Γιάννης Παρασκευάς: Στον δρόμο που χάραξαν οι νέοι της Σερβίας

Rodiaki NewsRoom

Γράφει ο Γιάννης Παρασκευάς

ΛΙΓΟ φως στο σκοτάδι που τυλίγει τις κοινωνίες των Ευρωπαϊκών χωρών.
Στις κοινωνίες που οι ΝΕΟΙ βρίσκονται έξω από τις κοινωνικές και πολιτικές διεργασίες.
Αυτές οι ηλικίες των 18-40, που δηλώνουν ότι δεν τους ενδιαφέρει η πολιτική, δηλώνουν ΑΠΩΝ στις εκλογικές διαδικασίες, αποστασιοποιούνται από την πολιτική και αφήνουν το ΜΕΛΛΟΝ τους στις ηλικιακές γενιές που βρίσκονται λίγο πριν από την έξοδό τους από τη ζωή.

Από πού αυτό το φως και η ελπίδα; Από τη ΣΕΡΒΙΑ, μια χώρα που βίωσε την πιο απάνθρωπη επίθεση, μια χώρα που για μήνες την βομβάρδιζαν οι δήθεν Δημοκρατικές χώρες, μια χώρα που προέκυψε από τον διαμελισμό της Γιουγκοσλαβίας, έναν διαμελισμό που για τους δικούς τους λόγους κάποιοι τον ήθελαν.

Δεν έχει ούτε τριάντα χρόνια που συγκροτήθηκε ως κράτος, κατόρθωσε να σταθεί στα πόδια του και να παρουσιάζει δείκτες ευημερίας και οικονομικούς καλύτερους από τη χώρα μας.
Ταυτόχρονα, μπολιάστηκε η διοίκησή της με τις χρόνιες παθήσεις των ευρωπαϊκών χωρών: την αδιαφάνεια, τη μίζα, την εξυπηρέτηση των μεγάλων κρατικοκλεπτοκρατών, με πολιτικούς υπηρέτες του διεθνούς χρηματοπιστωτικού συστήματος, με τους δουλοκτήτες των κοινωνιών όπου ΓΗΣ.

Αφορμή και αιτία της ενεργού αντίστασης των νέων η κατάρρευση της στέγης την 1η Νοεμβρίου, του ανακαινισμένου σταθμού Novi Sad, με 16 νεκρούς.
Θεωρούν ότι η τραγωδία ήταν αποτέλεσμα της αμέλειας, της διαφθοράς, της έλλειψης λογοδοσίας των αρχών και στην πρώτη φάση των διαμαρτυριών απαιτούσαν τη διαλεύκανση του ατυχήματος και την τιμωρία των υπευθύνων.

Συνέβη και εκεί ό,τι και στη δική μας χώρα: προσπάθεια συγκάλυψης, συλλήψεις διαφωνούντων, παρακολουθήσεις και χρήση κατασταλτικών αστυνομικών μεθόδων.
Δεν γύρισαν σπίτι, δεν κλείστηκαν στο καβούκι τους, δεν κατηγόρησαν τους πατεράδες τους για το κράτος και τις συνθήκες που διαμόρφωσαν, δεν τους θεώρησαν υπεύθυνους και τους εαυτούς τους θύματα.
Πήραν τις τύχες και το μέλλον της γενιάς τους στα χέρια τους, έμειναν στους δρόμους και διαμαρτύρονται:

• Για την έλλειψη διαφάνειας και την αδιαφάνεια στη λήψη των αποφάσεων, στη λειτουργία της κεντρικής διοίκησης και στα δημόσια έργα.
• Για την εκτεταμένη διαφθορά στο πολιτικό σύστημα και τη δικαιοσύνη.
• Την κατ’ όνομα δημοκρατία και τον εξοβελισμό τους από τα κέντρα των αποφάσεων, κεντρικά και περιφερειακά.
• Για την έλλειψη κράτους δικαίου, την απαξίωση όλων των θεσμών, την αποστασιοποίησή τους από τα πολιτικά κόμματα, τα θεωρούν συνεργούς σε αυτό που βιώνουν.
• Γιατί θεωρούν αβέβαιο το μέλλον τους στην αγορά εργασίας όπως έχει διαμορφωθεί, θεωρούν ανύπαρκτες τις όποιες δυνατότητες και πιστεύουν ότι δεν έχουν νόημα και προοπτική οι σπουδές τους.
• Θεωρούν ότι η χώρα – το κράτος – δεν λειτουργεί, το θεωρούν υπηρέτη της ντόπιας και διεθνούς κλεπτοκρατίας, θεωρούν ότι δεν υπάρχουν αποτελεσματικά θεσμικά πλαίσια, δεν υπάρχει δικαιοσύνη και ίσες ευκαιρίες για όλους.
• Η απαξίωση των θεσμών δεν είναι ελκυστική για τη συμμετοχή τους, πράγμα που εμποδίζει το δικαίωμα της συμμετοχής, της ελευθερίας του συνέρχεσθαι και την ελευθερία της ουσιαστικής έκφρασης.
• Αντιδρούν στην ανέλεγκτη λειτουργία των αστυνομικών αρχών, στις αυθαίρετες συλλήψεις, στην κατασκοπεία των πολιτών και στον ευτελισμό της προσωπικότητας των διαφωνούντων.
• Οι διαδηλώσεις – διαμαρτυρίες δεν περιορίζονται στην τραγωδία και τον θάνατο των 16 πολιτών, είναι ένα ευρύτερο κίνημα για την αλλαγή του πολιτικού συστήματος, την ΑΛΛΑΓΗ του ΚΡΑΤΙΚΟΥ ΜΟΡΦΩΜΑΤΟΣ, απαιτούν τη θέσπιση ενός άλλου κράτους, με θεσμούς και λειτουργίες για το κοινωνικό σύνολο.

Το νεανικό κίνημα δεν έχει ΑΡΧΗΓΟΥΣ, δεν έχει ΧΡΗΜΑΤΟΔΟΤΕΣ, έχει δομή οριζόντια και δίνει έμφαση στην αυτοοργάνωση.
Η διαμαρτυρία των νέων στη ΣΕΡΒΙΑ δεν είναι αντίδραση σε ένα μεμονωμένο γεγονός, είναι έκφραση βαθειάς απογοήτευσης για τους θεσμούς, για τη ΔΙΑΦΘΟΡΑ, την έλλειψη λογοδοσίας, τη ζωή χωρίς μέλλον, για ένα μέλλον που δεν έχουν κανένα λόγο στη διαμόρφωσή του.

Αυτή η αντίδραση των νέων της ΣΕΡΒΙΑΣ δείχνει τον δρόμο για τη νεολαία της χώρας μας: ώρα να παύσει η γκρίνια, ότι για όλα φταίνε οι πατεράδες τους, ώρα να παύσει το βόλεμα, ώρα να αναλάβουν τις ευθύνες που τους αναλογούν.
Καμία γενιά δεν περίμενε από την προηγούμενη να διαμορφώσει το δικό της μέλλον, κάθε νέα γενιά ανοίγει τους δικούς της δρόμους, προτάσεις και δικά της «θέλω» πακετάρει για την υλοποίησή τους.

Το ΕΡΕΙΠΙΟ του ΚΡΑΤΟΥΣ του κρατικού μηχανισμού είναι ώρα να ΚΑΤΕΔΑΦΙΣΤΕΙ και να κτιστεί το ΝΕΟ ΚΡΑΤΟΣ, το ΚΡΑΤΟΣ των ΚΟΙΝΩΝΙΩΝ και όχι το κράτος των μεσαζόντων και κλεπτοκρατών.
Η ΩΡΑ των νέων γενεών έφτασε, ο δρόμος είναι δικός τους, ας μην κρύβονται πίσω από την ανικανότητα των πολιτικών κομμάτων.

Κεντρική φωτό: Reuters