Αποζημίωση για την πτώση του Σινούκ το 2004 θα καταβάλλει το Δημόσιο

Αποζημίωση 580.000 ευρώ στη σύζυγο και τον ανήλικο γιο του Π. Παπαναστασίου, κυβερνήτη τού μοιραίου Σινούκ, που τον Σεπτέμβριο του 2004 κατέπεσε στη Σιθωνία Χαλκιδικής με αποτέλεσμα να σκοτωθεί ο Πατριάρχης Αλεξανδρείας Πέτρος, καλείται να καταβάλλει το Ε

Η Δικαιοσύνη αποφάνθηκε ότι το Ελληνικό Δημόσιο πρέπει να καταβάλει, ως ψυχική οδύνη, το ποσό των 580.000 ευρώ στη γυναίκα και τον ανήλικο γιο τού 36χρονου Παναγιώτη Παπαναστασίου, κυβερνήτη τού μοιραίου ελικοπτέρου, το οποίο την 11η Σεπτεμβρίου 2004 έπεσε στη θαλάσσια περιοχή τής Σιθωνίας Χαλκιδικής και σκοτώθηκαν ο Πατριάρχης Αλεξανδρείας και Πάσης Αφρικής, Πέτρος, έντεκα συνοδοί του και το 6μελές πλήρωμα τού CH-470 (LR) Chinook ΕΣ 916.

Το ελικόπτερο «σηκώθηκε» από την Αθήνα και είχε τελικό προορισμό το ʼγιο Όρος. Η πτήση αυτή αποσκοπούσε στο να προσκυνήσει ο Πατριάρχης Αλεξανδρείας και η συνοδεία του στο ʼγιο Όρος.

Σύμφωνα με το πόρισμα τής επιτροπής πραγματογνωμόνων δεν υπάρχουν ευθύνες για την πτώση του Chinook. Συγκεκριμένα αναφέρεται στο πόρισμα, ότι δεν προέκυψε ότι υφίσταται συγκεκριμένη παράνομη πράξη ή παράλειψη ή παράλειψη υλικής ενέργειας, σχετικά με την επιθεώρηση και συντήρηση του επίμαχου ελικοπτέρου, ούτε ότι τα μέλη τού πληρώματος και οι ενέργειές τους συντέλεσαν στην πτώση του.

Το μόνο που υπήρξε -συνεχίζει το πόρισμα- είναι ότι ο συγκυβερνήτης κατά την πρόσκρουση δεν φορούσε τις ζώνες ασφαλείας και δεν πληρούσε τις προϋποθέσεις συμμετοχής του ως μέλος του πληρώματος της συγκεκριμένης πτήσης. Όμως, και τα δύο αυτά (παράλειψη και συμμετοχή) δεν διαπιστώθηκε ότι συνέβαλαν στην πρόκληση του ατυχήματος, προσθέτει το πόρισμα.

Επομένως, καταλήγει το πόρισμα, δεν προέκυψε ότι η πτώση του ελικοπτέρου οφειλόταν σε υπαιτιότητα του 6μελούς πληρώματος και σημειώνει ότι δεν έγινε δυνατόν να διακριβωθούν τα ακριβή αίτια της πτώσης του μοιραίου Chinook. Θεωρεί, όμως, ως πιθανή αιτία της πτώσης, την απώλεια πιέσεως στο Νο 2 υδραυλικό σύστημα ελέγχου πτήσεως, σε συνδυασμό με άλλους παράγοντες που είχαν ως αποτέλεσμα το ελικόπτερο να περιέλθει σε ασυνήθη κατάσταση πτήσεως.

Η σύζυγος τού κυβερνήτη (ταγματάρχης στο βαθμό) και ο 2,5 ετών, τότε, γιος του (εκπροσωπούμενος από τη μητέρα του) προσέφυγαν στο Διοικητικό Πρωτοδικείο Αθηνών και ζητούσαν με αναγνωριστική -όπως λέγεται- αγωγή να καταβάλλει το Ελληνικό Δημόσιο στον καθένα από ένα εκατομμύριο ευρώ για αποκατάσταση της ψυχικής οδύνης που υπέστησαν από τον αιφνίδιο θάνατο του Παναγιώτη Παπαναστασίου.

Το Διοικητικό Πρωτοδικείο Αθηνών έκρινε ότι σύμφωνα με τις συνταγματικές επιταγές (άρθρο 4 παράγραφος 5) και το άρθρο 105 του Εισαγωγικού Νόμου του Αστικού Κώδικα (ΕισΝΑΚ), ανακύπτει ευθύνη τού Δημοσίου για την αποκατάσταση της ψυχικής οδύνης που υπέστησαν η σύζυγος και το παιδί τού κυβερνήτη του μοιραίου ελικοπτέρου. Για το λόγο αυτό, επιδίκασε το ποσό των 180.000 ευρώ στη σύζυγο τού κυβερνήτη και το ποσό των 400.000 ευρώ στο ανήλικο παιδί του, με το νόμιμο τόκο από την ημέρα κατάθεσης της σχετικής αγωγής.

Παράλληλα, οι δικαστές απέρριψαν όλους τους ισχυρισμούς τού Δημοσίου περί μη υποχρέωσης καταβολής αποζημίωσης για ψυχική οδύνη. Χαρακτηριστικό είναι ότι το Δημόσιο υποστήριξε ότι η πτήση μεταφοράς του Πατριάρχη Αλεξανδρείας στο ʼγιο Όρος δεν αποσκοπούσε στην εξασφάλιση της Εθνικής ʼμυνας της χώρας και κατά συνέπεια δεν πρέπει να καταβληθεί αποζημίωση.

Αντίθετα, οι δικαστές απέρριψαν τον ισχυρισμό αυτό του Δημοσίου, κρίνοντας ότι η συγκεκριμένη πτήση είχε κρατικό σκοπό και αποσκοπούσε στο δημόσιο συμφέρον. Και αυτό γιατί, σύμφωνα με την δικαστική απόφαση, το Ελληνικό κράτος προσδίδει ιδιαίτερη θρησκευτική και ιστορική σημασία στον Προκαθήμενο του Πατριαρχείου Αλεξανδρείας, λόγω της αποστολής του Πατριαρχείου στη διατήρηση και διάδοση της Ελληνορθόδοξης θρησκευτικής πίστης σε χώρες Αφρικής.

Εξάλλου, συνεχίζουν οι δικαστές, δεν επρόκειτο για μια οποιαδήποτε μετακίνηση Πατριάρχη, αλλά για την μετάβαση αυτού στο ʼγιο Όρος, κάτι που λόγω του θρησκευτικού του αξιώματος είχε προεχόντως προσκυνηματικό χαρακτήρα, συνυφασμένο με το αξίωμά του, ενώ παράλληλα δικαιολογούσε τη μετακίνησή του μαζί με την συνοδεία του.

Η συγκεκριμένη στρατιωτική πτήση -καταλήγει το Διοικητικό Πρωτοδικείο- από τη φύση της είχε κρατικό σκοπό και αποσκοπούσε στο δημόσιο συμφέρον. var switchTo5x=true; stLight.options({publisher: "a62b7025-1c15-422d-b317-4315738b6bb8"});