Η συντήρηση ενός διατηρητέου μνημείου

Ανταπάντηση της κ. Ιρις Μαυράκη στα όσα της απάντησε το Πολιτιστικό Ιδρυμα Γεωργίου και Ασημίνας Περδικάκη

Στον τοπικό τύπο της 28ης Μαρτίου 2013 το Πολιτιστικό Ίδρυμα Γεωργίου και Ασημίνας Περδικάκη καθώς και οι λοιποί ιδιοκτήτες προσπάθησαν να αντικρούσουν με επιστολή τους την καταγγελία μου, στον τοπικό τύπο της 20ης Μαρτίου 2013, σχετικά με την καταστροφή των διακοσμητικών πλακιδίων του διατηρητέου κτιρίου τους στη γωνία των οδών 28ης Οκτωβρίου 66-68 και Γρίβα. Τα διάφορα ειρωνικά και έμμεσα απειλητικά σχόλια στο διαδίκτυο αλλά και το ανάλογου περιεχομένου τηλεφώνημα κάποιου εξ αυτών πως σύντομα θα πρέπει να ντραπώ, να λογοδοτήσω και να ζητήσω δημόσια συγνώμη γιατί τάχα «προσβλήθηκαν με χαρακτηρισμούς όλοι οι ιδιοκτήτες καθώς και όλοι οι αρμόδιοι των Υπηρεσιών με τα ανεύθυνα κείμενα» με υποχρεώνουν για να μην ντρέπομαι να εκθέσω τα ακόλουθα: Συγγνώμη που επειδή δεν υπήρχε, ως όφειλε, στο χώρο εκτέλεσης των εργασιών αναρτημένη πινακίδα με τον αριθμό της οικοδομικής άδειας καλόπιστα θεώρησα ότι τέτοια άδεια δεν υπήρχε και τελικά διαπιστώνεται ότι όντως οικοδομική άδεια ή έγκριση εργασιών στο όνομα του Πολιτιστικού Ιδρύματος Γ. και Α. Περδικάκη δεν έχει εκδοθεί (τουλάχιστον έως τις 02/04/2013) από την Δ/νση Υπηρεσίας Δόμησης του Δήμου Ρόδου; Συγγνώμη που χωρίς ειδική άδεια απαγορεύεται η αλλοίωση, καθαίρεση και καταστροφή των αρχιτεκτονικών και διακοσμητικών στοιχείων των διατηρητέων κτιρίων; Ακόμα και στην περίπτωση που τα πλακίδια ήταν του 1980, όπως ισχυρίζονται, αυτά δεν έπρεπε να αφαιρεθούν και να καταστραφούν αφού το κτίριο χαρακτηρίστηκε από το ΥΠΕΧΩΔΕ ως διατηρητέο το 1987 και από το ΥΠΠΟ ως διατηρητέο ιστορικό μνημείο το 1989. Συγγνώμη που οι ίδιοι ομολογούν ότι αφαίρεσαν κάποια ελάχιστα (πόσα;) αυθεντικά πλακίδια χωρίς όμως αυτό να αναφέρεται στην τεχνική έκθεση του εργολάβου τους που εγκρίθηκε και θεωρήθηκε από την Εφορεία Νεότερων Μνημείων; Είχαν έγγραφη έγκριση της ανωτέρω Εφορείας για την αφαίρεση αυτών; Συγγνώμη που τα πλακίδια δεν ήταν κακά αντίγραφα του 1980 αλλά πολύ παλαιότερα και μάλιστα μεγάλης συλλεκτικής αξίας; Κομμάτια εξ αυτών καθώς και φωτογραφίες τους στάλθηκαν σε ειδικούς επιστήμονες και ερευνητικά κέντρα τα οποία διαβεβαίωσαν ότι σε καμιά περίπτωση δεν πρόκειται για κομμάτια του 1980 αλλά ότι κάποια ανήκουν στην προπολεμική περίοδο του ICARO RODI που επαναλαμβάνουν τα γνωστά μοτίβα Ιζνίκ, κάποια είναι αυθεντικά Κιουτάχεια και κάποια αυθεντικά Ιζνίκ! Συγκεκριμένα, οι διαβεβαιώσεις αυτές προέρχονται από: 1) Κατερίνα Κορρέ Ζωγράφου, Ομότιμη Καθηγήτρια στη Φιλοσοφική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών, διδάσκει Ιστορική και Κοινωνική Λαογραφία με έμφαση στις μείζονες και ελάσσονες παραδοσιακές τέχνες με πλούσια βιβλιογραφία 2) ερευνητικό κέντρο πιστοποίησης, συντήρησης και αποκατάστασης έργων τέχνης «ΝΙΚΙΑΣ» 3) ερευνητές Erkan και Mete Demirel του κέντρου «Iznikseramikleri για τα Κεραμικά και Πλακίδια Ιζνίκ» στην Κωνσταντινούπολη. Συγγνώμη που δεν ζητήθηκε η επιστημονική γνώμη των συντηρητών αρχαιοτήτων ή των άλλων ειδικών που διαθέτει η Αρχαιολογική Υπηρεσία αλλά ήταν αρκετός ο ισχυρισμός των ιδιοκτητών και κάποιου τεχνίτη για τον εφησυχασμό των αρμόδιων για την προστασία των μνημείων μας αρχών; Υπήρξε έως σήμερα κάποια έρευνα από τις αρμόδιες υπηρεσίες για τη διαπίστωση της ηλικίας και της αξίας των σπασμένων πλακιδίων; Συγγνώμη που ακόμα και μετά τη δημοσιοποίηση της επιστολής μου και ενώ πρόκειται για εκτέλεση εργασιών με χρήση ικριωμάτων σε κεντρικότατο σημείο της πόλης μας είναι άγνωστο αν η Δημοτική Αστυνομία ή οι άλλες αρμόδιες υπηρεσίες έχουν πράξει τα όσα ο νόμος επιτάσσει; Συγγνώμη που είχα το θάρρος να στείλω την επιστολή – καταγγελία ΕΠΩΝΥΜΑ και όχι ΑΝΩΝΥΜΑ όπως συνηθίζεται τώρα τελευταία και το οποίο ενδεχομένως θα με γλίτωνε από τη ψυχική ταλαιπωρία που υφίσταμαι από τις άδικες επιθέσεις; Συγγνώμη που μόνο εγώ ευαισθητοποιήθηκα για την καταστροφή των διακοσμητικών πλακιδίων στο διατηρητέο ακίνητο μνημείο; Συγγνώμη που ως πολίτης του τόπου έχω κάθε δικαίωμα να ενδιαφέρομαι και να διαμαρτύρομαι για κάθε τυχόν καταστροφή σε διατηρητέα μνημεία της πόλης μας; Κατά το Σύνταγμα (άρθρο 24) η προστασία του πολιτιστικού περιβάλλοντος αποτελεί υποχρέωση του Κράτους και δικαίωμα του καθενός. Αντιλαμβάνομαι ότι η συντήρηση ενός διατηρητέου μνημείου είναι πολυέξοδη και ειδικά όταν αυτή βαρύνει ιδιώτες αυτό όμως δεν τους απαλλάσσει από τις υποχρεώσεις τους. Για άλλη μία φορά χάθηκε ένα μέρος της Πολιτιστικής Κληρονομιάς μας; Ίρις Μαυράκη