Ο ντελιβεράς Μιχάλης Μανωλάγκας μιλάει για τους πελάτες του εν καιρώ κορωνοϊού

Pοδούλα Λουλουδάκη

«Άφησέ τα έξω από την πόρτα και φύγε...»!

Όταν είναι όλα κλειστά, δουλεύει περισσότερο από ποτέ. Όπως και όταν βρέχει, κάνει κρύο ή έχει ζέστη, που αψηφά τις συνθήκες, καβαλά το μηχανάκι και το φαγητό είναι ζεστό στην πόρτα σου.

Οι συγκεκριμένες συνθήκες όμως είναι ειδικές και πρωτόγνωρες κι έχουν αλλάξει τις συμπεριφορές του κόσμου και καλώς. Πώς αντιμετωπίζει ο πελάτης τώρα πια τον άνθρωπο που κάλεσε, αλλά έχει κι ένα φόβο, λόγω ιού, να πλησιάσει κοντά του; Άλλος στέλνει μόνο του κάτω το ασανσέρ με τα χρήματα και περιμένει να παραλάβει, άλλος κατεβάζει καλάθι (!) από το μπαλκόνι κι οι νέοι χρησιμοποιούν την τεχνολογία.

Τη ζωή του με τον κορωνοϊό, περιγράφει ο Μιχάλης Μανωλάγκας, που όσοι τον ξέρουν είναι αλάνι και ξέρει να ελίσσεται.
«Η δουλειά αυξήθηκε, μου λέει, όσο για τη συμπεριφορά των πελατών είναι κάποιοι που φέρονται και σου μιλούν όπως το έκαναν πάντα, σου λένε «έλα μέσα…», δίνουν λεφτά, παίρνουν ρέστα, αλλά το μεγάλο ποσοστό του κόσμου είναι φοβισμένο και θέλει λίγη ή καθόλου επαφή. Στην «καλύτερη» περίπτωση θέλουν η συναλλαγή να γίνει γρήγορα κι από απόσταση. Τώρα τελευταία έχει μπει στο παιχνίδι το POS. Στο δικό μας κατάστημα είμαστε εφοδιασμένοι ο καθένας με ασύρματο POS και γίνεται ανέπαφα η συναλλαγή. Οι νέοι, παραγγέλνουν και μέσω της πλατφόρμας με την οποία πληρώνουν κιόλας και συχνά γράφουν και σημείωση «αφήστε τα έξω από την πόρτα και φύγετε…».

Με την απόσταση εννοείς αυτήν του ενάμιση, δύο μέτρων;
Όχι. Εννοώ με το να μην τους βλέπουμε καθόλου. Βάζουνε τα χρήματα στο ασανσέρ, τα παραλαμβάνω εγώ από κάτω, βάζω μέσα το φαγητό, πατάω τον αριθμό του ορόφου, κλείνει η πόρτα του ασανσέρ και ούτε γάτα ούτε ζημιά. Ένα από αυτά που έτυχε σ’ εμάς εδώ στο μαγαζί αυτές τις μέρες είναι όταν σε πολυκατοικία του Ροδινιού, ηλικιωμένος κατέβασε καλάθι από το μπαλκόνι, παραλάβαμε τα χρήματα, βάλαμε στο καλάθι το φαγητό, το τράβηξε πάνω και όλα ωραία και καλά.

Φοβάται ο κόσμος δηλαδή και προσέχει;
Το κυρίαρχο με τον κορωνοϊό, είναι ο φόβος. Ευτυχώς ο κόσμος έχει καταλάβει την κρισιμότητα της κατάστασης και προφυλάσσεται, με αποτέλεσμα να προφυλάσσει κι εμάς. Στη δουλειά αυτή ούτως ή άλλως είμαστε εκτεθειμένοι. Όταν οι άλλοι είναι μέσα, εμείς είμαστε έξω γι’ αυτούς. Κρύο, βροχή, κίνδυνοι στο δρόμο, ζέστη, κορωνοϊός τώρα ή μια απλή γρίπη που κυκλοφορεί, εμείς είμαστε εκεί με ευγένεια προς τον πελάτη και με την όποια παραξενιά του πελάτη.

Ποιες είναι οι παραξενιές τους, τι θέλουν;
Υπάρχουν και πελάτες που λένε στο κατάστημα: «πείτε του να σταματήσει στο περίπτερο να φέρει και τσιγάρα…», ενώ μας έχουν ζητήσει και προφυλακτικά. Και βέβαια δεν τους χαλάμε χατίρι.

Είσαι τερματοφύλακας στην ομάδα του «Διγενή» Κοσκινού, είναι χρόνια που δουλεύεις και ως ντελιβεράς;
Δουλεύω χρόνια, είμαι με καλούς ανθρώπους, είναι μια οικογενειακή επιχείρηση και αισθάνομαι πολύ καλά μαζί τους.

Γιατί παραμένεις, δεν σκέφτηκες ποτέ να κάνεις κάτι άλλο;
Και σκέφτηκα και έχω κάνει. Ένας λόγος που τη συνεχίζω, αλλά και που την επιλέγουν πολλοί, είναι τα τυχερά. Με τα τυχερά, βγαίνει άλλος ένας μισθός. Αυτό έχει να κάνει όμως και με την ποιότητα που προσφέρει το μαγαζί και το πόσο είναι ευχαριστημένος ο πελάτης. Εμείς, ακόμα και σε αυτή τη δύσκολη περίοδο είμαστε ευχαριστημένοι από την προτίμηση του κόσμου και τον ευχαριστούμε.
Είναι λίγο παρεξηγημένη δουλειά, πολλοί τη θεωρούν κατώτερη. Λάθος, είναι αξιοπρεπής και μπορείς να βγάλεις και καλά λεφτά κι αυτό το λέω για εμάς τους Ροδίτες…

Με τους άντρες πελάτες ή με τις γυναίκες τα πας καλύτερα;
Και με τους δύο, αλλά κυρίως με τους άντρες. Κάποιοι ταυτίζονται κιόλας γιατί μπορεί να την έχουνε κάνει κι αυτοί, τη δουλειά. Με τις γυναίκες είμαι λίγο πιο συγκρατημένος να γλιτώσουμε και τις τυχόν παρεξηγήσεις γιατί είναι και κάποιοι που έχουνε και παραξενιές. (γέλια)

Κι είσαι και ωραίο παιδί εσύ! Τι τρελά σας ζητούν, τι αντιμετωπίζετε στην καθημερινότητά σας;
Ένα έχω να σας πω: το αφεντικό του μαγαζιού παντρεύτηκε με το delivery. Γενικά όμως μας συμβαίνουν ουκ ολίγα. Ο ντελιβεράς, είναι φίλος του πελάτη, τον εξυπηρετεί όταν αυτός δεν μπορεί να μαγειρέψει, κι αυτόματα σπάει ο πάγος. Από την άλλη, το τι βλέπει ένας ντελιβεράς το τι κίνηση κόβει, είναι απίστευτο. Ξέρει πολλά!
Όσο για τα πιο τρελά, είναι αυτό που σας είπα ήδη ότι μου ζήτησαν να τους πάω μαζί και προφυλακτικά ενώ σε άλλο συνάδελφο του μαγαζιού, τουρίστρια σε ξενοδοχείο του Φαληρακίου, του άνοιξε την πόρτα γυμνή. Επαγγελματίας το παιδί άφησε το φαγητό, κι έφυγε. Μπορεί να βρεις τον μπελά σου.

Πες μου για το περιστατικό που σταμάτησες φέτος το χειμώνα, με το νεαρό τοξικομανή;
Είδα ένα περιφερόμενο μηχανάκι να κατευθύνεται σ’ ένα μαγαζί γνωστού μου και ο συγκεκριμένος που το οδηγούσε δεν είχε καμία δουλειά να πάει εκεί. Κάλεσα την Αστυνομία και τον ακολούθησα. Τον ανάγκασα να περιμένει μέχρι να ‘ρθει η Αστυνομία και σταμάτησε το κακό. Πήγαινε για να κλέψει.

Φοράει τη μάσκα και τα γάντια του, τοποθετεί την παραγγελία στο κουτί, βάζει το κράνος του και έτοιμος να φύγει συμπληρώνει «φοβόμαστε κι εμείς σ’ αυτή τη φάση, μη νομίζετε, δεν είμαστε άτρωτοι...»!