Μικρομεριδιούχος, επενδυτής ή υποστηρικτής της τοπικής οικονομίας;

Πριν από μερικές μέρες όλος ο Δωδεκανησιακός λαός έμεινε άφωνος από την ξαφνική απόφαση της Τράπεζας της Ελλάδας για το κλείσιμο και την εκκαθάριση της Τράπεζας Δωδεκανήσου. Μιας Τράπεζας που βασίστηκε στα χρήματα των Δωδεκανησίων, του απλού κόσμου που έβαλε κάτι από το υστέρημά του και των επιχειρηματιών που βοήθησαν με μεγαλύτερα ποσά, ώστε να μπορέσουν επιτέλους και τα μικρά νησιά της περιοχής να έχουν έστω ένα τραπεζικό κατάστημα για να εξυπηρετούνται, οι πολίτες και οι επιχειρήσεις να έχουν μια «δική τους» τράπεζα, αφού κατά γενική ομολογία η Τράπεζα Δωδεκανήσου τόσα χρόνια ήταν δίπλα στο Δωδεκανησιακό λαό με καλύτερα προγράμματα δανειοδότησης και παροχών σε σύγκριση με την υπόλοιπη αγορά. Έτυχε να παρακολουθήσω μια συζήτηση ανάμεσα σε δύο ηλικιωμένους ανθρώπους, συνταξιούχους κατά τις ημέρες της τελευταίας αύξησης κεφαλαίου, οι οποίοι ήθελαν να αγοράσουν λίγες μερίδες, όπως έλεγαν για να τα βρουν τα εγγόνια τους, να έχουν κάτι να τους δώσουν όταν μεγαλώσουν. Αναρωτήθηκα μετά το σοκ του κλεισίματος πώς θα έπρεπε να χαρακτηρίσουμε αυτούς τους ανθρώπους αλλά και όλους όσους αγόρασαν μερικές μερίδες για να στηρίξουν την τράπεζα. Είναι άραγε μικρομεριδιούχοι, υποστηρικτές της τοπικής οικονομίας ή επενδυτές όπως θέλουν να τους παρουσιάζει η τράπεζα της Ελλάδας και το σύστημα γενικότερα προκειμένου να καταμερίσει τις ευθύνες και να κάνει πιο εύπεπτη τη είδηση του κλεισίματος; Τώρα αν κάποιος που τοποθέτησε 1000 ευρώ στην τράπεζα θεωρείται επενδυτής αυτό χρειάζεται αρκετή κατά τη γνώμη μου συζήτηση. Όπως συμβαίνει σε τέτοιες καταστάσεις μετά το σοκ ακολουθεί ο φόβος, η αδράνεια σε αναμονή κάτι ακόμα χειρότερου. Αυτό φαίνεται να συμβαίνει και τώρα αφού ενώ όλοι έχουμε παγώσει, έχουμε θυμώσει από την απόφαση, μένουμε βουβοί και απαθείς. Οι πληροφορίες είναι συγκεχυμένες και η κάθε πλευρά, Τράπεζα Ελλάδας-Τράπεζα Δωδεκανήσου, έχει τις δικές της απόψεις μπερδεύοντας ακόμη περισσότερο την κατάσταση. Θεωρώ ότι ολόκληρος ο Δωδεκανησιακός λαός έχει το δικαίωμα μιας έγκυρης και αξιόπιστης ενημέρωσης από την πλευρά της διοίκησης της Τράπεζας Δωδεκανήσου σχετικά με το τι έφταιξε και χάθηκαν μέσα σε ένα Σαββατοκύριακο 31 εκατομμύρια ευρώ από τις μερίδες των προηγούμενων μεριδιούχων. Χρειάζεται πιστεύω μια ανοιχτή γενική συνέλευση για την ενημέρωση του κόσμου και τις επιλογές που υπάρχουν για αντιδράσεις που μπορεί να βοηθήσουν στις διεκδικήσεις των όποιων δικαιωμάτων έχουν απομείνει στους πολίτες αυτής της χώρας Με εκτίμηση Μ.Α.