Η Ραμόνα Παπαϊωάννου (με καταγωγή από τη Ρόδο) αποκαλύπτεται πλήρως!

Rodiaki NewsRoom

Στην πρώτη της συνέντευξη μετά το χρυσό όπως αποδείχθηκε 23,19 του Βελγίου, h Ραμόνα Παπαϊωάννου μιλάει για τα πάντα στο PafosPres ξεδιπλώνει πτυχές της ζωής της που δεν ξέραμε μέχρι σήμερα.

Η Ραμόνα (που κατάγεται από τη Ρόδο, αφού πετέρας της είναι ο πρώην διεθνής ποδοσφαιριστής Παύλος Παπαϊωάνου) στο Πεκίνο και το Ρίο δεν θα φοράει μόνο το εθνόσημο της Κύπρου στο στήθος αλλά θα ενσαρκώνει και μια γενιά νέων που έχουν ανάγκη να πιστέψουν στα όνειρά τους.

Μια μεγάλη φουρνιά νέων που χρειάζονται την ελπίδα και επιβάλλεται να έχουν στόχους και πλάνο υλοποίησής τους.

Η Ραμόνα είναι ο κάθενας απο εμάς και όλοι εμείς είμαστε η Ραμόνα που αν το πιστέψουμε μπορούμε να το πετύχουμε.

Ας δούμε τι μας είπε;

Πως νιώθεις μετά την επίτευξη των στόχων σου για φέτος μέχρι στιγμής;

Αισθάνομαι πάρα πολύ χαρούμενη γιατί ο στόχος της φετινής χρονιάς ήταν να εξασφαλίσω τα όριο για το Παγκόσμιο και την Ολυμπιαδά. Ήξερα πως ήταν ένας στόχος δύσκολος αλλά ήταν εφικτός. Η χρονιά ξεκίνησε δύσκολα γιατί βρισκόμουν σε στάδιο αποκατάστασης από τον περσινό μου τραυματισμό, οπότε όλη την χρονιά ήξερα πως έπρεπε να δουλέψω πολύ και ¨διπλά¨ για να κερδίσω τον χαμένο χρόνο.

Το γεγονός ότι έχω από φέτος το όριο για τους Ολυπιακούς αγώνες και θα έχω έναν χρόνο να ετοιμαστώ χωρίς το άγχος του ορίου με χαροποιεί ακόμη περισσότερο. Αλλά αυτή τη στιγμή πρώτα από όλα είναι το παγκόσμιο στο Πεκίνο, αυτός ο αγώνας είναι όλη η χρονιά.

Τι περιμένεις από την εμφάνισή σου στο Πεκίνο;

Θα κυνηγήσω να βελτιώσω την επίδοση μου. Θέλω να τρέξω πιο γρήγορα κα από το 23.19 και ξέρω ότι μπορώ να το κάνω , γιατί έχω τρέξει 23.25 με -2.3 κόντρα αέρα πράγμα που σημαίνει πως σε ένα καλό στάδιο με καλές συνθήκες σαν του Πεκίνου και σε τόσο υψηλό επίπεδο ανταγωνισμού που έχει ένα παγκόσμιο μπορώ να κυνηγήσω την καλύτερη επίδοση που θέλω. Από εκεί και πέρα αν καταφέρω να περάσω στον ημιτελικό και πλασαριστώ στην 16άδα για μένα θα είναι πολύ καλό και επιτυχημένο αποτέλεσμα. Θα αγωνιστώ μάλλον και στα 100 που εκεί θα προσπαθήσω να κάνω το 11.32 που είναι το όριο για το Ρίο αλλά και νέο παγκύπριο ρεκόρ καθώς το φετινό μου ρεκόρ ειναι 11.36.

Τα όνειρα σου γενικά στον αθλητισμό μέχρι που φτάνουν;

Σε μικρότερη ηλικία είχα όνειρο να πάω σε Ολυμπιακούς αγώνες. Μεγαλωνοντας έμαθα να βάζω στόχους και να δουλεύω μεχρι να τα καταφέρω. Έτσι και αυτή τη φορά θα προχωρήσω βήμα βήμα και πρώτα Ο Θεός να είμαι υγιής και δυνατή θέλω κάθε φορά να παρουσιάζομαι καλύτερη και κάποια στιγμή να βρεθώ σε θέση να κυνηγήσω κάποια διάκριση και γιατί όχι την είσοδο σε κάποιον μεγάλο τελικό και όλα αυτά μπορούν να έρθουν μέσα από πολύ δουλειά.

Πόσο είναι κοντά σας το κράτος;

Ο Κυπριακός Οργανισμός Αθλητισμού είναι πολύ κοντά στους αθλητές. Έχει φτίαξει σωστές κατηγορίες στήριξης για τους αθλητές πρώτης γραμμής αλλά και για τις μικρότερες ηλικίες ταλέντων που τους δίνει κίνητρο να συνεχίσουν αυτό που κανουν. Το νέο δοιηκητικό συμβούλιο εδώ και δύο χρόνια ψάχνει πραγματικούς τρόπους στήριξης και δεν μένει στα λόγια, μας επισκέπτονται ακόμη και στα στάδια για να δουν τις συνθήκες προπόνησης μας και μας ακούνε στα όποια προβλήματα αντιμετωπίζουμε και ψάχνει λύσεις.

Ακόμη και έξτρα πριμ προετοιμασίας για τους κατόχους ορίων Ολυμπιάδας έκαναν. Για μία χώρα σαν την Κύπρο με πολύ μικρότερο πληθυσμό και μικρότερη ιστορία στον αθλητισμό, από την Ελλαδα για παράδειγμα, η βοήθεια του ΚΟΑ είναι πολύ μεγάλη. Το μόνο που πρέπει να κοιταχτεί λιγο πιο προσεκτικά είναι το θέμα της επαγγελματικής αποκατάστασης.

Η οικογένεια ποιο ρόλο έπαιξε όλα αυτά τα χρόνια για σένα;

Οι οικογένεια μου (οι γονεις μου και ο μικροτερος αδερφός μου Πολύβιος) είναι ότι σημαντικότερο υπάρχει στην ζωή μου, είναι υπέροχοι ανθρωποι και τους λατρεύω. Οι γονείς μου ήταν και είναι παντα στο πλευρό μου να με στηρίζουν στα καλά αλλά κυρίως στις κακές στιγμές μου. Πίστευαν και πιστεύουν σε εμένα όσο κανείς άλλος, ήταν οι πρώτοι που πίστευαν ότι θα είμαι στο Ρίο και τρελάθηκαν από την χαρά τους όταν πήρα τηλέφωνο και τους είπα ότι τα κατάφερα. Τους ευχαριστώ για όλα όσα απλόχειρα μου πρόσφεραν όλα αυτά τα χρόνια και ποτέ δεν μου στέρησαν τίποτα τόσο υλικά αλλά και συναισθηματικά.

Ποια θεωρείς την πιο σημαντική σου στιγμή μέχρι στιγμής;

Η πρόκριση για το Παγκόσμιο στο Πεκίνο και για τους Ολυμπιακούς Αγώνες του Ρίο είναι ή πιο σημαντική στιγμη μέχρι τώρα και ελπίζω σε πολύ μεγαλυτερες . Ξεχωριστή στιγμή ήταν επίσης και η κατάκτηση του αργυρού μεταλίου στους Μεσογειακούς αγώνες της Μερσίνας μέσα στην Τουρκία το 2013 με την ομάδα της σκυταλοδρομίας 4χ100.

Αξίζουν οι θυσίες που κάνεις;

Δεν μπορώ να απαντήσω στον αν αξίζουν οι θυσίες που κάνω γιατί πολύ απλά δεν θεωρώ ότι κάνω κάποια θυσία. Αυτό που κάνω το αγαπάω , είναι μεγάλη καψούρα και οταν αγαπάς κάτι δεν κάνεις θυσίες, το κανεις γιατι το θες δεν θυσιάζεις , αν μέσα σου νιώθεις ότι θυσιάζεις πράγματα τοτε ίσως πρεπει να ψάξεις καλύτερα το πόσο αγαπάς ό,τι κάνεις.

Πόσο συχνά απογοητεύεσαι;

Η λέξη απογοήτευση υπαρχει μέσα σε όλους τους αθλητές. Αυτό που λένε πως στον αθλητισμό ειναι 10 πίκρες και 2 οι χαρές είναι μια μεγάλη πραγματικότητα, αλλά αυτές οι δύο χαρές είναι τόσο μεγάλες που μπορούν να σε κανουν να ξεχάσεις όλες τις απογοητεύσεις και τις αποτυχίες. Αν δεν εχεις απογοητευτεί κάνοντας πρωταθλητισμό τότε μάλλον κάπου έχεις κάνει λάθος ή αυτό που κάνεις δεν λέγεται πρωταθλητισμός αλλά ειναι κάτι άλλο.

Ποια είναι τα συναισθήματα όταν βρεθείς στην εκκίνηση αλλά και όταν τερματίζεις;

Όταν είσαι στην εκκίνηση δεν υπάρχει κανένα συναίσθημα. Εκείνη την ώρα ο χρόνος κυλάει διαφορετικά, το μυαλό σου αδειάζει από όλα και το μόνο που ξέρεις έιναι ότι είσαι εκεί έτοιμος για το καλύτερο, όταν περιμένεις να ακούσεις τον ήχο του πιστολιού το μόνο που υπάρχει είναι η αδρεναλλίνη που χτυπάει κοκκινο. Εγώ αυτό που κάνω είναι να βάλω τον σταυρό μου και ζητώ να τερματίσω απόλυτα υγιής. Στο τερματισμο τα πράγματα αλλάζουν πολύ, κάποτε υπάρχει η χαρα, άλλες φορές αγωνία, απογοήτευση, δυστυχως κάποιες στιγμές έχουν πόνο σωματικό αν υπάρξει τραυματισμός, αναλόγως τι έχει δείξει το χρονόμετρο και τι θέση έχεις παρεί ή αν έχεις προκριθεί σε κάποιον τελικό.

Όταν είδες στο Βέλγιο το χρόνο 23,19 πως ένιωσες εκείνα τα λίγα δευτερόλεπτα μετά;

Το χρονόμετρο δεν σταμάτησε στο 23.19. Σταμάτησε στο 23.22 (πολλές φορες το χρονόμετρο σταματάει λιγο πιο πανω απο την επίσημη χρονομέτρηση του φώτο-φίνις ) και όταν το είδα λέω όχι δεν γίνετε πάλι να το έχασα έτσι για τόσο λιγο, δεν γίνετε παλι να μου κανουν πλάκα. Μετά από 2-3 λεπτά όταν έβγαζα τα παπούτσια μου ακούω από τα μεγάφωνα το όνομα μου και τον χρόνο και λέω «τι είπε τωρα; το έκανα;»και κυριολεκτικά έβγαλα κραυγή πανηγυρισμού.

Δεν το πίστευα, δεν θυμάμαι εκείνα τα δευτερόλεπτα, θυμάμαι μόνο ότι έβαλα τον σταυρό μου και ευχαρίστησα Τον Θεό, παρόλο που ήξερα οτι μπορώ να πιάσω το όριο εκείνη τη στιγμή δεν μπορούσα να συνειδητοποιήσω ότι επιτέλους τα κατάφερα.

Πως περνάς τις ελεύθερές σου ώρες;

Εχω περιορισμένες ελεύθερες ώρες και καποιες δύσκολες περιόδους προτιμώ να ξεκουράζομαι. Αλλιώς κανω ότι όλοι, ήρεμες κυρίως βολτες, σινεμά, καφέ, φαγητό και άλλα τέτοια απλά πράγματα.

Πως είναι μια καθημερινή ημέρα για την Ραμόνα;

Πολύ ήρεμη, μπορεί και βαρετή για άλλους αλλά είναι αρκετά κουραστική. Το πρωί θα ξυπνήσω νωρίς, θα φαω πρωινό και θα πάω για προπόνηση περίπου 3 ώρες. Θα γυρίσω σπίτι να ξεκουραστώ και το απόγευμα θα φύγω πάλι για 3 ώρες προπόνηση και το βράδυ θα χαλαρώσω στο σπίτι γιατί το επόμενο πρωί εχω πάλι προπόνηση. Αν δεν έχω πρωίνη μπορεί να πάω καμιά βόλτα ή όταν δεν έχω απογευματινή προπονηση πάω για καφέ και ψώνια κάποιες φορές.

Βγαίνεις, διασκεδάζεις;

Όταν είμαι στην Κύπρο όχι δεν βγαίνω έξω για ξενύχτι, ή βγαίνω μία στις τόσες. Όταν βρίσκομαι όμως στην Αθήνα τότε θα βρω την ευκαιρια και βάση του προγράμματος μου να βγω έξω και να διασκεδάσω.

Θεωρείς ότι μια όμορφη αθλήτρια αντιμετωπίζεται διαφορετικά;

Η μόνη διαφορετική αντιμετώπιση που μπορει να έχει μια όμορφη αθλήτρια είναι ότι μπορεί να τραβήξει πιο πολύ το ενδιαφέρον καποιων δημοσιογράφων ή των φωτογράφων σε κάποιους αγώνες. Αλλά και πάλι στον αθλητισμο η ομορφια από μονη της σε μια αθλητρια αν δεν είναι καλη και σωστή δεν μπορεί να προσφέρει κάτι, αλλά ακόμη κι αν προσφέρει λίγα φλας φωτογράφων θα σβήσουν γρήγορα αν δεν έχει καλή πορεία.

Ποιο ήταν το ωραιότερο κομπλιμέντο που άκουσες ως αθλήτρια και ως γυναίκα;

Και ως αθλητρια και ως γυναικα έχω ακούσει πάρα πολλά κομπλιμεντα. Η αληθεια είναι ότι ως γυναικα έχω πραγματικά ακούσει τα πάντα, ακόμη και άγνωστος με ρώτησε στον δρόμο αν τον παντρευομαι, δεν θυμάμαι όμως να απαντήσω κάτι συγκεκριμένο.

Ως φανατική ΑΕΚτζού θα φορούσες φανέλα του Ολυμπιακού για φιλανθρωπικό σκοπό;

Αυτή είναι μία πραγματικά δύσκολη ερώτηση…Οτιδήποτε ζητείτε για φιλανθρωπικό σκοπό έχει άλλη σημάσια, γι’αυτό θα απαντήσω λίγο διαφορετικά και θα σου πω πως θα φορούσα μια απλή σκέτη κόκκινη μπλούζα.

Αν είχες τη δυνατότητα να ευχαριστήσεις κάποιους μέσω αυτής της συνέντευξης ποιους θα ήταν και τι θα τους έλεγες;

Πάνω από όλα τον προπονητή μου Αντώνη Γιαννουλάκη γιατί αυτός πίστεψε στις δυνατότητες μου και δούλεψε πολύ πάνω μου για να καταφέρουμε να πιάσουμε τα όρια και να βάλουμε καλές βάσεις για να συνεχίσουμε να δουλεύουμε, γιατί ακόμη δεν έχουμε καταφέρει σχεδόν τιποτα.

Είμαι πραγματικά πολύ τυχερή που έπεσα στα χέρια του, ειναι ένας εξαιρετικός προπονητής και άνθρωπος και ειναι πάντα δίπλα στους αθλητές του. Σαν προπονητής είναι αυτός που θα ήθελαν να έχουν όλοι οι αθλητές που ξέρουν τι θέλουν και που θέλουν να πετύχουν έχοντας όρεξη να δουλέψουν.

Επίσης να ευχαριστήσω και την ομοσπονδία μου ΚΟΕΑΣ γιατι σε μία ζορισμένη οικονομική περίοδο πραγματικά δεν μου στέρησε τίποτα. Την παλιά πρωταθλήτρια και κάτοχο της Παγκύπριας επίδοσης στα 400εμπ.

Άντρη Σιάλου και μέλος του διοικητικού συμβουλίου του ΚΟΑ γιατί όχι μόνο για μένα αλλα για όλους τους αθλητές του στίβου τουλάχιστον, έχει προσπαθήσει στον μέγιστο βαθμό και τα έχει καταφέρει ώστε να μην αδικήσει κανέναν και να προσφέρει το κάτι παραπάνω για να μην έχουμε πρόβλημα στην προετοιμασία μας.

Έχει ζήσει τον πρωταθλητισμό από μέσα και γνωρίζει από πρώτο χέρι τις δυσκολίες μας, είναι μία σπουδαία γυναίκα που δεν πρέπει ποτέ να φύγει απο τον χώρου του αθλητισμού στην Κύπρο.

Τέλος ένα πάρα πολύ μεγάλο ευχαριστώ στον κύριο χορηγό μου την ΟΠΑΠ ΚΥΠΡΟΥ για την πολύτιμη οικονομική στήριξη που μου παρέχουν τα τελευταία δύο χρόνια και κάνουν την προσπάθεια μου πιο εύκολη.

Πηγή: pafospress.com