Ο Σύλλογος Εικαστικών Δωδεκανήσου τίμησε την Καίτη Καραγιάννη
ΑΝΑΓΝΩΣΤΗΚΕ 924 ΦΟΡΕΣ
Σας καλωσορίζω σ’ αυτή την τόσο ξεχωριστή έκθεση όπου τιμούμε την παράδοση, με την παρουσία και μόνο της καλλιτέχνιδας κ. Καίτης. Η παράδοσή μας, ο λαός μας, ο τόπος μας, έμπνευση για αμέτρητες αναφορές σε όλες τις μορφές της τέχνης, αλλά και σανίδα της σωτηρίας του έθνους μας, έπαιξαν σπουδαίο ρόλο σε όλες τις δύσκολες περιόδους της πατρίδας μας. Τα έθιμά μας, σε κάθε πόλη, χωριό, σε κάθε γωνιά της πατρίδας μας κράτησαν ψηλά το ηθικό και την αυθεντικότητά μας.
Είναι, ο αέρας που αναπνέουμε, ο ήλιος που μας λούζει, η καρποφόρα γη που μας τρέφει, η απέραντη γαλάζια θάλασσα μας που μας ταξιδεύει και η ζεστή καρδιά μας, που αποτυπώνονται μέσα σε κάθε τι στην Ελλάδα μας. Οι εικόνες που αντικρίζουμε κάθε μέρα, αυτό το θείο φως που χάνεται μέσα στα ειδυλλιακά και χρωματογόνα ηλιοβασιλέματα του τόπου μας, τα αρώματα της φύσης και της ζωής μας, οι γεύσεις μας, αναντικατάστατα.
Δεν χρειάζεται καν να προσπαθήσω να αναλύσω περισσότερο τον τόπο μας, γιατί εδώ σήμερα, θα μιλήσουν μόνες τους οι σκέψεις μας, αποτυπωμένες στα διάφορα υλικά, στο χαρτί, στον καμβά, στο ξύλο, στην πέτρα, στο μάρμαρο. Μέσα σε αυτή τη μαγεία των εικόνων της παράδοσης μας βάζει και το νέο επίτιμο μέλος μας, η κ. Καίτη Καραγιάννη.
Τι να πω για την κ. Καίτη; Η αναφορά στην προσωπικότητά της, μου δημιούργησε το ενδιαφέρον να τη συναντήσω από κοντά. Δεν ξέρω τί περίμενα αλλά αυτή η συνάντηση με γέμισε συναισθήματα και προβληματισμούς.
Μ’ ένα λικεράκι «λιμοντσέλο», φτιαγμένο από τα χεράκια της με λεμόνια από την αυλή της, γνώρισα την καλλιτεχνική φύση αυτής της γυναίκας. Ένας πηγαίος άνθρωπος, που ξεχυλίζει από εμπειρίες και γνώση έτοιμες να μας δοθούν απλόχερα. Φέρνοντας στη μνήμη της όλες τις ωραίες στιγμές της ζωής του χωριού της, τις αποτύπωσε με μοναδική απλότητα.
Σ’ ένα απλό περιβάλλον του χωριού, οι άνθρωποι ζούσαν την παρέα, με τα πανηγύρια και τις γιορτές, τα καλέσματα, τα έθιμα. Αυτή την όμορφη ζωή, χωρίς επιστροφή, δεν έφτασε ούτε το χαρτί και το πινέλο να τις αποτυπώσει. Οι εικόνες περιγράφονται και με την έμμετρη γραφή της ξεδιπλώνοντας το ταλέντο της και στον γραπτό λόγο, για να θυμούνται οι παλιοί και να μαθαίνουν οι νέοι.
ΧΩΡΙΟ ΜΟΥ ΑΓΑΠΗΜΕΝΟ
(Εξαιρετικά αφιερμώνο στους νυν και τέως πολιτικούς μας)
Χωριό μου αγαπημένο,
χωριό μου ζηλευτό
μες τα χωριά της Ρόδου
ήσουν το ξακουστό.
Εκείνοι που επέλεξαν
αυτήν εδώ τη θέση
ήτανε άνθρωποι σοφοί
με κύρος και με γνώση.
Σ’ ενός λόφου την πλαγιά
σ’ είχανε ζωγραφίσει
κι όλου του κόσμου τα καλά σου
τάχανε χαρίσει.
Δεξιά σου η Ανατολή, αριστερά η Δύσης
και μες τη μέση σ’ έχτισαν
στις ομορφιές της φύσης.
Εφτά πηγές ανάβλυζαν τριγύρω
στις ποδιές σου
Ανθίζανε τα λούλουδα κι είχες
τις μυρωδιές σου
αγνάντευες τη θάλασσα
με τα σπαρτά νησιά της.
Βαρκούλες ψαροκάικα
στα γαλανά νερά της
τα λιμανάκια έτοιμα
με ανοιχτές αγκάλες
πρόθυμα να υποδεχτούν
βαρκούλες και ψαράδες.
Απ’ όλα τα δώδεκα νησιά
είχαμε επισκέψεις
κι από πολλούς προμηθευτές
συχνά διαπραγματεύσεις.
Έρχουνταν και ξεμπάρκερναν
λογιό-λογιό πραμάτειες
κι άρχιζε η συναλλαγή εμπόρων
με πελάτες!!!
Τα δαντελένια σου ακρογιάλια
με πεντακάθαρα νερά
μοιάζουνε μ’ όμορφες κοπέλες
που ο καθένας λαχταρά.
Το Κάστρο στέκει αντίκρυ σου
σαν άξιο παλικάρι
και «Κάστελλο» σε βάφτισε
με περισσό καμάρι.
Πίσω σου ο Ατάβυρος
με τα πολλά καλά του
τα κρυσταλλένια του νερά
και με την ομορφιά του.
Λένε πως κατοικήθηκες
κάποτε από Θεό
γι’ αυτό και για χατίρι του
χτίστηκε εκεί ναός.
Είχες τη φυσική ομορφιά
της θάλασσας και της στεριάς
το δροσερό αεράκι που σούστειλλαν
τα μυρωμένα δάση.
Είχες τα κελαηδίσματα
λογιών-λογιών πουλιών
το ζωικό βασίλειο εκείνων
των ωραίων εποχών.
Τι σούλειπε χωριό μου
απ’ τον Παράδεισο
κι οι άρχοντες πολιτικοί
σ’ έχουν αφήσει μόνο;
Χωριό μου αγαπημένο πολλοί
σε λάτρεψαν
μα τώρα σούχουν κάνει μάγια
και σε κατάστρεψαν!!!
Καίτη Καραγιάννη
(Από το Καστελλενά Μαντάτα)
Ακολουθήστε τη Ροδιακή στο Google News
