Όταν τα ΦΕΚ και τα διατάγματα υπερισχύουν της... λογικής

Μιχάλης Μαστής

Μια υπόθεση, που θα μπορούσε να «διδαχθεί» και σε... πανεπιστημιακή σχολή δημόσιας διοίκησης, ξεκίνησε πριν από μερικές μέρες, όταν γνωστή οικογένεια ροδιτών, (μητέρα και πατέρας γιατρός) ήρθαν στη Ρόδο από τη Σουηδία για διακοπές, μαζί με τα δύο κοριτσάκια τους ηλικίας 6 και 7 ετών.

Τα δύο παιδιά, άρχισαν να ρωτούν τους γονείς τους, ότι ρωτάνε όλα τα παιδάκια του κόσμου, στην ηλικία τους:

Δηλαδή σε ποιες γειτονιές έπαιζαν, ποιοι ήταν οι φίλοι τους, πως περνούσαν και τον ελεύθερό τους χρόνο. Που πήγαιναν σχολείο... κλπ.

Ο παππούς και η γιαγιά τους λοιπόν, πρότεινε στους γονείς να πάνε στο δημοτικό σχολείο που ο πατέρας τους φοίτησε πριν από αρκετά χρόνια, και να ζητήσουν από τον διευθυντή και τον δάσκαλο να τους επιτραπεί στα παιδάκια για κάποιες ώρες να δουν το σχολείο να δουν τις αίθουσες που έκαναν μάθημα οι γονείς τους, να μείνουν στην τάξη και να παρακολουθήσουν μαζί με τα άλλα παιδιά την διδασκαλία.

Η απάντηση ήταν κάθετη και απόλυτη: Το απαγορεύει ο νόμος – είπαν, στην οικογένεια... και όλοι έμειναν άναυδοι!

Το αποτέλεσμα ήταν να υπερισχύσει το... ΦΕΚ και ο παραλογισμός, αφού απαγορεύτηκε η είσοδος των παιδιών στο σχολείο! Αφού τους τάραξαν σε ερωτήσεις και αρνήσεις και κόντεψαν να τους χαλάσουν και τις διακοπές τους.

Ευτυχώς, η λύση βρέθηκε: Ένα ιδιωτικό σχολείο, αυτό των ΡΟΔΙΩΝ Παιδεία, άνοιξε με πολύ αγάπη τις πόρτες και την αγκαλιά του στα παιδιά αυτά.

Κι έπρεπε ίσως, να καταγραφεί με κάμερα, η χαρά και οι αντιδράσεις των παιδιών αυτών, όταν κάθισαν στα θρανία, μαζί με άλλα παιδιά της ηλικίας τους, εδώ, στον τόπο του πατέρα και της μητέρας τους.

Το ερώτημα παραμένει ένα και μοναδικό: Αξίζει ή δεν αξίζει να παρακαμφθεί η όποια... οδηγία και το όποιο ΦΕΚ για τέτοιους σκοπούς; Αξίζει ή δεν αξίζει να μάθουν επιτέλους όσοι από θέση ισχύος ασκούν δημόσια διοίκηση, να μην παραμένουν αγκυλωμένοι και αγκιστρωμένοι από κάθε είδους στεγανά;

Γιατί δυστυχώς, με τέτοιου είδους παραλογισμούς έχουμε βρεθεί αντιμέτωποι όλοι μας λίγο πολύ. Μια πολύ μεγάλη παθογένεια σε αυτή τη χώρα, είναι η διαδικασία εφαρμογής και ερμηνείας των όποιων νόμων και όποιων διατάξεων.

«Διυλίζουμε τον κώνωπα και καταπίνουμε την κάμηλο.» Αυτό κάνουμε. Και για τον λόγο αυτό, τα επόμενα συνέδρια που θα πρέπει ίσως να διοργανώσουμε ανά περιοχή, δεν θα πρέπει να έχουν στο επίκεντρο την ανάπτυξη.

Την λογική θα πρέπει να έχουν. Και τον παραλογισμό! Αυτόν δηλαδή που όλοι μας βιώνουμε λίγο – πολύ σε καθημερινή βάση..!