Μέτρα κατά του κορωνοϊού και επιπτώσεις

Φίλιππος Ζάχαρης

Μπορεί να φτάνουμε ή και να ξεπερνάμε τα όριά μας σε ό,τι αφορά τη μακρόχρονη παραμονή μας στο σπίτι λόγω κορωνοϊού, όμως όλο αυτό το διάστημα μπορούμε να το αξιοποιήσουμε εποικοδομητικά για τον εαυτό μας, την καλλιέργειά του και τη διαμόρφωση του χαρακτήρα μας με άλλη δυναμική, ώστε όταν βγούμε από όλον αυτό τον κυκεώνα να είμαστε πιο υποψιασμένοι και δυνατοί.

Όλο αυτό που περνάμε σαφώς και είναι πρωτόγνωρο από τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο και μετά, αλλά κάποιοι παλαιότεροι μπορούν να μας πληροφορήσουν για το τι σήμαινε η παραμονή στο σπίτι εκείνα τα χρόνια, τότε που η απαγόρευση κυκλοφορίας συνοδευόταν και από εκτελέσεις.

Σε κάθε περίπτωση πάντως μιλάμε για περιορισμό των ατομικών ελευθεριών που ξέχωρα από την τρέχουσα περίπτωση που γίνεται για την καταπολέμηση της διάδοσης του κορωνοϊού, ενδέχεται ορισμένες διατάξεις της απαγόρευσης μετακίνησης να διατηρηθούν και για αργότερα και πάντα σε περίοδο ειρήνης. Θέλω να πω με αυτό ότι τα περιοριστικά μέτρα θα μπορούσαν να χρησιμοποιηθούν και σε άλλες περιπτώσεις με μεγαλύτερη ευκολία, καθώς οι πολίτες θα έχουν δοκιμάσει «από πρώτο χέρι» τις ρυθμίσεις αυτές.

Δεν εννοώ τίποτε περισσότερο ή λιγότερο από το ότι οι περιορισμοί αυτοί λειτουργούν και ως πρόβα – τζενεράλε για μελλοντικές απαγορεύσεις. Οι έρευνες για τον βαθμό συμμόρφωσης δίνουν και παίρνουν ήδη στο κυβερνητικό επιτελείο, που προφανώς επεξεργάζεται πέραν τούτου και άλλα σενάρια όπου θα μπορούσε να εφαρμοστεί συνολική απαγόρευση μετακίνησης.

Το κράτος λοιπόν δοκιμάζει τις αντοχές του – και όχι μόνο το ελληνικό – μιας και η πανδημία αυτή αποτελεί μιας πρώτης τάξεως ευκαιρία να ενεργοποιηθούν και άλλες ξεχασμένες διατάξεις. Οι πολίτες, από την άλλη, παρουσιάζονται μουδιασμένοι αλλά λόγω της έκτακτης αυτής κατάστασης περιορίζονται σε σχόλια στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης.

Αν μη τι άλλο, λοιπόν, ζούμε μοναδικές στιγμές όταν μια πανδημία απειλεί όχι μόνο τη Δημόσια Υγεία αλλά την ίδια την κοινωνία. Το που θα φτάσει αυτή η κατάσταση κανείς δεν το γνωρίζει.
Το μόνο που είναι σίγουρο είναι ότι η πανδημία αυτή αλλάζει τον παγκόσμιο χάρτη και η αυριανή μέρα δεν θα μοιάζει σε τίποτε με τη σημερινή. Οι πολίτες λοιπόν, πέρα από την ατομική τους υγεία, θα πρέπει να προσέξουν και τη συμμετοχή τους στο κοινωνικό γίγνεσθαι, στο πώς και με ποιο τρόπο θα διατηρήσουν τα δικαιώματά τους τα οποία κατέκτησαν με αγώνες πολλών δεκαετιών.

Ο χρόνος ως εκ τούτου που μας παρέχεται αναγκαστικά, θα πρέπει να τον αξιοποιήσουμε για να τα σκεφθούμε όλα αυτά, να αναλογιστούμε σε ποιες περιπέτειες έχουμε μπει και τι κοινωνία θα αντιμετωπίσουμε αύριο.

Βέβαια, επί του παρόντος με κάποιο τρόπο θα έπρεπε να αντιμετωπισθεί η έξαρση του κορωνοϊού. Δεν ξέρω αν τα μέτρα απαγόρευσης μετακίνησης θα αποδώσουν τελικά τα αναμενόμενα σε ότι αφορά τη διασπορά της ασθένειας.

Αυτό που ξέρω, είναι ότι η νέα εποχή των συνολικών απαγορεύσεων έχει ανατείλει μιας και τα μέτρα αυτά ή παρόμοια θα εφαρμοστούν και με άλλη μορφή αργότερα. Ας υπάρχει λοιπόν η κατάλληλη επαγρύπνηση ειδικά με το τέλος των απαγορεύσεων και την επιθυμητή καταπολέμηση της πανδημίας.

Γιατί όλες αυτές οι απαγορεύσεις μπορεί να κρίθηκαν αναγκαίες λόγω μη συμμόρφωσης του πληθυσμού, όμως από το πώς θα χρησιμοποιηθούν για την αντιμετώπιση μιας ασθένειας μέχρι την εξάλειψη της εκάστοτε αντίθετης άποψης, υπάρχει μεγάλη απόσταση.