Νερά Καλλιθέας (18): Τα... φαιδρά χρονογραφήματα και επιφυλλίδες δίνουν και παίρνουν!

Λόγια τρυφερά κι ωραία...

Νερά Καλλιθέας. Αντλούμε από τον χρονικογράφο του Μεσοπολέμου, ό, τι μας άφησε γραφτό σαν επιφυλλίδα ή σαν ένα στιγμιαίο διάβα… «…τοποθετηθήκαμε γύρω από το κεντρικό σιντριβάνι της στοάς.

Στη μέση, ψηλά, ένα μαύρο αγγελάκι, πρόσχαρο και σπλαχνικό, όχι από εκείνους που παίρνουν τις ψυχές, μα απ’ εκείνους που χαρίζουν τη ζωή και την ηδονή με τις γλυκιές σαϊτιές τους, κανένα από τα ψυχοπαίδια της Κύπριδας, φευγάτο από τη μάντρα της όμορφης θεάς, κερνούσε γύρω του τ’ αθάνατο νερό από τα φτερά και τα πόδια του, δροσερό τώρα και καλόπιοτο.

Όλοι, ύστερα από το ξελάφρωμα, μ’ ευχαρίστηση πια αδειάζουν τα ποτήρια, το ’να πάνω στ’ άλλο… Οι όψες ροδίζουν και ζωηρεύουν… Η κουβέντα, τ’ αστεία και τα πειράγματα αρχίζουν. Το φλερτ, και το κουτσομπολιό ανάβει. Άπειρα ζευγάρια, σουλατσέρουν ανάμεσα στα τόξα της στοάς και γύρω από το αγγελάκι… Τ’ ολόδροσο αγεράκι, μυρωμένο από το άρωμα των γύρω λουλουδιών, ζωντανεύει τις καρδιές και ξυπνά το σώμα…».

Λόγια, τρυφερά, χαϊδευτικά, ωραία… Και να φανταστεί κανείς ότι απ’ αυτά τα γραφτά, πέρασαν ογδόντα πέντε χρόνια, σχεδόν ένας αιώνας!..Προχωρημένα πράματα!..Άλλες εποχές, άλλα ήθη… Τότε…