Η πολιτική και κοινωνική αναγκαιότητα του τρίτου πόλου που επιδιώκει η ΔΗΜΑΡ

Γράφει ο ΓΙΑΝΝΗΣ ΚΑΛΑΠΟΔΑΚΗΣ γραμματέας της ΔΗΜΑΡ Ρόδου Το εκλογικό αποτέλεσμα στην Ελλάδα – όπως είπε ένας γερμανός σοφός - σε συνδυασμό με τις αρνητικές οικονομικές εξελίξεις στην Ισπανία και την εκλογή Ολάντ στη Γαλλία, άνοιξε μια μεγάλη τρύπα στο τείχος των συνταγών της λιτότητας τις οποίες με θεολογική εμμονή και τιμωρητική πρόθεση μας επέβαλε έως τώρα το Βερολίνο. Δημιουργήθηκε ένα νέο πεδίο διαπραγμάτευσης, εκεί όπου πριν δεν υπήρχε. Και η άλλη πλευρά προσπαθεί να κλείσει την τρύπα, να πλαισιώσει την αναπόφευκτη διαπραγμάτευση, να την περιορίσει. Και αυτό το μπρα-ντε-φερ που βρίσκεται σε εξέλιξη αφήνει περιθώρια ελπίδας, αλλά περιέχει και μεγάλους κινδύνους. Το αποτέλεσμα των εκλογών του Μαΐου μας άνοιξε ένα μεγάλο παράθυρο ευκαιρίας να διορθώσουμε την πορεία προς τη συμφορά, την οποία ακολουθούσαμε. Μπορεί όμως να αποδειχθεί - αν έτσι το διαχειριστούμε - και ένα παράθυρο προς την απόλυτη καταστροφή. Αυτό είναι το δίλημμα των επόμενων εκλογών, του Ιουνίου. Ο Φώτης Κουβέλης ξεκαθάρισε δύο πολύ σημαντικά πράγματα: Πρώτον, ότι η χώρα δεν θα πάει σε τρίτες εκλογές και θα έχει σε κάθε περίπτωση κυβέρνηση στις 18 Ιουνίου. Και όσο πιο ισχυρή βγει από τις κάλπες η ΔΗΜΑΡ, τόσο πιο προοδευτική, αποτελεσματική και σταθερή θα είναι η κυβέρνηση. Δεύτερον, ότι απέναντι στην καρικατούρα δικομματισμού μιας συντηρητικής δεξιάς, που αποτελεί μείγμα λαϊκής δεξιάς και νεοφιλελευθερισμού, και μιας ανεύθυνης αντιευρωπαϊκής αριστεράς, η ΔΗΜΑΡ σηκώνει τη σημαία του τρίτου πόλου. Του πόλου του αριστερού ευρωπαϊσμού, της δημοκρατικής, μεταρρυθμιστικής και σοσιαλιστικής αριστεράς. Ο πόλος αυτός αποτελεί υπαρκτή πολιτική και κοινωνική αναγκαιότητα για τους πολίτες που δεν αντέχουν την ασάφεια και κακοφωνία του ΣΥΡΙΖΑ και απαιτούν να αποκτήσει η χώρα κυβέρνηση. Η διαμόρφωση του είναι ο μόνος αποτελεσματικός αποτρεπτικός παράγοντας του κινδύνου να «σπρωχτεί» κόσμος, κλείνοντας τη μύτη του στην κάλπη της ΝΔ, μόνο και μόνο για να μη συνεχιστεί η επικίνδυνη για τον τόπο ακυβερνησία. Η Ευρωπαϊκή προοπτική της ΝΔ είναι η συντηρητική επιλογή της γραμμής Μέρκελ και – αλήστου πολιτικής μνήμης – Σαρκοζί που με την εμμονή τους στην ατέρμονη λιτότητα οδήγησαν την Ευρώπη σε αδιέξοδο, τις χώρες του νότου σε πρωτοφανή ύφεση και πολιτικά ενίσχυσαν τον αντιευρωπαϊσμό και την ακροδεξιά. Όσο και να προσπαθεί ο κ. Σαμαράς να αποστασιοποιηθεί από αυτήν τη πολιτική συνδέθηκε στενά μαζί της τους τελευταίους μήνες. Η ΔΗΜΑΡ επιδιώκει την συγκρότηση του χώρου της δημοκρατικής, μεταρρυθμιστικής και σοσιαλιστικής αριστεράς και την ανάδειξη της σε Τρίτο Πόλο ώστε η Αριστερά της Ευθύνης να γίνει κυβερνώσα Αριστερά, μακριά από το λαϊκισμό. Η προοδευτική κυβέρνηση που προτείνει θα συγκροτηθεί από τις πολιτικές δυνάμεις που θα συμφωνήσουν σε ένα κυβερνητικό πρόγραμμα, για να σωθεί η κοινωνία μέσα στο ευρώ, για να απαγκιστρωθεί η χώρα από τις ρυθμίσεις και τα μέτρα του μνημονίου, από τη νεοφιλελεύθερη λαίλαπα της φτώχειας, της ανεργίας και της εξαθλίωσης και να κινηθεί προς την πρόοδο με δουλειές, με ανάπτυξη, με δικαιοσύνη και αξιοπρέπεια, με άμεσες προοδευτικές μεταρρυθμίσεις. Η σταδιακή απαγκίστρωση από το μνημόνιο προϋποθέτει την άμεση διαπραγμάτευση με τους Ευρωπαίους εταίρους σας για: • την επιμήκυνση, μέχρι το 2018, του χρόνου δημοσιονομικής προσαρμογής ώστε να πάρει ο τόπος μια βαθειά ανάσα. • την κατάργηση της νομοθεσίας για την μείωση των κατώτατων μισθών που συμπαρέσυρε όλες τις αμοιβές προς τα κάτω. • την επαναφορά των συλλογικών διαπραγματεύσεων και της μετενέργειας. • την κατάρτιση και εφαρμογή ενός πενταετούς αναπτυξιακού προγράμματος, στηριγμένου στη δανειοδότηση της Ευρωπαϊκής Τράπεζας Επενδύσεων σε συνεργασία με χρήματα του ΕΣΠΑ, προκειμένου να υπάρξουν και θέσεις εργασίας. • την αντικατάσταση των ομολόγων του δικού μας χρέους με ευρωομόλογα, τώρα που η ιδέα αυτή κερδίζει έδαφος στην Ευρώπη. Αν δεν ακολουθήσουμε αυτόν το δρόμο και διαλέξουμε την ρητορεία της καταγγελίας τότε ούτε εταιρική συνδρομή θα υπάρχει, ούτε ΕΣΠΑ, ούτε Ευρωομόλογα. Θα υπάρχει ο εφιάλτης της δραχμής, του ιλιγγιώδους πληθωρισμού και της εξαθλίωσης. Αυτός ο δρόμος δεν σημαίνει παραμονή στο ευρώ με κάθε θυσία. Το ευρώ δεν είναι ποινή. Είναι όπλο, ιδιαίτερα στα χέρια των φτωχών. Για την κοινωνική κρίση δεν φταίει το Ευρώ, αλλά η ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ, που οδήγησαν τον τόπο στον υπερδανεισμό, στη σπατάλη του ρουσφετιού και του πελατειακού κράτους. Στην τυφλή επιβολή του μνημονίου. Δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι το ΠΑΣΟΚ οδήγησε τη χώρα –και προφανώς και τον κόσμο του ΠΑΣΟΚ-στην πολιτική ομηρία από το μνημόνιο και το νεοφιλελευθερισμό και την κοινωνία στο αδιέξοδο Σαφής είναι και η θέση της ΔΗΜΑΡ για την δυνατότητα συνεργασίας με τον ΣΥΡΙΖΑ. Αν υπάρξει προγραμματική συμφωνία, ναι. Αν επιμείνει σε μονομερείς καταγγελίες και δημοψηφίσματα, όχι. Στις διερευνητικές εντολές η ΔΗΜΑΡ κατάθεσε τη δικιά της πρόταση ξεπερνώντας το ποσοστό, που της έδωσε ο λαός. Τώρα διεκδικεί να πάρει την Εντολή ώστε να αντιστρέψει τα διλήμματα και να επιβληθεί η θέληση της συντριπτικής πλειοψηφίας του λαού: Η Ελλάδα να μη μείνει ακυβέρνητη.