Νεκτάριος Σαντορινιός: Οι προκλήσεις απαιτούν ένα συνεκτικό σχέδιο για τη Ναυτιλία και τα λιμάνια

Rodiaki NewsRoom

Του
Νεκτάριου Σαντορινιού,
βουλευτή ΣΥΡΙΖΑ Δωδεκανήσου, τομεάρχη Ναυτιλίας & Νησιωτικής Πολιτικής

Οι παγκόσμιες εξελίξεις, με φόντο τη ρωσική εισβολή, που κατακλυσμιαία έλαβαν χώρα από τις αρχές περίπου του έτους, ανέδειξαν εκ νέου την ανάγκη η Ελλάδα να επαναπροσδιορίσει τις πολιτικές της σε κρίσιμους τομείς, έτσι ώστε από τη μια να αναδειχθεί σε δύναμη σταθερότητας της ευρύτερης περιοχής και από την άλλη να οχυρώσει, μέσω ενός συνολικού και συνδυασμένου αναπτυξιακού σχεδίου, την πλεονεκτική της θέση.

Η Ναυτιλία αποτελεί αναπόσπαστο κομμάτι της παγκόσμιας αλυσίδας μεταφορών και τα ελληνικά λιμάνια, λόγω της δυναμικής γεωστρατηγικής τους θέσης, μπορούν να καταστούν μηχανές ανάπτυξης για τη χώρα. Οι ελληνικοί θαλάσσιοι κόμβοι βρίσκονται σε στρατηγικό σημείο και διαδραματίζουν πρωταγωνιστικό ρόλο στη διασύνδεση της Μαύρης Θάλασσας με την Αδριατική, τη Μεσόγειο και τη Δυτική Ευρώπη. Η εφαρμογή πολιτικών που να ενισχύουν τις λιμενικές υπηρεσίες και να αναβαθμίζουν τις υποδομές είναι παραπάνω από απαραίτητη, σε ένα ολοένα μεταβαλλόμενο διεθνές σκηνικό.

Ένα τέτοιο σχέδιο, παράλληλα, μπορεί με δυναμικό τρόπο να τονώσει την εθνική οικονομία, τις τοπικές κοινωνίες που συνδέονται με τα λιμάνια, να στηρίξει την εργασία και να ανοίξει νέους δρόμους για τη ναυτιλιακή δραστηριότητα εν γένει. Αυτός ο οραματικός αλλά ταυτόχρονα ρεαλιστικός- αφού βασίζεται στη διεθνή εμπειρία- στόχος για την κατεύθυνση της λιμενικής πολιτικής της χώρας είχε στηριχθεί εμπράκτως από την προηγούμενη Κυβέρνηση, θεσμικά αλλά και αναδεικνύοντας την εν λόγω προοπτική σε ευρωπαϊκό επίπεδο.

Το γεγονός ότι η πορεία αυτή διεκόπη τα τελευταία χρόνια, και μάλιστα σε μια κρίσιμη γεωπολιτικά περίοδο, αποτελεί καίριο πλήγμα για τη χώρα και παγιώνει αρνητικά δεδομένα για τις επόμενες δεκαετίες.
Η μονοσήμαντη επιλογή της πώλησης των Περιφερειακών Λιμανιών από την κυβέρνηση, την ώρα που η διεθνής πρακτική αποδεικνύει ότι η επιλογή των παράλληλων παραχωρήσεων χρήσεων σε διαφορετικούς επενδυτές με την ταυτόχρονη διατήρηση του δημοσίου ελέγχου των λιμένων πολλαπλασιάζει τις προοπτικές ανάπτυξης, αποτελεί μια μυωπική τακτική που τελικά έχει ως «θύματα» τη βιωσιμότητα των τοπικών κοινωνιών και των ίδιων των λιμανιών αλλά και τη συρρίκνωση της ναυτιλιακής δραστηριότητας, αφού ο τρόπος χειρισμού αφήνει ανοιχτά, καίρια ζητήματα μονοπωλίων και αθέμιτου ανταγωνισμού.

Παρά το γεγονός ότι η κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας επικοινωνιακά μονοπωλεί τις έννοιες της ελεύθερης αγοράς η οποία υποτίθεται ότι θα προσελκύσει επενδύσεις, η στρατηγική της για την ανάπτυξη των λιμένων και για τη μετάβαση της Ναυτιλίας στη νέα «πράσινη» εποχή, είναι ανύπαρκτη. Αντίθετα, η πολιτική της συνδέεται με κοντόφθαλμες επιλογές μικροσυμφερόντων και τελικά αποδεικνύεται επικίνδυνη- σημ. τρανό παράδειγμα η πρόσφατη άρον- άρον αναδίπλωση του πρωθυπουργού στο θέμα της ιδιωτικοποίησης του λιμανιού της Αλεξανδρούπολης, όταν επιτέλους συνειδητοποίησε τον κομβικό στρατηγικό ρόλο που διαδραματίζει.

Οι νέες προκλήσεις που διαμορφώνονται επιτάσσουν από τη χώρα να επενδύσει με σχέδιο στο παραγωγικό κεφάλαιο της Ναυτιλίας, της ναυπηγικής δραστηριότητας, της ναυτικής εκπαίδευσης και των λιμένων. Απαιτούν ένα ολοκληρωμένο πλάνο με τη χρήση όλων των απαραίτητων σχημάτων (clusters, υποπαραχωρήσεις, συγχρηματοδοτούμενα προγράμματα, κ.ά.). Μακριά από παλινωδίες και λογικές λεηλασίας, οφείλουμε να σχεδιάσουμε την επόμενη μέρα, με το βλέμμα στη στήριξη της ναυτεργασίας, στη δημιουργία κινήτρων για τη συγκράτηση του εξειδικευμένου προσωπικού που διαθέτει η χώρα στον τομέα, με σεβασμό στο περιβάλλον και στην κοινωνία και με σκοπό να πολλαπλασιαστεί το αποτύπωμα των τομέων στην εθνική οικονομία.