Με μοιρολόγια δεν αντιμετωπίζονται τα οικονομικά προβλήματα του δήμου

Οι δεξαμενές από τις οποίες αντλεί έσοδα ο Δήμος της Ρόδου είναι οι μεγαλύτερες στην Ελλάδα, δήλωσε χθες, σε μία συνέντευξη τύπου-«ποταμό» που παραχώρησε, ο επικεφαλής της μείζονος μειοψηφίας του δημοτικού συμβουλίου κ. Γιώργος Χατζημάρκος, ασκώντας σκληρή κριτική στους χειρισμούς της Δημοτικής Αρχής σε όλα τα μείζονα ζητήματα που απασχολούν το Δήμο αυτή την περίοδο και προσάπτοντάς της, για ακόμα μία φορά, ότι στα οικονομικά του Δήμου λειτουργούν σαν…μοιρολογίστρες! Καταρχήν, ο κ. Χατζημάρκος ανέφερε ότι έχει διαφημιστεί πολλάκις ότι ο Δήμος οδηγείται σε μία κατάσταση περίεργη-«πτώχευση λέγεται, ημιπτώχευση, στάση πληρωμών αφού οι όροι που χρησιμοποιεί η Δημοτική Αρχή δεν…υπάρχουν στα λεξικά της οικονομικής επιστήμης!», σχολίασε με τον δικό του καυστικό τρόπο-μια και ως αντίδραση επελέγη αυτή η στάση που πήρε η ΚΕΔΕ, για το οποίο επανέλαβε ότι είπε και στην τελευταία συνεδρίαση του δ.σ., δηλαδή ότι η απόφαση αυτή είναι «καθαρά συντεχνιακή, απαράδεκτη και τιμωρεί τους δημότες». Είπε, ακόμη, ότι η λογική του κ. Κουσουρνά να συμπαραταχθεί «πηγάζει από τη μακρόχρονη γειτνίαση με λογικές τύπου…ΓΕΝΟΠ ΔΕΗ και Φωτόπουλου, όλων αυτών». Στη συνέχεια, ανέλυσε τις πρωτοβουλίες που έχουν ληφθεί στα οικονομικά, την ίδια στιγμή που από τους ίδιους ζητείται «μία αόριστη εκδήλωση συμπαράστασης στη λογική της μοιρολογίστρας: Να βγούμε σαν τις γριές Μανιάτισσες να κλαίμε όλοι πάνω από το πτώμα και μετά να πάμε όλοι μαζί στο καφενείο να μας κεράσουν τα κόλλυβα!», όπως είπε χαρακτηριστικά. Ο επικεφαλής της μείζονος, αφού αναγνώρισε ότι τα οικονομικά του Δήμου είναι «πάρα πάρα πολύ άσχημα» και αφήνοντας τις ευθύνες κατά μέρος όπως είπε, πηγαίνοντας σε μία λογική Κουσουρνά, προέτρεψε να δούμε ποιες είναι οι άμεσες δράσεις. Όπως είπε, δεν υπάρχει καμία πρόταση και ανέφερε ως παράδειγμα την ανακοίνωση προχθές στο δ.σ. του Αντιδημάρχου Οικονομικών κ. Νίκου Τσουκαλά ότι θα σταλούν 40 χιλιάδες «ραβασάκια» για απλήρωτες κλήσεις στους δημότες. Και σχολίασε: «Αυτό τι σημαίνει: Ότι καταρχήν, για χρόνια ολόκληρα δεν τις έστελναν στους δημότες…Ήρθε η ώρα να ενηλικιωθούν, να σοβαρευτούν. Και δεν ρωτήσαμε στο δ.σ. γιατί γίνανε 40 χιλιάδες οι κλήσεις. Με ποιου απόφαση. Τι εξυπηρετεί αυτό ως πρακτική; Ήταν πολιτική απόφαση προφανώς…». Ο κ. Χατζημάρκος καυτηρίασε το παραπάνω ως αντίδραση σε έναν Δήμο που πτωχεύει λέγοντας: «Οι δεξαμενές από τις οποίες αντλεί έσοδα ο Δήμος Ρόδου είναι οι μεγαλύτερες δεξαμένες στην Ελλάδα» και εξήγησε ότι δεν λέει έσοδα αλλά «δεξαμενές εσόδων» που αναλογικά δεν τις έχει άλλος Δήμος στη χώρα. Ανέφερε ως παράδειγμα το τέλος παρεπιδημούντων με το πλήθος επιχειρήσεων που υποχρεούνται να το καταβάλουν αλλά και ο τζίρος είναι πάρα πολύ μεγάλος-αναγνωρίζοντας ωστόσο τη δυσκολία συλλογής των εσόδων που υπάρχει σήμερα. Επίσης, ο ΔΗ.ΦΟ.ΔΩ. και ο φόρος εισοδήματος. Όπως είπε, ζητείται συμπαράσταση από την παράταξή τους και ευχαρίστως να τη δώσουν αφού κανείς δεν θέλει να δει το Δήμο του πτωχευμένο και τον τόπο του κατεστραμμένο αλλά είπε: «Πώς να συμπαραταχθώ όμως με τη λογική του δεν κάνω τίποτα, δεν διαταράσσω την ειρήνη του συστήματος αλλά καταφεύγω μόνο σε…ψευτοπαληκαρισμούς του τύπου το αθηνοκεντρικό Κράτος φταίει για όλα; Δεν φταίει το αθηνοκεντρικό Κράτος για όλα», τόνισε και ανέφερε δύο νούμερα. Όπως είπε με την τελευταία τροποποίηση του προϋπολογισμού του Δήμου το ποσό που τελικά είναι ψηφισμένο για παρεπιδημούντων για όλο το 2012 είναι 400 χιλιάδες ευρώ. Στη συνέχεια, επανήλθε σε ένα ζήτημα που είχε θίξει και πέρυσι, λέγοντας: «…Και είχα στοχοποιηθεί από τους γνωστούς κολαούζους των κομματικών γραφείων. Κρατικοδίαιτους, πληρωμένους κονδυλοφόρους και διακινητές της παραπληροφόρησης, της λάσπης. Ανθρώπους που έχουν προσφέρει υπηρεσίες στον τόπο με τις οποίες δεν ξέρω σε ποιον κόσμο μπορεί να είναι περήφανοι». Το ζήτημα αυτό ήταν ο φόρος εισοδήματος που με νόμο του 1955 η Δωδεκάνησος, μοναδικός νομός στη χώρα έπαιρνε σταθερά το 20% που ήταν τεράστιο έσοδο και το 2010 με τον Καλλικράτη, ίσχυσε και για την υπόλοιπη χώρα. Όπως είπε, όταν πέρυσι είχε θίξει το θέμα η απάντηση που του έδωσαν είναι ότι είναι 20% από τον ένα νόμο και 20% από τον άλλο, δηλαδή 40%. ʼρα, σύμφωνα με τον κ. Χατζημάρκο, χωρίς να είναι κανείς ειδήμων στα οικονομικά διπλασιάστηκε το ποσοστό αυτής της πηγής εσόδου στα Δωδεκάνησα. Ταυτόχρονα όμως τα τελευταία χρόνια έχει εκτοξευθεί η φορολογία. Έτσι, κατά τον ίδιο, και το ποσό που παίρνει ο Δήμος από το έσοδο αυτό θα έπρεπε να είχε εκτοξευθεί, τουλάχιστον να έχει τετραπλασιαστεί. Αντί αυτού, είχαμε μείωση στην περιοχή μας κατά 30% και ο ίδιος είπε στο δ.σ. ότι είτε μας κλέβουν ή η Δημοτική Αρχή γνωρίζει κάτι και δεν μας το λέει. Αντ’ αυτού πήρε «μια χλιαρή, ανάλατη απάντηση…όπως είναι όλες», ότι στο Γενικό Λογιστήριο του Κράτους τους έδωσαν μία ερμηνεία ότι γίνεται συμψηφισμός με το επιστρεφόμενο ΦΠΑ. Σύμφωνα με τον κ. Χατζημάρκο δεν δόθηκαν περαιτέρω εξηγήσεις από τη Δημοτική Αρχή και είπε: «Γιατί; Δεν θέλει συμπαραστάτες στον αγώνα για την αύξηση των εσόδων; Εδώ είμαστε και για να διεκδικήσουμε και για να απαιτήσουμε και για να συμπαραταχθούμε αλλά να ξέρουμε όλοι τι γίνεται». Αποκρατικοποιήσεις Στο άλλο μείζον θέμα των ημερών αναφέρθηκε στη συνέχεια, αυτό των αποκρατικοποιήσεων και δη της μαρίνας Μαντρακίου, για το οποίο μίλησε για «υποκρισία της ψευτολεβεντιάς», που πήγε στην Αθήνα και να σταθεί μπροστά σε κάποιους Υπουργούς και να πει ότι σαράντα χρόνια που έχουμε αυτό το αμύθητης αξίας περιουσιακό στοιχείο που είναι η μαρίνα Μαντρακίου, η ωραιότερη στη Μεσόγειο, «στα χέρια μας έγινε ένας τόπος…πώλησης φρέσκου χυμού πορτοκαλιού όπου διάφοροι μικροπωλητές στύβουν πορτοκάλια, τυλίγουν μαλλί της γριάς, ξεφλουδίζουν καλαμπόκια, στήνουν ψυγεία της coca-cola σαν οδοφράγματα στο πεζοδρόμιο και έχουν και διάφορες διαφημιστικές ομπρέλες που είναι και βρόμικες για να μην τους χτυπάει ο ήλιος» και συνέχισε: »Την ψήφο, λοιπόν όλων αυτών των ανθρώπων-την ανάγκη των οποίων να έχουν εισόδημα σέβομαι-τη χαρίζω σ’ αυτούς που την αγόρασαν μ’ αυτόν τρόπο. Εγώ δεν θα συμμετάσχω σε αυτό το παραμύθι ούτε θα δώσω τον αγώνα να μείνει η μαρίνα Μαντρακίου όπως είναι…»! Αντίστοιχα για το γκολφ Αφάντου, ο κ. Χατζημάρκος ξεκαθάρισε για ακόμα μία φορά ότι είναι υπέρμαχοι της εκμετάλλευσής του από ιδιώτη, υπέρ της σύμβασης παραχώρησης και υπέρ της εκτέλεσης μίας μεγάλης και σοβαρής επένδυσης σ’ αυτό τον τόπο ενώ έστρεψε τα βέλη του κατά του Αντιδημάρχου και τέως Δημάρχου της περιοχής, κ. Σάββα Διακοσταματίου, λέγοντας: «Και ας βρίσκονται διάφοροι τύποι, τύπου Διακοσταματίου, να λένε τα όσα φαιδρά λένε για την παράταξή μας και να βγάζουν από τη φαντασία τους αντιδράσεις. Χρειάζεται πάρα πολύ θράσος να έχεις επιστρατεύσει το μισό πολιτικό προσωπικό αυτού του τόπου τουλάχιστον και το άλλο μισό της Αθήνας για να καλύψουν τα της διαχείρισής σου και να βγαίνεις να κάνεις και παρατηρήσεις σε άλλους. Να μην δημοσιοποιείς τίποτα από την περίοδο της διαχείρισής σου, να δηλώνεις δημόσια στο μικρόφωνο ότι τα χρήματα δόθηκαν σε “δικούς σας και δικούς μας”, να δηλώνεις επίσης από μικροφώνου ότι “κύριε Χατζημάρκο αν σας δηλώσω πως δεν θα είμαι ξανά υποψήφιος, το κλείνετε το θέμα;”». Κλείνοντας, όμως, στάθηκε στο θέμα του αιγιαλού που όπως είπε πρέπει να το δούμε με μεγάλη προσοχή αφού ό,τι γίνει στα Αφάντου με τον αιγιαλό είναι σχεδόν βέβαιο ότι θα το βρούμε στις ακτές όλου του νησιού και θα ακολουθήσουν το Πρασονήσι, η Γλίστρα κτλ. Για τη ΔΕΥΑΡ Ο κ. Χατζημάρκος, αναφέρθηκε και στην τιμολογιακή πολιτική της ΔΕΥΑΡ που εγκρίθηκε με οριακή πλειοψηφία την περασμένη Τρίτη στο δ.σ. και όπως είπε το μόνο που έγινε είναι να εξισωθεί η τιμή για τους επαγγελματίες σε όλο το νησί, κάτι για το οποίο δεν μπορεί κανείς να διαφωνήσει. Για το οικιακό όμως τιμολόγιο, το οποίο έχει δύο ζώνες, είπε ότι διαφώνησαν αφού «δεν είδαν κανένα σοβαρό επιχείρημα». Όπως είπε θεωρούν ότι και αυτό πρέπει να είναι ενιαίο και για να γίνει αυτό θα πρέπει να προηγηθεί ο εξορθολογισμός στη λειτουργία της Εταιρίας ενώ έκανε λόγο για φορομπηχτική λογική της ΔΕΥΑΡ, δηλαδή «έχουμε ελλείμματα, αυξάνουμε τα τιμολόγια». Ερωτηθείς, τέλος, είπε ότι τα 16,7 εκατ. ευρώ οφειλές των πελατών της είναι πάρα πολλά και ότι αυτό μπορεί να οφείλεται σε οικονομική αδυναμία των καταναλωτών αλλά και σε ολιγωρία της Διοίκησης.