Πλεόνασμα πολιτικής αγυρτείας

Γράφει ο Κώστας Λαμπριανός Έγραφα τον Οκτώβριο του 2006, λίγες μέρες μετά τον πρώτο γύρο των δημοτικών εκλογών, “οι νίκες των φαύλων και διεφθαρμένων δεν κρατούν πολύ.” Τότε – δυστυχώς – ο λαός, ανυποψίαστος για το τι τον περίμενε, βυθισμένος στην ευμάρεια των ημερών εκείνων, παρασυρμένος από τα “δώστα όλα” των πολιτικών του ΠΑΣΟΚ και της Νέας Δημοκρατίας, με την ψήφο του ανέδειξε δημάρχους λαϊκιστές και φαύλους, πολλοί εκ των οποίων έχουν τραβολογήματα μέχρι σήμερα, με τη Δικαιοσύνη. Έκανα λάθος, και θαρρώ, παρά τη γενικευμένη κρίση και την εξαθλίωση του ελληνικού λαού, πως θέλει δουλειά πολλή ακόμα για να γυρίσει ο τροχός της αντίστασης, της λαϊκής ανάτασης, της επικράτησης αρχών και αξιών στην πολιτική και κοινωνική ζωή του τόπου. Σήμερα, οδεύουμε και πάλι προς τις κάλπες για την ανάδειξη των νέων αιρετών αρχόντων μας. Και αυτό που πλανάται ως οσμή στην προεκλογική ατμόσφαιρα είναι ότι αυτές οι εκλογές θα είναι οι πιο βρόμικες, οι πιο άθλιες στα χρόνια της μεταπολίτευσης. Παντελώς απολίτικες, λες και πέρασε τυφώνας παρασύροντας και τα ελάχιστα ιδεολογικά ψήγματα που απέμειναν. Παντελώς άχρωμες και άοσμες καθώς οι επικεφαλής των παρατάξεων που διεκδικούν την ψήφο του λαού με πρόσχημα τον υπερκομματικό χαρακτήρα τους, έχουν επιδοθεί σ’ ένα πρωτόγνωρο τυχοδιωκτικό πολιτικό παιχνίδι, σ’ ένα άθλιο παζάρι αξιωμάτων και εκμαυλισμού συνειδήσεων. Έγραφα προ ημερών ότι άρχισε ο χορός των βρικολάκων και τώρα βλέπουμε ότι άρχισε κι ο χορός των καιροσκόπων, ανθρωπάκων που, αποβάλλοντας κάθε ίχνος προσωπικής και πολιτικής αξιοπρέπειας, τρέχουν ασθμαίνοντας, στο πρώτο κάλεσμα των μέχρι χθες πολιτικών αντιπάλων τους, να συστρατευθούν μαζί τους για μιαν “ανεξάρτητη, υπερκομματική αυτοδιοίκηση”. Και δεν υπάρχει τίποτε πιο επικίνδυνο για την κοινωνία των πολιτών από την επικράτηση ενός άκρατου ιδεολογικού αχταρμά και μιας, ποικίλως εκδηλούμενης πολιτικής συναλλαγής, όπως αποτυπώνεται καθημερινά στα ρεπορτάζ των μέσων ενημέρωσης και τις ανακοινώσεις υποψηφίων που στελεχώνουν τα ψηφοδέλτια. Γαλάζια παιδιά, που διαγράφοντας το κομματικοϊδεολογικό παρελθόν τους σπεύδουν, άρον – άρον, να “στρατευτούν” με πράσινους υποψήφιους περιφερειάρχες και δημάρχους. Και πράσινα παιδιά που σπεύδουν να δώσουν τη μάχη, υπασπιστές αυτήν τη φορά γαλάζιων υποψηφίων. Υπάρχει, άραγε πιο ατιμωτική πράξη από την αυτοδιαγραφή, την αυτοακύρωση του παρελθόντος κάποιου, όταν αυτή δεν συνοδεύεται από την ομολογία ότι έκανε λάθος ως προς τις πολιτικές επιλογές του παρελθόντος, και από μια δημόσια συγγνώμη; Όχι βέβαια. Γλυκιά και όμορφη η εξουσία σε κάθε έκφανσή της, όμοια με τη μυθική Κίρκη, η οποία με το μαγικό ραβδί της μεταμόρφωσε τους συντρόφους του Οδυσσέα σε χοίρους. Τώρα που το ΠΑΣΟΚ ξεθώριασε κι έγινε “Ελιά” ο υποψήφιος περιφερειάρχης Γιάννης Μαχαιρίδης, αποκηρύσσοντας το πράσινο παρελθόν του, στρατολογεί γαλάζια παιδιά, - με τη βοήθεια και του φίλου Τέλη – με δέλεαρ το νέκταρ της εξουσίας, στην ουσία όμως, για να κρατηθεί ο ίδιος στη γλυκιά καρέκλα της. Δεν είναι δύσκολο στον πολίτη ν’ ανακαλύψει τους νέους γαλάζιους συνοδοιπόρους – χθεσινούς αντιπάλους. Και όπως αναφέρεται στο παρασκήνιο της προεκλογικής μάχης, είναι έτοιμος να προσφέρει “γην και ύδωρ” στον νυν αντίπαλό του στο Περιφερειακό συμβούλιο, πρώην δήμαρχο Λινδίων, Μανώλη Παλλά, εκμεταλλευόμενος την προσωπική αντιπαράθεσή του με τον επικεφαλή της μειοψηφίας Χαράλαμπο Κόκκινο. Θέλω να πιστεύω, επειδή γνωρίζω αρκετά καλά τον πρώην δήμαρχο Λινδίων, και επειδή μέχρι σήμερα επέδειξε πολιτική εντιμότητα και συνέπεια, ότι δεν θα χάσει τον δρόμο της αλήθειας, παρασυρόμενος από την όποια πικρία του που δικαιολογημένα μπορεί να αισθάνεται, αυτοακυρώνοντας τη μέχρι τώρα πολιτική και κοινωνική διαδρομή του. Αυτές οι εκλογές θα’ ναι, αναμφίβολα, μελανές. Μένει, όμως, στον πολίτη, στο πλαίσιο των δημοκρατικών θεσμών και της ελευθερίας που ο ίδιος έχει, το χρέος να ξεκαθαρίσει την ήρα απ’ το στάρι. Να επιλέξει αυτούς που δεν βαρύνονται με σκάνδαλα και αμαρτίες του παρελθόντος. Είναι βέβαιο ότι πάλι οι σειρήνες της πολιτικής εξαπάτησης θα τα δώσουν όλα για να υφαρπάσουν την ψήφο του. Ας τους γυρίσει την πλάτη, ας κλείσει τ’ αυτιά του, ας αντισταθεί αυτήν τη φορά. Ας αναλογιστεί νηφάλια ποιοι και πως οδήγησαν τον λαό στην εξαθλίωση, στην κοινωνική αποσύνθεση, στον μαρασμό. Ας βαδίσει, χωρίς οργή, μέχρι την ώρα της κάλπης και ας τιμωρήσει τους φαύλους και διεφθαρμένους. Ας πει οριστικά το μεγάλο “όχι” στο πλεόνασμα της πολιτικής αγυρτείας.