Ο Θανάσης, ο οδηγός των πέντε δημάρχων της Ρόδου
ΑΝΑΓΝΩΣΤΗΚΕ 2912 ΦΟΡΕΣ
Οι αναμνήσεις του σοφέρ που έζησε τα μεγαλύτερα γεγονότα από απόσταση αναπνοής
Μπορούσε να βγαίνει φωτογραφίες με αρχηγούς κρατών και πρωθυπουργούς αλλά δεν το έκανε! Δεν έχει παρά δυο-τρεις φωτογραφίες που τον δείχνουν με τις προσωπικότητες διεθνούς και εθνικού κύρους τις οποίες μετέφερε ως ο οδηγός πέντε δημάρχων της Ρόδου.
«Εγώ απέφευγα να βγω μαζί τους, μη νομίζουν ότι εγώ θέλω να σταθώ δίπλα τους...», μου λέει.
Πέντε στη σειρά δήμαρχοι, τον διάλεξαν για οδηγό τους! Τα λέει όλα αυτό για τον Θανάση Λυριστή και για την απόσταση της αξιοπρέπειας που κρατούσε απ’ όλους τους δημάρχους ώστε να αποτελεί την επιλογή και του καινούργιου!
Με το χαμόγελο και τον λόγο τον καλό τις εποχές της παντοδυναμίας του, όταν έτρεχε με χίλια να προλάβει γιατί μεγάλα γεγονότα εξελίσσονταν ενώπιόν του, με το χαμόγελο κι από τότε που συνταξιοδοτήθηκε και επιστρέφει μερικές φορές στο Δημαρχείο για να πει «καλημέρα» και να δει παλιούς φίλους και συναδέλφους που δεν τον ξέχασαν.
Είναι μεγάλο θέμα η ανάμνηση που αφήνεις φεύγοντας από μια δουλειά, μια ζωή, έναν έρωτα. Όλη η ιστορία είναι αυτή.
Στη Διάσκεψη Κορυφής το 1988 με τους Ευρωπαίους ηγέτες, σε δύο επισκέψεις του Κωστή Στεφανόπουλου, ως Προέδρου της Δημοκρατίας, σε δύο επισκέψεις του Κώστα Σημίτη ως πρωθυπουργού, πολλές του Γιώργου Παπανδρέου, με ηγέτες ξένων κρατών, υπουργούς και γενικούς γραμματείς υπουργείων, έζησε όλες τις μεγάλες στιγμές της Ρόδου, από απόσταση αναπνοής.
Δύο χρόνια του ζητούσα να μου μιλήσει γι αυτά, κι ακόμα περισσότερα. Και τώρα που είπε το «ναι» είναι συγκρατημένος μην εκθέσει κανέναν, και προσεκτικός μήπως και δεν αναφερθεί σε κάποιον.
«Τότε έκανε πολλές εκδηλώσεις ο Δήμος και φιλοξενούσε μεγάλες διοργανώσεις όπως τη Διάσκεψη Κορυφής το 1988 που ήρθαν όλοι οι ηγέτες της Ευρώπης», θυμάται. «Ήμουνα οδηγός των δημάρχων από το δεύτερο μισό της πρώτης τετραετίας του δημάρχου Σάββα Καραγιάννη μέχρι και που έκλεισε τον πρώτο χρόνο της θητείας του ο δήμαρχος Στάθης Κουσουρνάς οπότε και συνταξιοδοτήθηκα, το 2011», προσθέτει.
Στο δήμο πότε πιάσατε δουλειά;
Το 1978 με δήμαρχο το γιατρό Σταύρο Αυγουστάκη. Μετά εκλέχτηκε ο Δημήτρης Βενετοκλής, ο Σάββας Καραγιάννης για δύο τετραετίες, ο Μάνος Κόκκινος, ο Γιώργος Γιαννόπουλος για τρεις τετραετίες, ο Χατζής Χατζηευθυμίου, ο Στάθης Κουσουρνάς. Αυτό που έχω να πω είναι ότι με πέντε δημάρχους που δούλεψα είδα ότι όλοι πάσχιζαν για το καλό του τόπου και τρέχανε 20 ώρες την ημέρα γι’ αυτό.
Ο πρώτος δήμαρχος που σας επέλεξε για οδηγό ήταν λοιπόν ο Σάββας Καραγιάννης.
Για έξι χρόνια ήμουν οδηγός του Σάββα Καραγιάννη κι αυτό που θυμάμαι περισσότερο απ’ όλα είναι οι πυρετώδεις ετοιμασίες, επί εξάμηνο τουλάχιστον για τη Διάσκεψη Κορυφής, το 1988. Στόχος ήταν να είναι άψογη η διοργάνωση ώστε να διαφημιστεί η Ρόδος όπως και έγινε. Γίνονταν πολλά τότε. Ο Γιαννόπουλος έφερε στη Ρόδο το Συνέδριο Παγκόσμιας Πολιτιστικής Κληρονομιάς που τον εξέλεξε πανηγυρικά πρόεδρο, και έφερε και τρεις φορές το συνέδριο της ΚΕΔΚΕ. Δήμαρχοι, σύζυγοι, συνεργάτες, μέσα στο Νοέμβρη πλημμύριζε η Ρόδος με καλούς τουρίστες, κι εμείς είχαμε πολλή δουλειά και τρέχαμε σαν τους τρελούς.
Στη Διάσκεψη Κορυφής, μεταφέρατε και τους ξένους ηγέτες εσείς;
Εγώ μετέφερα το δήμαρχο, εκείνοι είχαν έρθει φέρνοντας τις λιμουζίνες και τη συνοδεία τους.
Ποιος είναι αυτός που σας έκανε τη μεγαλύτερη εντύπωση όλα αυτά τα χρόνια;
Ο Κωστής Στεφανόπουλος και η Μελίνα Μερκούρη. Ο Κωστής Στεφανόπουλος ήταν άνθρωπος ευγενέστατος, ταπεινός, γλυκομίλητος. Ήμουνα συνεχώς μαζί του τις δύο φορές που ήρθε στη Ρόδο, επί θητείας Γιώργου Γιαννόπουλου. Με ρώτησε πώς με λένε, με φώναζε «Θανάση», δύο μηχανές της Αστυνομίας μπροστά μας, στη μέση εγώ, κι ένα αυτοκίνητο της Ασφάλειας πίσω μας. Και ο Γιώργος Παπανδρέου ήταν προσιτός σαν άνθρωπος.
Ο Σημίτης που επίσης ερχόταν συχνά, σας ρώτησε τ’ όνομά σας όταν τον μεταφέρατε;
Όχι, δεν με ρώτησε, είχε έρθει δύο φορές ως πρωθυπουργός πάλι επί θητείας Γιαννόπουλου, ήταν κι αυτός ευγενικός, αλλά πιο κλειστός άνθρωπος. Ερχόταν, πήγαινε και στο Καστελόριζο, για συμβολικούς λόγους με το πλωτό του Λιμενικού, όπως και ο Αβραμόπουλος ως δήμαρχος Αθήνας και πρόεδρος της ΚΕΔΚΕ, φίλος του Γιώργου Γιαννόπουλου, ο οποίος ερχόταν συνέχεια στη Ρόδο ως μέσο σταθμό. Γίνονταν πάρα πολλά πράγματα στο μεγαλύτερο μέρος του χρόνου στη Ρόδο. Τότε γινόταν η διοργάνωση δύο μεγάλων συνεδρίων το μήνα.
Και τη Μελίνα την ξεχωρίσατε!
Θυμάμαι τη Μελίνα Μερκούρη όταν ήρθε επί θητείας δημάρχου Σάββα Καραγιάννη για το φιάσκο, όπως αποδείχτηκε, του Κολοσσού. Τότε που ως υπουργό Πολιτισμού την κάλεσαν για να δει κι αυτή ότι βρέθηκε στη θάλασσα η γροθιά του Κολοσσού, αλλά τελικά ήταν μια απλή πέτρα που είχε χαρακτηριστικά που έμοιαζαν με ανθρώπινο χέρι. Ήρθε η Μελίνα, κι αμέσως κατάλαβε ότι δεν ίσχυε τίποτα είχαν παραπλανηθεί όλοι.
Μέχρι και μέντιουμ είχαν φέρει για να υποδείξει το σημείο της θάλασσας και το υπέδειξε, αλλά ήταν μόνο μια πέτρα! Πώς σας φάνηκε η Μελίνα, τι θυμάστε από αυτήν;
Τη θυμάμαι και τότε αλλά και επί δημαρχίας Μάνου Κόκκινου, το 1993 που την κάλεσε και την τίμησε με το χρυσό κλειδί της πόλης, σε μια εκδήλωση που έγινε στο Εθνικό Θέατρο και μάζεψε και χιλιάδες κόσμου απ’ έξω. Στη θητεία μου, που έχω μεταφέρει τόσες προσωπικότητες, τόσους διάσημους ανθρώπους κατάλαβα ότι αυτή ήταν ο καλύτερος άνθρωπος. Το πρόγραμμα αυτής της επίσκεψής της ήταν πολύ φορτωμένο και τη μετέφερα εγώ. Ήδη ήταν άρρωστη όμως και πονούσε, κουραζόταν εύκολα, αλλά ήταν άψογη και καλή καρδιά. Όταν ενώ τη συνόδευε ο δήμαρχος Μάνος Κόκκινος την έπαιρνα στο αεροδρόμιο για να φύγει, μ’ αγκάλιασε, με φίλησε και με ευχαρίστησε που «με κούρασε, λέει, τις πέντε μέρες που ήταν εδώ»... Πέθανε, σύντομα. Και ο Θόδωρος Πάγκαλος, υπουργός Εξωτερικών της Ελλάδας τότε, μου έκανε εντύπωση. Πληθωρικός.
Θα είχαν και ανθρώπινες στιγμές, τι θυμάστε, τι μπορείτε να πείτε;
Μια φορά ο Στεφανόπουλος πήγε στο Καστελόριζο από τη Ρόδο με το πλωτό του Λιμενικού και γυρνώντας τον πήρα για να τον πάω στο ξενοδοχείο του. Περνώντας έξω από ένα εστιατόριο, απογευματάκι, είδε τον κόσμο να είναι χαλαρός και να χαίρεται και μου λέει: «Ax, Θανάση, να μην είχαμε αυτές τις έννοιες και να πίναμε κι εμείς ένα ποτηράκι...»... Κι ο Γιώργος Παπανδρέου, μια φορά, καλοκαίρι, τον πήγαινα στο αεροδρόμιο, ως πρωθυπουργό, και μας ενημέρωσαν ότι θα έχει μία ώρα καθυστέρηση. Λέει: «αφού έχουμε κενό ας κάνουμε μια βουτιά...». Τον πήγα στην Κρεμαστή, έκανε τη βουτιά και φύγαμε.
Έχετε σκεφτεί τι έκανε τους δημάρχους να σας κρατούν τόσο κοντά τους, όταν ο καθένας λογικά θα ήθελε έναν δικό του άνθρωπο, σ’ αυτή τη θέση;
Η ομορφιά μου (γέλια). Αστειεύομαι, βέβαια. Η εμπειρία μου. «Θανάση, πήγαινε στο αεροδρόμιο να πάρεις τον τάδε υπουργό ή Γενικό Γραμματέα, να του κάνεις βόλτα το νησί...»... Εγώ σαν οδηγός δεν είχα ωράριο. Απογεύματα, αργίες, κι όλες τις μεγάλες μέρες πιασμένος. Τότε οι δήμαρχοι έφερναν εκπροσώπους από τις πόλεις που είχαμε διδυμοποιηθεί, έφερναν φιλαρμονικές... Ο Κόκκινος, έφερε για παράδειγμα τον επικεφαλής των Γεωπόνων του Δήμου Κέρκυρας που ήταν νομάρχης που είχε πολύ πράσινο, για να μας συμβουλεύσει και να ομορφύνει την πόλη. Και βέβαια η εχεμύθειά μου. Μπροστά μου, μέσα στο αυτοκίνητο, γίνονταν σοβαρές συζητήσεις.
Τι αυτοκίνητο οδηγούσατε, ποιο ήταν το αυτοκίνητο δημάρχου;
Επί Καραγιάννη ένα Renault, απλό αυτοκίνητο. Μετά, ένα Volvo 920 που ήταν αγορασμένο επί δημαρχίας Μάνου Κόκκινου και διατηρήθηκε μέχρι τη δημαρχία Κουσουρνά.
Τι θα μου πείτε για τους δημάρχους για τους οποίους δουλέψατε, τι μπορείτε να πείτε για το χαρακτήρα τους, τις αντιδράσεις τους, τη συμπεριφορά τους;
Αυτοί έχουν σκοτούρες. Έχεις τον κόσμο πάνω σου, έχεις να προωθήσεις όλα τα θέματα. Όλα τα παράπονα είναι στο δήμαρχο, που λένε. Έρχονταν τσιγγάνοι, μικροπωλητές, άλλος απειλούσε να αυτοπυρποληθεί… Όλοι οι δήμαρχοι είχαν τη θέληση.
Επομένως γιατί άλλοι πετυχαίνουν περισσότερο και άλλοι λιγότερο;
Οι συνεργάτες παίζουν μεγάλο ρόλο. Αν δεν έχεις συνεργάτες, δεν προχωράς, και εννοώ κυρίως τους αντιδημάρχους, και το γραφείο δημάρχου που έχει στελεχώσει ο κάθε δήμαρχος. Εδώ θέλω να αναφέρω τη Νίτσα Καραγιάννη που επί δημαρχίας Κόκκινου και μετά δέσαμε για 20 χρόνια. Άξια ιδιαιτέρα, καλή συνάδελφος.
Με τι ασχολείστε τώρα; Πηγαινοέρχεστε από το χωριό σας και προσπαθείτε να λύσετε προβλήματα εκεί, μαθαίνω!
Είμαι αντιπρόεδρος του Τοπικού Συμβουλίου Αγίου Ισιδώρου, στο χωριό μου δηλαδή, και προσπαθώ να βοηθήσω βάζοντας μπροστά όποια εμπειρία απέκτησα, όλα αυτά τα χρόνια.
Έχει δουλειά, πρέπει να φύγει, τρέχει με θέματα του Αγίου Ισιδώρου, μου λέει, γιατί όταν έχεις μάθει να τρέχεις, δεν σταματάς. Μόνο μια στάση κάνει για να βγάλουμε μια φωτογραφία και να με ρωτήσει πότε θα βγει αυτή η συνέντευξη. Πάνω απ’ όλα για τον Θανάση ήταν και είναι η ακρίβεια και το πρόγραμμα.
Ακολουθήστε τη Ροδιακή στο Google News
