Παντελής Χατζηδιάκος: «Μ’αρέσει να γυρίζω στη Ρόδο για τις παραλίες της, τα κεφτεδάκια της γιαγιάς μου και τις ιστορίες που μου λέει…»!

Rodiaki NewsRoom

Ο 25χρονος διεθνής κεντρικός αμυντικός, δεν ξεχνά το νησί μας

Συνέντευξη στη Ροδούλα Λουλουδάκη

Τι ωραία να γυρνάς στην πατρίδα όπου όλοι σ’ αγαπάνε κι είναι περήφανοι για σένα! Όλοι είμαστε περήφανοι που είναι Ροδίτης από την Κρεμαστή ο Παντελής Χατζηδιάκος, που ζει στο Άμστερνταμ όπου παίζει ποδόσφαιρο ενώ διαπρέπει τρία χρόνια τώρα και με την Εθνική Ελλάδος.

Τα Ολλανδικά μέσα ενημέρωσης γράφουν ότι ελληνικές ομάδες τον ζητούν, κι εκείνος αντιστέκεται… Τι ωραία είναι όλα αυτά για τον 25χρονο που έφυγε στα 11 του από το νησί μας, αλλά δεν το ξέχασε!
Είναι η δεύτερη κουβέντα που κάνω, τέσσερα χρόνια μετά, μαζί του. Πατάει ακόμα πιο γερά, νοσταλγεί ακόμα πιο πολύ τη Ρόδο, αλλά φεύγει σήμερα, αφού ξεκινά η προετοιμασία για το Ολλανδικό πρωτάθλημα.

Έξυπνος, με ήθος και αγωγή. Αυτά λένε για εκείνον όσοι τον γνωρίζουν από τα παιδικά του χρόνια. Αυτά κατάλαβα κι εγώ στη συναναστροφή!
«Δυστυχώς είναι δύο καλοκαίρια που δεν ήρθα στη Ρόδο, αφού λόγω καραντίνας και κορωνοϊού δεν γίνονταν πτήσεις από Ολλανδία, μου λέει.

Έτσι δεν ήρθα στο νησί μας, είχα να δω τη γιαγιά μου δύο χρόνια, τα ξαδέλφια μου, τους θείους μου… Κάποιους φίλους μου τους είδα όταν έρχονταν ενώ έπαιζα με την Εθνική Ελλάδος».

Ήσουν σε διακοπές αυτές τις μέρες, αλλά και πάλι έκανες προπόνηση, τρέξιμο, δυσκολευτήκαμε για να κάνουμε αυτή την κουβέντα!
Η προπόνηση είναι σκληρή, για να ξεκινήσω την προετοιμασία και να είμαι έτοιμος. Η πειθαρχία είναι το πρώτο στο ποδόσφαιρο. Πού και πού θέλεις να περάσεις καλά, αλλά τις περισσότερες ώρες σκέφτεσαι τι θα φας, πότε θα κοιμηθείς, τις ασκήσεις που θα κάνεις. Φεύγω το Σάββατο για το Άμστερνταμ, τη Δευτέρα ξεκινάει η προετοιμασία. Οι διακοπές μου ήταν πολύ μικρές. Πήρα μία γεύση. Το χρειαζόμουνα σίγουρα γιατί ήτανε μία μεγάλη σεζόν όπου έπαιξα 52 παιχνίδια μαζί με τα παιχνίδια της Εθνικής. Συνήθως σε μία σεζόν παίζεις τριάντα τέσσερα.

Διάβασα ότι σε ζήτησε η ΑΕΚ. Θα πας;
Ο στόχος μου είναι μία μεταγραφή, ώστε να εξελιχθώ και άλλο ως ποδοσφαιριστής. Ένα άλλο περιβάλλον θα με βοηθήσει να εξελιχθώ πιο πολύ ως παίκτης και ως άνθρωπος. Βρίσκομαι 12 χρόνια στην ίδια ομάδα στην Ολλανδία και για να κάνω τα καινούργια βήματα στην καριέρα μου και να εξελιχθώ ως παίκτης χρειάζομαι ένα καινούργιο περιβάλλον. Έχω προτάσεις, περιμένω να έρθει η καλύτερη. Μπορώ να μείνω άλλη μία χρονιά στην ίδια ομάδα και θα είμαι ευχαριστημένος γιατί μαζί της θα παίζω στην Ευρώπη.

Πότε έφυγες από τη Ρόδο, πώς ξεκίνησε αυτό το ωραίο ταξίδι;
Από τη Ρόδο έφυγα στα 11 μου χρόνια και βρέθηκα στις Ακαδημίες του Παναθηναϊκού. Μετακόμισε μαζί η οικογένεια, η μητέρα μου και τα αδέλφια μου. Θυσιάστηκαν για εμένα. Τα αδέλφια μου ήταν 17 και 18 χρονών και θα μπορούσαν εκεί να σπουδάσουν, ο πατέρας μου είχε πρακτορείο στη Ρόδο και πηγαινοερχόταν από την Αθήνα.

Μεγαλώνοντας συνειδητοποίησα τι μεγάλη θυσία έκανε για εμένα όλη μου η οικογένεια, ώστε να πραγματοποιήσω το όνειρό μου και να γίνω επαγγελματίας ποδοσφαιριστής. Ήταν μεγάλο ρίσκο αυτό για εκείνους, γιατί όταν ένα παιδί είναι 10 ετών δεν μπορείς να ξέρεις αν έχει τα φόντα να γίνει μεγάλος ποδοσφαιριστής. Τους είμαι ευγνώμων γι’ αυτό. Στη συνέχεια η οικονομική κρίση της εποχής εκείνης έκανε την οικογένειά μου να μεταναστεύσει στην Ολλανδία, για να κάνει μια νέα αρχή. Έτσι, εγώ που ήμουν πια 14 ετών θα μπορούσα να παίξω σε μία ομάδα της Ολλανδίας και τα αδέλφια μου γύρω στα 20 ήταν πιο εύκολο να κάνουν εκεί επαγγελματικά βήματα.

Πόσο το ήθελες να αγωνίζεσαι και με την Εθνική Ελλάδος;
Χάρηκα πάρα πολύ όταν με κάλεσε η Εθνική Ελλάδος. Το είχα βάλει στόχο, δεν το είχα πει σε κανέναν, το κράτησα και πώς τα έφερε η ζωή, κλήθηκα, και ήμουνα πάρα πολύ χαρούμενος. Ήτανε ένα όνειρο που το είχα από μικρός. Έζησα και το 2004, τότε που παίζαμε στους δρόμους και λέγαμε «να βάλεις γκολ για την Εθνική και να παίξεις για την Εθνική…». Όπου πάω λέω ότι είμαι Έλληνας. Μεγάλωσα, έζησα στην Ελλάδα, κι όπου πάω αυτό θα λέω.

Μιλούσα με τη γιαγιά σου τη Μαίρη Χατζηδιάκου, αυτές τις μέρες! Τηλεφωνούσα στο σπίτι σας στην Κρεμαστή. Τι καταπληκτική γιαγιά! Και πόσο χαρούμενη είναι που είσαι εδώ. Τι σου μαγειρεύει;
Μου φτιάχνει πάντα κεφτεδάκια και ντολμαδάκια. Είναι τα αγαπημένα μου. Το πιο σημαντικό όταν έρχομαι στη Ρόδο είναι να επισκέπτομαι τις παραλίες της και να χαλαρώνω. Και το φαγητό και η παρέα της γιαγιάς. Οι ιστορίες που μου λέει η γιαγιά… Αυτά είναι ωραία πράγματα.