Πράσινη ανάπτυξη στα νησιά

Το συγκεκριμένο θέμα, αποτελεί προτεραιότητα της κυβέρνησης, σύμφωνα με τον υφυπουργό Υποδομών, Νίκο Σηφουνάκη, όπως επίσης και η λύση στο πρόβλημα της ύδρευσης.

Η Πράσινη Ανάπτυξη, ειδικότερα για τα Ελληνικά νησιά, «είναι το μέσο για να πάψουν τα νησιά μας να είναι δέσμια ενός οικονομικού μοντέλου που κυριάρχησε τις προηγούμενες δεκαετίες και βασίστηκε στην εξάρτηση από το Κεντρικό Κράτος, στην «αστυφιλική» τάση και στη άναρχη - χωρίς κανόνες, όχι μόνο χωροταξικούς - τουριστική ανάπτυξη, με την καταστροφή του φυσικού περιβάλλοντος και του ιστορικά δομημένου περιβάλλοντος», ανέφερε ο Υφυπουργός Υποδομών, Μεταφορών και Δικτύων Νίκος Σηφουνάκης κατά την ομιλία του χθες σε ειδική ημερίδα που οργάνωσε το «Δίκτυο Αειφόρων Νήσων Αιγαίου ΔΑΦΝΗ». Όπως σημείωσε ο κ. Σηφουνάκης, «η Πράσινη Ανάπτυξη αντιμετωπίζει το περιβάλλον ως αναπτυξιακό απόθεμα και όχι ως αντι-αναπτυξιακό εμπόδιο. Υπό αυτό το πρίσμα, τα νησιά, αλλά και η περιφέρεια γενικότερα, αποκτούν τη δική τους ισχυρή και ξεχωριστή ταυτότητα, καθώς μπορούν να πρωτοστατήσουν στους τομείς που τους ταιριάζουν ανάλογα με τα συγκριτικά πλεονεκτήματα, τη γεωγραφική θέση, τους τοπικούς ανθρώπινους και υλικούς πόρους, την πολιτισμική και φυσική κληρονομιά». Επισήμανε πως πολύ σύντομα, η διαχείριση των υδάτων θα είναι ένα από τα μεγαλύτερα διακυβεύματα που θα έχει να αντιμετωπίσει η ανθρωπότητα αφού η κλιματική αλλαγή - με την προβλεπόμενη αύξηση της θερμοκρασίας του πλανήτη μας - προκαλεί έντονη λειψυδρία και ξηρασία. Πρόσθεσε ότι στη χώρα μας, η υδροδότηση των νησιών θα πρέπει να ενταχθεί σε ένα ευρύτερο σχέδιο διαχείρισης των υδάτινων πόρων που θα καλύπτει τις ανάγκες του πληθυσμού, αλλά και θα σέβεται το περιβάλλον. «Απαιτείται, λοιπόν, αναθεώρηση όχι μόνο της περιβαλλοντικής και της ενεργειακής πολιτικής μας, αλλά και αναπροσαρμογή του οικονομικού σχεδιασμού που συνδέεται με τις συμβατικές και τις εναλλακτικές μορφές ενέργειας και υδροδότησης», είπε ο κ. Σηφουνάκης. Επισήμανε ότι τις δύο τελευταίες δεκαετίες, με πρωτοβουλία του τ. Υπουργείου Αιγαίου, το πρόβλημα των άνυδρων νησιών αντιμετωπίζεται με τη μεταφορά νερού από τις εγκαταστάσεις της ΕΥΠΑΠ στο Λαύριο για τις Κυκλάδες - παλαιότερα, και από το Κρυονέρι της Πελοποννήσου - και από τις γεωτρήσεις της Καλάθου στη Ρόδο για τα Δωδεκάνησα. Η πρακτική αυτή, όπως είπε υιοθετήθηκε σε εποχές όπου τα δεδομένα και οι ανάγκες των νησιών ήταν τελείως διαφορετικές. «Σήμερα, η μεταφορά νερού αντικατοπτρίζει μια παρωχημένη λογική που δεν λαμβάνει υπόψη τις ραγδαία αυξανόμενες ανάγκες, που αγνοεί τους πλούσιους τοπικούς περιβαλλοντικούς πόρους, διαιωνίζει την εξάρτηση των νησιών και αυξάνει γεωμετρικά τις δαπάνες που διαθέτει η Πολιτεία και που θα μπορούσαν να επενδυθούν σε άλλες αναπτυξιακές και κοινωνικές ανάγκες. Αρκεί να αναλογιστούμε ότι, από το 2002 μέχρι το 2009, η μεταφορά, στις Κυκλάδες, 3.851.136 κυβικών νερού στοίχισε 31.900.170 €, ενώ, για τα Δωδεκάνησα, η δαπάνη μεταφοράς 7.027.777 κυβικών νερού ανήλθε σε 35.691.725 €. Συνολικά, λοιπόν, μόνο τα τελευταία οκτώ χρόνια της εικοσαετίας κατά την οποία εντατικοποιήθηκε η πολιτική της μεταφοράς νερού, έχουν δαπανηθεί 67.591.895 €. Στις μέρες μας, η Γενική Γραμματεία Αιγαίου και Νησιωτικής Πολιτικής καταβάλει 9,30 € το κυβικό νερού για τις Κυκλάδες και 7,30 € για τα Δωδεκάνησα», τόνισε ο κ. Σηφουνάκης. Σημείωσε πως εδώ και αρκετά χρόνια - από το 2001 - βρίσκεται στο τραπέζι των συζητήσεων η εναλλακτική πρόταση της υδροδότησης των νησιών του Αιγαίου με τη μέθοδο της αφαλάτωσης. Με αυτήν τη σημαντική εναλλακτική και συνολική λύση δρομολογήσαμε τις πρώτες μελέτες πριν μια δεκαετία σχεδόν. Ο κ. Σηφουνάκης ανέφερε ότι «η εμπειρία στο Αιγαίο δείχνει πώς η εγκατάσταση μονάδων αφαλάτωσης δεν μπορεί να εφαρμοστεί με ενιαίο τρόπο χωρίς να λαμβάνονται υπόψη η ιδιαιτερότητες του κάθε νησιού. Υπάρχουν καλές και κακές πρακτικές από τις οποίες θα πρέπει να αντλήσουμε διδάγματα ώστε να αναπροσαρμόσουμε την πολιτική μας και να βρούμε τις βέλτιστες λύσεις…». Όπως είπε, το μεγαλύτερο πρόβλημα δεν είναι τόσο τα θέματα της συντήρησης των μονάδων όσο η εξασφάλιση της ηλεκτρικής ενέργειας που απαιτεί η όλη διαδικασία επεξεργασίας του θαλασσινού νερού. «Με τα σημερινά περιβαλλοντικά δεδομένα, η απαιτούμενη ηλεκτρική ενέργεια θα πρέπει να προέρχεται - έστω στο μεγαλύτερο μέρος της - από τις ΑΠΕ, ανεμογεννήτριες και φωτοβολταϊκά συστήματα. Και σε αυτό ακριβώς το σημείο, η πολιτική που θα ακολουθήσει το Υπουργείο μας διαφοροποιείται από τη λογική της προηγούμενης πολιτικής ηγεσίας για την οποία η χρήση των ΑΠΕ ήταν προαιρετική για την πρώτη διετία λειτουργίας των μονάδων. Έχουμε αποφασίσει και δρομολογήσει άμεσα τις διαδικασίες για την αντιμετώπιση συνολικά του προβλήματος σε 21 νησιά (15 νησιά και 6 βραχονησίδες)» πρόσθεσε. Ο κ. Σηφουνάκης τόνισε πως «το σχέδιο της προκήρυξης του διαγωνισμού για την προμήθεια πόσιμου νερού από μονάδες αφαλάτωσης που επεξεργαζόμαστε στη Γενική Γραμματεία Αιγαίου του ΥΠΥΜΕΔ έχει, λοιπόν, μια διαφορετική λογική. Εκτός από την περιβαλλοντική διάσταση, στόχος μας είναι ο συντονισμός όλων των εμπλεκομένων φορέων και των αρμόδιων Υπουργείων για το Περιβάλλον και το ΕΣΠΑ ώστε να υπάρξει ένας κεντρικός σχεδιασμός που θα αντιμετωπίζει το πρόβλημα του νερού άπαξ και σε βάθος δεκαετιών», ενώ τόνισε πως «όλη αυτή η προσπάθεια δεν είναι δυνατόν να αποδώσει χωρίς τη συμμετοχή της Τ.Α».