Σε οριακή κατάσταση το ειδικό πειραματικό σχολείο

Σε οριακή κατάσταση λειτουργίας βρίσκεται το 4θέσιο Ειδικό Πειραματικό σχολείο του Πανεπιστημίου Αιγαίου, αφού υπάρχουν σοβαρά προβλήματα, όπως η έλλειψη σχολικού λεωφορείου, η απουσία δασκάλου, η απουσία ειδικού γυμναστή και η έλλειψη χώρου. Τα προβλήματα αυτά προκύπτουν από την αγωνιώδη επιστολή γονέων και κηδεμόνων του σχολείου που στάλθηκε στους αρμόδιους, μήπως και τυχόν ευαισθητοποιηθούν. Ήδη πάντως η επιστολή αυτή, διαβιβάστηκε στη Νέα Δημοκρατία από τον τομέα παιδείας της τοπικής οργάνωσης Ρόδου και αναμένονται παρεμβάσεις. Επισημαίνονται σ’ αυτήν τα εξής: Έλλειψη σχολικού λεωφορείου Απευθύνουμε έκκληση να ακουστεί το, για τέταρτη συνεχή χρονιά, σοβαρότατο πρόβλημα που αντιμετωπίζει το σχολείο μας με τη μεταφορά των μαθητών από τα σπίτια τους προς το σχολείο και αντίστροφα και να υπάρξει μια θετική ανταπόκριση με τη δωρεά ενός σχολικού λεωφορείου 15 θέσεων. Τα τέσσερα τελευταία χρόνια τα παιδιά του σχολείου μας αντιμετωπίζουν σοβαρό πρόβλημα με τη μεταφορά τους. Παρακαλώντας δεξιά κι αριστερά μέχρι πέρυσι είχαμε καταφέρει να εξασφαλίζουμε τη μεταφορά κάποιων μαθητών χαριστικά από κάποιους φορείς μη κρατικούς καθώς το επίσημο κράτος (Δήμος, Νομαρχία. Υπουργεία) παρά τις αλλεπάλληλες κρούσεις, τα έγγραφα και τις τηλεφωνικές συνδιαλέξεις «αδυνατούσε» να ανταποκριθεί. Οι προσωρινές λύσεις που βρίσκουμε με τοπικούς φορείς για να εξυπηρετηθούν στη μετακίνησή τους οι μαθητές του σχολείου μας είναι ανεπαρκείς καθώς διακόπτονται από πάσης φύσεως προβλήματα που μπορεί να προκύπτουν. Το αποτέλεσμα είναι φέτος 9 από τα 18 παιδιά του σχολείου μας να έχουν χάσει περισσότερες από τις μισές μέρες φοίτησής τους. Τα τέσσερα τελευταία χρόνια μας δίδαξαν ότι η ανάθεση της μετακίνησης των μαθητών σε διάφορους φορείς είναι χρονοβόρα, προβληματική και ευνοεί τη μετάθεση των ευθυνών των αρμόδιων οργάνων δεξιά κι αριστερά χωρίς να λύνει επί της ουσίας το πρόβλημα. Για αυτό ζητάμε τη χορηγία ενός σχολικού λεωφορείου για να ξενοιάσουμε και εμείς οι γονείς και τα παιδιά μας από αυτόν το βραχνά με μία μόνιμη λύση. Θα θέλαμε εδώ να τονίσουμε ότι είμαστε ειδικό σχολείο. Το οικογενειακό περιβάλλον των παιδιών αυτών στις περισσότερες των περιπτώσεων αντιμετωπίζει δυσεπίλυτα προβλήματα (χαμηλό βιοτικό επίπεδο, εργαζόμενοι γονείς που αδυνατούν να μεταφέρουν το παιδί τους στο σχολείο, μονογονεϊκές οικογένειες, μειωμένη ικανότητα των παιδιών για χρήση συμβατικών μέσων μεταφοράς κ.α.) Αν η εκπαίδευση των υπόλοιπων παιδιών είναι απαραίτητη για την καλλιέργεια και τη μετέπειτα επαγγελματική τους αποκατάσταση, για τα παιδιά του σχολείου μας η εκπαίδευσή τους είναι απολύτως απαραίτητη για να μάθουν τα πλέον βασικά της αυτοεξυπηρέτησης ενός ανθρώπου: να τρώνε, να πλένονται, να περπατάνε, να μιλάνε, να επικοινωνούνε… να ζούνε. Για τα παιδιά αυτά η καθημερινή προσέλευσή τους στο σχολείο είναι ζήτημα ζωής. Απουσία δασκάλου Στις 15 Μαρτίου έφυγε από το σχολείο μας με άδεια η δασκάλα (ειδική παιδαγωγός) του ενός εκ των τμημάτων του σχολείου το οποίο περιλαμβάνει 3 παιδάκια με διάχυτες αναπτυξιακές διαταραχές και ένα παιδάκι με βαριά νοητική υστέρηση και κινητικά προβλήματα. Παρά τις εκκλήσεις μας προς το υπουργείο Παιδείας μέσω της Α/βάθμιας Εκπαίδευσης Δωδεκανήσου για κάλυψη της κενής θέσης νωρίτερα από την ημερομηνία έναρξης της άδειας της συναδέλφου μέχρι στιγμής το τμήμα δεν έχει δάσκαλο. Και πάλι θα τονίσουμε ότι το σχολείο μας είναι ειδικό σχολείο. Οποιοσδήποτε έχει λάβει την ελάχιστη παιδαγωγική επάρκεια γνωρίζει ότι όταν αλλάζει ξαφνικά ένα αυστηρά δομημένο εκπαιδευτικό πρόγραμμα για άτομα με διάχυτες αναπτυξιακές διαταραχές καταρρέει το επί τούτου δημιουργημένο κλίμα ηρεμίας και διαταράσσεται η ψυχική ισορροπία των ατόμων αυτών. Με απλά λόγια αυξάνεται κατακόρυφα η συχνότητα και η ένταση της εμφάνισης διαταραγμένης συμπεριφοράς, όπως ψυχοκινητική διέγερση, κρίσεις θυμού και αυτοκαταστροφικές εκδηλώσεις. Γι’ αυτό παρακαλούσαμε το υπουργείο να σταλεί αντικαταστάτης εκπαιδευτικός (ειδικός παιδαγωγός για να γνωρίζει να ασχοληθεί με τα παιδιά αυτά) νωρίτερα από την ημερομηνία έναρξης της άδειας της συναδέλφου ώστε να δομηθεί ήπια η ένταξη του νέου εκπαιδευτικού στο κλίμα της τάξης. Αυτό δεν έγινε. Αιτούμε έστω εκ των υστέρων να σταλεί ένας ειδικός παιδαγωγός να αναλάβει την εκπαίδευση των παιδιών μας για το υπόλοιπο της σχολικής χρονιάς. Απουσία ειδικού γυμναστή Παρόμοιο και το επόμενο αίτημά μας. Χρειαζόμαστε ένα γυμναστή για το σχολείο μας. Όχι έναν οποιοδήποτε γυμναστή, έναν ειδικό γυμναστή ο οποίος να έχει σπουδάσει και να ξέρει να εκπαιδεύσει παιδιά με ειδικές ανάγκες. Το Υπουργείο συνεχίζει μέχρι και σήμερα να κωφεύει στις ανάγκες των παιδιών μας. Η θεραπευτική αντιμετώπιση των παιδιών με ειδικές ανάγκες και των προβλημάτων που προκύπτουν στην οικογένεια είναι μια περίπλοκη διαδικασία που απαιτεί τη φροντίδα ειδικών που συνεργάζονται στα πλαίσια μία θεραπευτικής ομάδας. Απαραίτητο μέλος κάθε τέτοιας ομάδας είναι και ο κινησιοθεραπευτής ή για να μιλήσουμε στη σχολική γλώσσα ο ειδικός γυμναστής. Δεν θέλουμε ένα γυμναστή για να παίζουν τα παιδιά μας μπάλα (όχι ότι είναι αξιόμεμπτο αυτό απλά για πολλούς από εμάς αυτό φαντάζει ένα όνειρο που μπορεί να μη το ζήσουν ποτέ τα παιδιά μας) αλλά για να μπορέσουν τα παιδιά μας να μάθουν να περπατάνε, να κρατάνε το ποτήρι ή το πιρούνι, να πιάνουν το μολύβι, να ξεκουμπώνουν τα ρούχα τους ή να πατάνε τα πλήκτρα του τηλεφώνου. Αν δεν έχουμε ειδικό γυμναστή να δουλέψει τα παιδιά μας στην αδρή κινητικότητα ποτέ δε θα καταφέρουν να αναπτύξουν τη λεπτή κινητικότητα και να εκτελέσουν όλες αυτές τις λεπτές κινήσεις που απαιτούνται για την ικανοποίηση των καθημερινών αναγκών ενός ανθρώπου. Υπάρχει μία νομοτέλεια στην ανάπτυξη της ανθρώπινης φυσιολογίας που υπαγορεύει την παρουσία ειδικού γυμναστή στη θεραπευτική ομάδα του σχολείου μας. Σε προηγούμενα χρόνια είχαν προκηρυχτεί θέσεις ωρομίσθιων γυμναστών για το σχολείο μας όμως δε δεχόμαστε αυτή την κοροϊδία σαν λύση πια, αφού κανένας δεν δεχόταν να έρθει στο σχολείο να δουλέψει για ψίχουλα και ιδιαίτερα όταν θα έπρεπε να μετακομίσει από κάποιο άλλο μέρος της Ελλάδας. Θέλουμε προκήρυξη μόνιμης θέσης ειδικού γυμναστή για το σχολείο των παιδιών μας. Έλλειψη χώρων Σαν να μην έφταναν όλα αυτά και ενώ είχαμε έλλειψη μίας αίθουσας (υπήρχαν 4 τμήματα και είχαμε 3 αίθουσες διδασκαλίας) στα τέλη του Γενάρη κατέρρευσε η στέγη της μίας αίθουσας (από θαύμα δε θρηνήσαμε θύματα) αναγκάζοντας 6 αυτιστικών παιδιών και ενός με βαριά νοητική υστέρηση και κινητικά προβλήματα σε μία μόνο αίθουσα διαστάσεων 16 τετραγωνικών μέτρων. Μετά από πολλές προσπάθειες καταφέραμε να πάρουμε έγκριση για την επισκευή μιας παρατημένης αίθουσας που εκτελούσε χρέη αποδυτηρίων και στα μέσα Μαρτίου ξεκίνησαν οι εργασίες επισκευής της. Ελπίζουμε πριν το Πάσχα να ολοκληρωθούν οι εργασίες και να μπουν τα παιδιά μας επιτέλους σε μία τάξη. Το πρόβλημα των χώρων βέβαια θα εκκρεμεί καθώς θα υστερούμε μίας ακόμη τάξης για να έχει το κάθε τμήμα την τάξη του (4 τμήματα – 4 τάξεις). Για μία ακόμη φορά θα επισημάνουμε ότι τα παιδιά με ειδικές ανάγκες δεν έχουν το πλεονέκτημα να μετακινούνται με τους ίδιους όρους που ισχύουν για τα υπόλοιπα παιδιά. Μία αίθουσα στον πρώτο ή το δεύτερο όροφο ενός σχολικού κτιρίου εγκυμονεί σοβαρούς κινδύνους για τη σωματική ακεραιότητα των παιδιών που χρησιμοποιούν τη σκάλα. Ζητάμε μία λύση που να προκρίνει το καλό των παιδιών μας και όχι μια λύση για να ξεμπερδεύουμε που μπορεί αργότερα να γίνει πρόξενος άλλων κακών. Χρειαζόμαστε ακόμα μία αίθουσα στο ισόγειο του κτιρίου. Με τιμή Γονείς και κηδεμόνες του 4/θέσιου Ειδικού Πειραματικού Σχολείου Παν. Αιγαίου