Να γιατί δάκρυσε ο Αρχάγγελος

Γράφει ο Κατσούρης Σπύρος Δεν πέρασαν δύο μέρες από τα δάκρυα της εικόνας του Αρχάγγελου στην Ιαλυσό Ρόδου και ως νέοι άνθρωποι έπεφταν νεκροί από τις σφαίρες ενός αδίστακτου δολοφόνου και ψυχρού επαγγελματία εκτελεστή, στην Αθήνα, έξω από τα γραφεία ενός πολιτικού κόμματος και λίγα μέτρα από το Αστυνομικό Τμήμα της περιοχής Ν. Ηρακλείου. Να, λοιπόν, γιατί δάκρυσε ο Αρχάγγελος. Αυτό ήθελα να προσθέσω στο μακροσκελές άρθρο της Κυριακάτικης “ΡΟΔΙΑΚΗΣ” (3.11.2013) που έγραψε μοναχός (;) και ανέφερε τους δικούς του θεωρητικούς λόγους για τα δάκρυα του Αρχαγγέλου. Πολλά τα αμαρτήματά μας, δεν αντιλέγω. Σωστές οι σκέψεις του για διαχρονικά ατοπήματα των πολιτικών και θρησκευτικών μας ταγών. Ομως, τώρα, αυτές τις μέρες οι υπερφυσικές οντότητες που μας παρακολουθούν και μας προστατεύουν έχουν αναστατωθεί για τα βίαια εγκλήματα που συντελούνται στον τόπο μας (από εσωτερικούς, ορατούς αλλά και εξωτερικούς εχθρούς της Ελλάδας μας). Κι αποκορύφωμα αυτής της βίας, ο θάνατος δύο νέων ανθρώπων που μόνο τους αμάρτημα ήτο η συμμετοχή τους σ’ ένα πολιτικό κόμμα. Ομως γιατί; Γιατί οι πολιτικές πεποιθήσεις και ιδέες διώκονται με τόσο έντονο τρόπο; Οι ιδέες και θεωρίες αντιμετωπίζονται με διαλογικό αντίλογο και θεωρητικά επιχειρήματα των αντιφρονούντων. Οχι με όπλα! Κι εδώ η δική μου ανησυχία και τα δάκρυα του Αρχαγγέλου. Δηλαδή και τώρα τι; Τι θα γίνει; Προηγήθηκε ένας άλλος θάνατος νέου ανθρώπου σε συμπλοκή αντιπάλων πολιτικών ομάδων. Ακολούθως αυτός ο θάνατος ως “απάντηση”. Πού θα πάει; Θα ανοίξει ένας φαύλος κύκλος “βεντέτας” ακεραίων πολιτικών δυνάμεων; Θα έχουμε ένα νέο εθνικό διχασμό; Ενα νέο εμφύλιο πόλεμο; Τι θα απογίνουμε; Μήπως αυτό προείδε, ο Αρχάγγελος και δάκρυσε; Δάκρυσε και το 1974 - είπαν - και είχαμε την εισβολή των Τούρκων στην Κύπρο και την ως τώρα κατοχή του μισού νησιού. Μήπως λοιπόν, θα έχουμε μια νέα εισβολή των στο Αιγαίο και κατάληψη νησιών του Ανατολικού Αιγαίου, που γι’ αυτούς αποτελούν “γκρίζες” περιοχές και αμφισβητούμενες Ελληνικές κτήσεις; Να γιατί κλαίει ο Αρχάγγελος. Αντί δηλαδή να έχουμε εθνική ομοψυχία και να δούμε με ανοιχτά μάτια: Ποιός είναι ο πραγματικός εχθρός, έναντι του οποίου πρέπει να προτάξουμε σκληρή και αποφασιστική την εθνική “γροθιά” πάμε και σκοτωνόμαστε μεταξύ μας! Αλλοίμονο! Αλλοίμονο! Τίποτε δεν διδαχθήκαμε από την Ιστορία σε ανάλογες εμφυλιακές συγκρούσεις και διχονοιακές καταστάσεις. Κρίμα. Οι εχθροί (Δυτικοί και Ανατολικοί) καραδοκούν σε τέτοια στραβοπατήματά μας. Κι ας μην περιμένουμε να μας σώσουν οι ξένοι. Ευρωπαίοι, Αμερικάνοι, Ρώσοι, Κινέζοι δεν σε βοηθούν αν δεν έχουν συμφέροντα. Γι’ αυτό αγρυπνείτε και φυλάσσετε - ώ Ελληνες - τις Θερμοπύλες! Οι καιροί ου μενετοί. Στώμεν καλώς, στώμεν μετά φόβου... για να δούμε κάποτε κι ένα χαμόγελο στο πρόσωπο των άγιων εικόνων κι όχι μόνον δάκρυα!..