεζητημένου και πάνω απ’ όλα «καινούργιου και πρωτοποριακού», όλοι αυτοί που λαμβάνουν γενναίες δωρεές για τις υπηρεσίες τους βρίσκονται μπροστά μας καθημερινά και δεν χρειάζεται να κοπιάσει κανείς για να τους αναγνωρίσει.

Ως άλλοι κουκουλοφόροι καταδότες και «Εφιάλτες», ως χρηματιζόμενοι κήρυκες της ανθρώπινης απόστασης σπεύσουν να καλλιεργήσουν το κλίμα του διχασμού με κάθε ευκαιρία, και αυτό δεν γίνεται βέβαια για πρώτη φορά.

Σε τούτη τη χώρα μετρά σύμφωνα με τα ισχύοντα δεδομένα το να μπορεί κανείς να υποδουλώσει κάθε απόπειρα του πολίτη να ξεφύγει από τη μέγγενη της απραξίας και του εφησυχασμού. Δικαιώνεται μάλιστα ποικιλοτρόπως στην πράξη και επιβραβεύεται για τις προσπάθειές του αυτές.

Ο μη λειτουργικός πολίτης, αυτός που χάβει με το παραμικρό κάθε απόπειρα ποδηγέτησης των αντιλήψεων και των κριτηρίων για έναν κόσμο γεμάτο από παραπλάνηση και αδιέξοδα, αυτός ο πολίτης γίνεται το εύκολο θύμα της αθρόας επέλασης υπερσυντηρητικών αντιλήψεων στον βωμό της αυτόκλητης αστικής δημοκρατίας.

Θέλει λοιπόν υπομονή και ισχυρή θέληση για να ξεφύγει κανείς από αυτό τον ασφυκτικό κλοιό, από όλη αυτή τη δια βοής καταδίωξη που απώτερο στόχο έχει την κοινωνία χωρίς πρόσωπο.

Πολίτες χωρίς πρωτοβουλία, πολίτες χωρίς δύναμη και επιμονή για έναν άλλο κόσμο, πολίτες θραύσματα μιας στοχευμένης σε ενοχή εσωτερικής έκρηξης, αχυράνθρωποι αντάμα με όψιμους εξυγιαντές των συνεχών σκανδάλων, αυτό είναι το σχέδιο που εκπορεύεται από τους λαθροθήρες του ακμαίου τους ηθικού. Κάποιοι υφαρπάζουν λοιπόν και κάποιοι φυλλορροούν.

Κάποιοι δοξάζονται για την πονηριά τους και κάποιοι πνίγονται σε μια κουταλιά νερό. Σε κάθε περίπτωση ένας περίπλοκος κόσμος υπό τη στενή επιτήρηση των κάθε λογής λαοπλάνων, που ηδονίζονται στη θέα της καταδεικτικής πολυπλοκότητας του σύνθετου και ανοραματικού κόμσου.

Σήμερα η δεξιά αύριο η αριστερά, αργότερα η σοσιαλδημοκρατία και οι πάσης φύσεως λογοκλόποι της αιθέριας πρότερης πολιτικής σκέψης βαδίζουν υπερήφανοι για το τέλος της παράστασης. Όσες φορές και αν κοπιάσεις να πείσεις πως κάτι μπορεί να κινηθεί, θα τους βρεις μπροστά σου, ακμαίους και ανθηρούς.

Αυτοί οι καλοθελητές και οι πάσης φύσεως γραφιάδες που βάλθηκαν να ξεπαστρέψουν την ανθρώπινη υπόσταση. Υποστηριζόμενοι πάντα από τους ειδικούς της μη ανακωχής ανάμεσα στο πνεύμα και τη δοκιμασία του σε τούτο τον ομολογουμένως αδίστακτο κόσμο. Υπό αυστηρή εποπτεία και κανονιστικά σχέδια. Για την υφαρπαγή και των ύστατων κειμηλίων μιας αλλοτινής δοξασμένης εποχής.