Οι παρελάσεις και η απόδοση τιμής στις ιστορικές μνήμες

Η παρέλαση της 7ης Μαρτίου και της 25ης Μαρτίου, ειδικά η 2η, προβληματίζει την ελληνική πολιτική και στρατιωτική ηγεσία. Η εμπειρία της 28ης Οκτωβρίου σε όλη την Ελλάδα αλλά και τα γεγονότα στην πρόσφατη παρέλαση με αφορμή την απευλευθέρωση των Ιωαννίνων προκαλούν τον προβληματισμό τόσο για την έννοια της τιμής στις επετείους όσο και για το πρακτικό τους μέρος. Η παρέλαση αποτελεί εορτασμό για την ανάμνηση και την απόδοση τιμής σε πρόσωπα και γεγονότα μιας ορισμένης περιόδου που καταγράφεται στην ιστορία μας. Προβληματισμός για τον ίδιο τον εορτασμό, κατά τη γνώμη μου, δεν πρέπει να υπάρχει. Το αντίθετο, στις δύσκολες μέρες που περνάμε, τα ιστορικά γεγονότα μας θυμίζουν επιτυχίες του έθνους που στηρίχθηκαν αποκλειστικά στην ενότητα και την αγωνιστικότητα των Ελλήνων οι οποίοι ξεπέρασαν την λογική και τις ανθρώπινες δυνατότητες. Γι’ αυτό το λόγο άλλωστε, οι Ευρωπαίοι και όλοι οι λαοί θαυμάζουν και ξεχωρίζουν τους Έλληνες και ο Winston Churchill είπε το παριμοιώδες «Μέχρι τώρα συνηθίζαμε να λέμε ότι οι Έλληνες πολεμούν σαν ήρωες. Τώρα θα λέμε ότι οι ήρωες πολεμούν σαν Έλληνες» (παραφρασμένο από μια από τις ομιλίες του στο βρετανικό κοινοβούλιο στις 24 Απριλίου 1941). Αυτό που τιμούμε στον εορτασμό κάθε επετείου με την παρέλαση είναι το σύμβολο της σημαίας, τα μνημεία, όσους θυσιάστηκαν, τους συμμετέχοντες και τους αναπήρους πολέμου που είναι τα ζωντανά σύμβολα σε όλα τα προηγούμενα. Τα παιδιά πρέπει να συμμετέχουν γιατί είναι η ζωή μας, τα νιάτα και το μέλλον της Ελλάδας, ό,τι πιο πολύτιμο διαθέτουμε. Οι δάσκαλοι, οι καθηγητές και οι γονείς έχουν το καθήκον να μεταφέρουν σωστά τον συμβολισμό της κάθε επετείου ώστε οι νέοι να νιώσουν και να συμφωνήσουν με το περιεχόμενο και να συνδεθούν με την καρδιά και το μυαλό τους στην επέτειο. Δεν υπάρχουν διλήμματα για τον εορτασμό, εξ’ άλλου συνοδεύεται πάντα και από παράλληλες εκδηλώσεις θεατρικές, μουσικές και άλλου περιεχομένου. Είναι λοιπόν πολύ σημαντικό τα παιδιά με τους δασκάλους τους να συμμετέχουν με την ψυχή τους στην παρέλαση και να αποδώσουν τιμή στην ιστορική στιγμή της χώρας χωρίς να αποσπαστεί η προσοχή τους από εξωγενείς παράγοντες. Προτείνω για να αποδοθεί στο μέγιστο το νόημα της ημέρας, μια εξέδρα με τους αναπήρους πολέμου και τα σύμβολα να προηγηθεί της εξέδρας των επισήμων για να τους τιμήσουν με την στροφή του κεφαλιού τους γιατί το δικαιούνται και τους ανήκει. Επί πλέον, οι γονείς και ο κόσμος που παρακολουθεί την παρέλαση, να ενώσουν τις δυνάμεις τους στο αγωνιστικό μήνυμα ενότητας της ημέρας και να στηρίξουν την παρουσία των νέων που είναι το μέλλον και η ελπίδα μας. Η διακοπή, οι παρενοχλήσεις, δημιουργούν διάσπαση χωρίς νόημα από τον στόχο και δεν αποτελούν έκφραση της ψυχικής δύναμης που κρύβουμε ως Έλληνες. Έχουμε πολλές ευκαιρίες να δείξουμε τη δύναμη και την ενότητα, ως παράδειγμα φέρνω την πρόσφατη συγκέντρωση στην πλατεία Δημαρχείου με θέμα τους μειωμένους συντελεστές ΦΠΑ της Δωδεκανήσου. Είναι χρέος μας να υπερασπιστούμε τις ιστορικές μνήμες μας, να τιμήσουμε με τις επετειακές παρελάσεις, να προστατεύσουμε το νόημα της ημέρας από κάθε εκμετάλλευση και παρανόηση για να επιβεβαιώσουμε ότι αξίζουμε σε κάθε χρονική στιγμή τον θαυμασμό που κερδίσαμε ακόμη και από τους εχθρούς μας. Αλλά πιο πολύ για την δική μας ψυχική ισορροπία και αυτοπραγμάτωση και για τις θεμελιώδεις αξίες που έχουμε καθήκον να μεταδώσουμε στα παιδιά μας με έμπνευση, χαρά και περηφάνεια χωρίς ίχνος δισταγμού. Με τιμή, Διακογεωργίου Β. Κάλλιστος Επιμελητηριακός Σύμβουλος Δωδ/σου πρώην αντιδήμαρχος και πρόεδρος Δημοτικού Συμβουλίου Δήμου Ροδίων