Ο Ολλανδός, που ζήτησε και τον αποτέφρωσαν και σκόρπισαν την τέφρα του στη Φιλέρημο της Ρόδου!
ΑΝΑΓΝΩΣΤΗΚΕ 2729 ΦΟΡΕΣ
Η αγάπη του ανθρώπου, που είχε έρθει 61 φορές στο νησί και δεν ήθελε ούτε στον θάνατο να το αποχωριστεί
Συνέντευξη στη Ροδούλα Λουλουδάκη
Πόση συγκίνηση γι’ αυτόν τον Ολλανδό που ως τουρίστας αγάπησε τη Ρόδο όσο τίποτα, κι όταν ήταν ν’ αναχωρήσει απ’ αυτή τη ζωή είπε στους οικείους του να τον αποτεφρώσουν και να φέρουν να ρίξουν την τέφρα του, στη Φιλέρημο! Πόσες ακόμα ιστορίες αγάπης και έρωτος δεν ξέρουμε γι’ αυτό τον τόπο που εμείς τον κακοποιούμε καθημερινά, κι αυτοί τον λατρεύουν κι έρχονται και ξανάρχονται μέχρι που τους κρατούν τα πόδια τους, κι ακόμα παραπέρα!
Τη γλυκόπικρη ιστορία των γονιών της που από το 1983 έρχονταν δύο φορές το χρόνο στο νησί, μου είπε η κόρη τους Έλεν που έμαθε ελληνικά διαβάζοντας μόνη της και συνεχίζει να έρχεται τώρα πια χωρίς τη μητέρα της που είναι 87 ετών και πρέπει να προσέχει!
Την πέτυχα μαζί με την αγαπημένη της φίλη Φιλίτσα Κεφάλα, από το ξενοδοχείο Cosmopolitan να διασκεδάζει με την παραδοσιακή μας μουσική, να ξέρει τις τηγανίτες, να χαιρετά κόσμο με τα μικρά τους ονόματα, κι όταν απορώ να μου δείχνει το τατουάζ στον ώμο της με την καρδιά, που γράφει «Ελλάδα»!
«Ο πατέρας μου, ο Hendricus Petrus Weijers πέθανε πριν από 24 χρόνια», μου λέει. «Eίχε έρθει στη Ρόδο μαζί με τη μαμά κι εμάς τα παιδιά 61 φορές. Όταν ανακάλυψε ότι έχει καρκίνο του πνεύμονα το πρώτο που έκανε πάλι ήταν να έρθει στη Ρόδο και να μείνει όσο μπορούσε περισσότερο.
Τότε αγόρασε ένα άλμπουμ φωτογραφιών, φωτογράφισε όλο το αγαπημένο του προσωπικό στο ξενοδοχείο Cosmopolitan και τους είπε και έγραψαν ο καθένας για εκείνον ευχές για την υγεία του. Το πήρε μαζί του φεύγοντας γιατί όπως έλεγε «αφού ο Hendricus δεν μπορεί να πάει πια στη Ρόδο, ήρθε η Ρόδος στον Hendricus».
Γρήγορα έκανε χειρουργείο, αλλά είχε μεταστάσεις και λίγο πριν πεθάνει μας είπε δύο επιθυμίες του: To άλμπουμ των φωτογραφιών να είναι δίπλα του ενώ είναι νεκρός και ν’ αποτεφρωθεί ώστε να φέρουμε την τέφρα του στη Ρόδο και να τη ρίξουμε στη Φιλέρημο στο σημείο κάτω από τον Σταυρό, το αγαπημένο του μέρος όπου πήγαινε και αισθανόταν γαλήνη, βλέποντας την υπέροχη θέα».
Και το κάνατε!
Πράγματι, φέραμε την τέφρα του και κάναμε αυτό ακριβώς που ήθελε. Τα επόμενα χρόνια η μητέρα μου κι εγώ συνεχίζαμε να ερχόμαστε και δύο φορές τον χρόνο και του πηγαίναμε λουλούδια. Μάλιστα ο δήμος Ρόδου τίμησε τη μαμά μου που είχε έρθει 66 φορές.
Σήμερα πια που είναι 87 ετών δεν είναι τόσο εύκολο να έρχεται.
Συνεχίζω να έρχομαι εγώ, κι εκείνη να είναι νοερά μαζί μας αφού της κάνω βιντεοκλήσεις από το σημείο, όπου βρίσκεται η τέφρα του μπαμπά, μιλάει με το αγαπημένο της προσωπικό του ξενοδοχείου, και μαθαίνει όλα τα νέα.
Τόσο πολύ την αγαπήσατε τη Ρόδο στην οικογένειά σας!
Εγώ κι ο αδελφός μου ερχόμασταν από μικρά παιδιά με τους γονείς μας τον Μάιο ή Ιούνιο και στη συνέχεια τον Σεπτέμβρη. Εγώ έμαθα λίγο τα ελληνικά με προσωπική προσπάθεια μέσα από βιβλία, ακούω και ακούγαμε ελληνική λαϊκή μουσική, αλλά και παραδοσιακή, λατρεύουμε το φαγητό και τη φιλοξενία των ανθρώπων…
Θα του αρέσει του μπαμπά σας, αυτή η συνέχεια!
Θα του αρέσει σίγουρα.
Ακολουθήστε τη Ροδιακή στο Google News
