Όταν οι άνθρωποι του μόχθου χαμογελούν, λάμπουν τα πάντα γύρω τους
ΑΝΑΓΝΩΣΤΗΚΕ 1587 ΦΟΡΕΣ
Ένα εξαιρετικό κείμενο – σχόλιο από τη συμπατριώτισσά μας συγγραφέα, Ζωή Κοντόγιαννου. Για τους ανθρώπους του μόχθου.
«Τον κοιτάζω μέσα από το αμάξι. Ατάραχος, γεμάτος ηρεμία, ικανοποίηση, καθισμένος χαμε, φορώντας απλές παντόφλες στα πόδια, περιποιείται τη μικρή του βάρκα.
Με ένα πινέλο στο χέρι φρεσκάρει το λευκό της βάρκας του και σίγουρα μαζί κι όλα τα χρώματα της ψυχής του...
Δεν τον γνωρίζω προσωπικά. Δεν έχω ακούσει ποτέ την ιστορία της ζωής του, ούτε την καθημερινότητα του.
Ίσως όμως μπορώ να τη φανταστώ... κι αυτό είναι το ωραίο της υπόθεσης: μέσα από τις κινήσεις και το ύφος ενός ανθρώπου, ενός ψαρά, να μπορείς να σκιαγραφείς ήδη στο μυαλό σου τη ζωή του..ή τουλάχιστον κάτι από αυτήν...
Αφού τον παρατήρησα αρκετή ώρα βγαίνω από το αμάξι. Τον καλησπεριζω κι εκείνος ανταποδίδει τον χαιρετισμό με χαμόγελο... όχι όμως ένα απλό χαμόγελο αλλά από αυτά τα χαμόγελα που συναγωνίζονται με τη λάμψη που ξεπετάγεται από τα μάτια...
Ρώτησα τον άντρα μου ποιος είναι ο άνθρωπος και μου είπε πως είναι της Σεβαστής ο άντρας. Λίγο αργότερα στην πιο πάνω γειτονιά γνώρισα και τη Σεβαστή.
Και μαντέψετε: Το δικό της χαμόγελο ήταν ακόμα πιο λαμπερό λες και συναγωνιζόταν εκείνο του συζύγου της.
«Έβγαλα τον άντρα σου φωτογραφία καθώς έβαφε τη βάρκα του. Μπορώ να την κοινοποιήσω;» την ρώτησα.
«Βεβαίως» μου είπε. «Θα τον δει κι ο γιος του στον Καναδά!»
Καμία φορά με ρωτάνε από που εμπνέομαι και γράφω.
Η απάντηση είναι από ανθρώπους που η απλότητα τους θαμπώνει τα μάτια μου περισσότερο κι από τον χρυσό.
Από ανθρώπους που η καλοσύνη τους είναι σαν δεύτερο μόνιμο ρούχο πάνω στο σώμα τους. Από ανθρώπους που ξέρουν να παλεύουν στη ζωή ακόμα και με μια μικρή βάρκα.»
Φωτογραφία: Σεβαστή Καραγιάννη
Ακολουθήστε τη Ροδιακή στο Google News
