Οι ανασκαφές στον τάφο της Αμφίπολης

Κύριε διευθυντά
Γίνομαι καθημερινά μάρτυρας της κακής ελληνικής νοοτροπίας που δεν πρόκειται απ’ ότι φαίνεται να αλλάξει για κανένα λόγο και με τίποτα.

Θα ξαναπώ ένα ανέκδοτο που μας χαρακτηρίζει τους έλληνες ακριβώς σαν χαρακτήρες και που στριφογυρίζει στο μυαλό μου κάθε φορά που παρακολουθώ τις ελληνικές ειδήσεις σ’ όλα τα τηλεοπτικά κανάλια και ειδικά τα αποσπάσματα που αφορούν τις ανασκαφές στην Αμφίπολη Σερρών, όπου τα ευρήματα με ενθουσίασαν σαν έλληνα και περιμένω με μεγάλη αγωνία τα τελικά αποτελέσματα για τα οποία είμαι σίγουρος ότι θα αποτελέσουν παγκόσμια κληρονομιά.

Πέθανε κάποιος λοιπόν σαββατοκύριακο, αλλά όταν πήγε στον παράδεισο τον βρήκε κλειστό κι έπρεπε να περιμένει ν’ ανοίξει την Δευτέρα πρωί. Καθώς περίμενε τον πλησίασε ένα διαβολάκι που του υποσχέθηκε ξενάγηση στην κόλαση χωρίς κόλπα και διαβολικές ενέργειες αν του έδινε ένα ταληράκι!

Συμφώνησαν και μπήκαν μαζί μέσα. Βλέπει ο πεθαμένος ένα τεράστιο καζάνι απ’ όπου ξεπηδούσαν φωτιές και πίσσες, όπου από πάνω ήταν πάνω από χίλιοι διάβολοι με τρίαινες που χτυπούσαν και πίεζαν όποιο κεφάλι ξεφύτρωνε κι ήθελε να φύγει!

Τί είναι εδώ; Ρωτάει. Α!!!

Αυτοί είναι αμερικάνοι κι όσο ανεβαίνουν για να ξεφύγουν από το καζάνι οι δικοί μας τους ξαναχώνουν μέσα με τις τρίαινες.

Κι αυτοί; Ρωτάει στο επόμενο καζάνι με το ίδιο σκηνικό.

Γερμανοί!! Λέει ο διάβολος. Αγγλοι στο επόμενο, Βέλγοι, Ολλανδοί, Σουηδοί κ.λπ. μέχρι που έφθασαν σ’ ένα καζάνι όπου υπήρχαν πάνω όλοι κι όλοι δύο διάβολοι χωρίς τρίαινες που βαριόντουσαν γιατί δεν πέρναγε η ώρα! Κανένα κεφάλι δεν ήθελε να ξεφύγει! Σκέφτηκε! Κι εδώ; Ρωτάει. Α! εδώ είναι Ελληνες! Δεν έχουμε πρόβλημα μ’ αυτούς! Οποιος πάει να ξεφύγει ξαναγυρίζει μέσα γιατί τον τραβούν από κάτω οι υπόλοιποι!

Αυτό μου θύμισαν όλοι οι αρχαιολόγοι που βγαίνουν στα παράθυρα των ειδήσεων για να μας “φωτίσουν” με τις γνώσεις και τις εκτιμήσεις τους, οι οποίοι τελικά κατάφεραν να με αποπροσανατολίσουν από την σπουδαιότητα αυτού που η ολιγόλογη και περίστερη θέλει και προσπαθεί να φέρει στο φως.

Την ώρα της αποδόμησης του ονόματος και του έργου της από συνάδελφό της εγώ σκεφτόμμουν την σπουδαιότητα του ευρήματος έστω κι αν ήταν ρωμαϊκό ή βυζαντινό ή αρχαιότερο του Αλεξάνδρου.

Η κα Περιστέρη δεν μας έδωσε προς τιμήν της καμία απάντηση σ’ όλα αυτά τα ερωτήματα. Μόνο μια σπουδαία απάντηση έδωσε και σε εμάς και σ’ όλους τους εχθρούς και φίλους της έλληνες. Οτι πολύ πριν τον Αλέξανδρο στην περιοχή κατοικούσαν έλληνες.

Είτε αυτά που χρησιμοποιούσαν στους τάφους ήταν καρυάτιδες ή σφίγγες ή οποιοδήποτε άλλο αρχιτεκτονικό στοιχείο ελληνικό ήταν έλληνες. Κι αν μη τι άλλο και μόνο γι’ αυτό αξίζει να γραφτεί στην ιστορία το όνομα της κας Περιστέρη.

Υ.Γ.: την κυρία Περιστέρη ούτε την γνώρισα ούτε την γνωρίζω. Απλά την θαυμάζω όπως θαυμάζω τον οιονδήποτε έβαλε ένα μικρό ή μεγάλο λιθαράκι στην στήριξη της ελληνικότητας του χώρου που ζω.

Του Κώστα Σαρρή