Eπιμελητής δρυμών- ξεναγός δασών και οργανωμένων μονοπατιών

Γράφει ο Γεώργιος Β. Παπαγεωργίου Η προστασία των δρυμών, των μεγάλων ορεινών όγκων δασών που διαθέτει η χώρα μας και κάθε Νομός εξ αιτίας των ειδικών κλιματολογικών συνθηκών, η ανάδειξη και αξιοποίηση φυσικών μονοπατιών, ο εντοπισμός και η παρουσίαση όμορφων φυσικών φαινομένων, ποτάμια, λίμνες, καταρράκτες, σε συνδυασμό με το πλούσιο κατάφυτο και πυκνό μεγάλο δάσος με τα πανέμορφα πολυποίκιλα δένδρα, μπορεί και πρέπει να γίνει με οργανωμένες ξεναγήσεις στο θαυμαστό φυσικό περιβάλλον. Στην εποχή μας πρέπει πλέον να εκλείψει το αδιάβατο δάσος και ο απάτητος δρυμός αλλά και όλες οι απαγορεύσεις που το συνοδεύουν αφού είναι αναπόσπαστο κομμάτι της ζωής μας, της φύσης που μας περιβάλλει και μας αγκαλιάζει όλους με τόσο αγάπη και που μας δίνει αδαπάνως όλα τα φυσικά χαρίσματα της υγείας που μόνον αυτή διατηρεί καθαρά, αμόλυντα, από κάθε μορφής ρύπανση που ο πολιτισμός σκορπά παντού αδιακρίτως. Η κίνηση στη φύση είναι η αρχή μιας υγιεινής ζωής και διαδικασίας που απαγορεύει η γενική ιατρική, που συμβολεύουν οι ειδικοί, σε μια εποχή που σε περίοδο, που έχουμε ανάγκη από ψυχική και σωματική υγεία, σε μια εποχή που το καθαρό οξυγόνο έχει στερέψει, και μόνον σε οργανωμένους δρυμούς και δάση που ζουν και αναγεννώνται συνεχώς και αδιακόπως χωρίς την ανθρώπινη ή τεχνική παρέμβαση, ένας χώρος μοναδικός και πολλαπλά όμορφος με εναλλακτικά φυσικά φαινόμενα, και όμορφα φυτά και δένδρα. Ολα έχουν σαν στόχο στην εποχή μας το οικονομικό όφελος γι’ αυτό οι οργανωμένοι και προστατευόμενοι δρυμοί και δάση παρ’ όλες τις απαγορεύσεις στο τέλος προσφέρονται “βορά” στον τουρισμό, χωρίς εκ των προτέρων να λαμβάνονται μέτρα τουλάχιστον για τους χιλιάδες επισκέπτες, γι’ αυτό και ο θεσμός τύπου επιμελητή δρυμών (δασών) που σημαίνει του προστάτη που το παρακολουθεί και το φροντίζει, αλλά και το προστατεύει από όποιες μορφές παρεμβάσεις που είναι γενικά απαγορευτικός αφού το ίδιο μόνο του ζει και αναγεννάται, μετατρέπονται, χωρίς να το θέλουν, μετεξελίσσονται σε ξεναγούς δασών, δρόμων και μονοπατιών για τη δόξα του τουρισμού και του οικονομικού οφέλους που συνήθως προκύπτει. Αυτό που χρειάζονται τέτοιοι θεσμοί και τέτοιες μορφές λειτουργίας είναι το “ΜΕΤΡΟ” αυτό δηλαδή που δεν θα διαταράξει το φυσικό περιβάλλον, αφού αποτελεί μέρος της ζωής μας, γι’ αυτό ζούμε και αναπνέουμε χάρις σε αυτό.