Νίκος Διακίδης: «Τι έκανα, γιατί αποχώρησα, τι θέλω»

Στον απολογισμό της θητείας του προχώρησε μέσω της «Ροδιακής» ο πρώην πρόεδρος της Ρόδου

«Λαβράκια» έβγαλε η συζήτηση με το Νίκο Διακίδη. Ο εδώ και λίγες μέρες πρώην πρόεδρος της Ρόδου έκανε, μιλώντας στην «Ροδιακής», τον απολογισμό της θητείας του στη θέση του επικεφαλής των «ελαφιών», περιγράφοντας ένα σημαντικό έργο, ενώ δεν δίστασε να αποκαλύψει τους πραγματικούς λόγους που τον οδήγησαν στην απόφαση να αποχωρήσει, παραδίδοντας τη σκυτάλη στο Σάκη Σαραφίδη, τον οποίο εκτιμά και εμπιστεύεται απόλυτα.

Ο κ. Διακίδης λέει πως συνειδητοποίησε, έστω και με καθυστέρηση, την ανάγκη να επιστρέψει η ομάδα στο δρόμο που χάραξε πέρσι, προτείνοντας αλλαγή στην τεχνική ηγεσία και αξιοποίηση των δικών της παιδιών, χωρίς αυτό να αποτελεί έκπτωση στους υψηλούς στόχους που τέθηκαν το περασμένο καλοκαίρι. Επαναλαμβάνει όμως, ξανά και ξανά, πως θα συνεχίσει να στηρίζει την προσπάθεια της διοίκησης.

Επίσης, ιδιαίτερα ενδιαφέρουσα είναι η άποψή του για το δωδεκανησιακό ποδόσφαιρο συνολικά. Ο κ. Διακίδης κάνει λόγο για ανεπίτρεπτο κατακερματισμό δυνάμεων, εκτιμώντας πως η μοναδική λύση είναι η έναρξη ενός ειλικρινούς διαλόγου για συνεργασίες, στην κατεύθυνση της δημιουργίας μίας ομάδας πανδωδεκανησακού χαρακτήρα και δυναμικής.

Ο απολογισμός του
«Μπήκα στο διοικητικό συμβούλιο της Ρόδου το Σεπτέμβριο του 2013 και πρόεδρος ανέλαβα τις 17 Δεκεμβρίου της ίδιας χρονιάς.
Πήραμε το ρίσκο και βασιστήκαμε σε παιδιά που είχαν παραμείνει από την περίοδο του Μάκη Ντουρουτλή, σε παιδιά από τις ακαδημίες και δύο τρεις έμπειρους. Όλα όμως ήταν παιδιά της ομάδας.

Ο στόχος που τέθηκε ήταν να μπούμε στα πλέι οφ του πρωταθλήματος και τον πετύχαμε, αν και πολλοί «φίλοι» της ομάδας, μας παρότρυναν να μην μπούμε, φοβούμενοι πως θα… ξεφτιλιζόμασταν. Είχαμε εμπιστοσύνη στα παιδιά, είχε γίνει καλή δουλειά και από τον Ανδρέα Σταύρου και στα πλέι οφ αποδείξαμε πως αν δεν υπήρχαν άλλοι παράγοντες που καθόρισαν τον πρωταθλητή, θα τερματίζαμε ακόμα πιο ψηλά. Αποδείχθηκε πως πολλές φορές το συναίσθημα και η ψυχολογία επικρατούν της τακτικής και των προπονητικών συστημάτων.



Μετά το τέλος της προηγούμενης χρονιάς θέσαμε ως στόχο τον πρωταθλητισμό και την άνοδο στη Γ’ Εθνική, μέσω της Γ.Σ. που είχε γίνει στα τέλη Απριλίου στο Ακταίον. Όλο το καλοκαίρι δουλέψαμε σκληρά, τόσο εγώ, όσο και οι συνεργάτες μου, όπως ο Γιώργος Μπακίρης και ο Σάκης Ναλμπάντης, για την αναδιοργάνωση των υποδομών μας.

Φέραμε προπονητές με πιστοποιήσεις και καταφέραμε να μπούμε στο δίκτυο ακαδημιών της ΑΕΚ, που θεωρώ πως είναι το πιο σύγχρονο και σωστό για το ελληνικό ποδόσφαιρο. Έχουμε στενή συνεργασία με τους κυρίους Μητροτάσιο και Ζήκο και παρότι είναι ακόμα η αρχή, είμαι ιδιαίτερα ικανοποιημένος από τη λειτουργία των ακαδημιών μας.

Ταυτόχρονα βρισκόμαστε στη δεύτερη φάση αξιολόγησης από τον ΟΠΑΠ για να μπούμε στο πρόγραμμα χρηματοδότησης των ακαδημιών και απ’ ότι πληροφορηθήκαμε, έχουμε την πιο υψηλή βαθμολογία και μεγάλες πιθανότητες να τα καταφέρουμε, κάτι που θα βοηθήσει σημαντικά όχι μόνο εμάς, αλλά το ίδιο το δωδεκανησιακό ποδόσφαιρο και το μέλλον του.

Το δύσκολο έργο του πρωταθλητισμού ανέλαβε, με εισήγηση του κυρίου Κώτη, ο κύριος Σκούνας, κάτι που εγκρίθηκε ομόφωνα από το Δ.Σ.

Αυτή τη στιγμή η ομάδα είναι πρώτη, αήττητη και έχει καλύψει το 70 τοις εκατό του προϋπολογισμού της. Παραχώρησα την προεδρία στον κύριο Σαραφίδη, τον οποίο εμπιστεύομαι πλήρως. Είναι άνθρωπος του ποδοσφαίρου, έχει μεγάλη εμπειρία και είμαι σίγουρος ότι θα φέρει εις πέρας το στόχο που θέσαμε όλοι μαζί. Υπενθυμίζω, πως ο κύριος Σαραφίδης πιστώνεται την απόκτηση ενός μεγάλου ταλέντου, του Χρήστου Αμανατίδη.

Ως πρόεδρος της επιτροπής μεταγραφών το καλοκαίρι, ο κύριος Σαραφίδης γνωρίζει το ρόστερ καλύτερα απ’ όλους, είχε πιο στενή συνεργασία με τον κύριο Σκούνα, οπότε είμαι βέβαιος πως οι δυο τους θα συνεχίσουν το ίδιο καλά.

Εγώ παραμένω στο Δ.Σ.. Θέλω να έρθω πιο κοντά στις υποδομές, γιατί πρόκειται για ένα επίτευγμα για το οποίο είμαι υπερήφανος.
Υπενθυμίζω επίσης, πως ως Ρόδος αναλάβαμε τον Ευαγόρα, τον οποίο εντάξαμε στο πρόγραμμα των υποδομών μας. Το ρίσκο ήταν μεγάλο, διότι βάλαμε τα παιδιά το εφηβικού να αγωνιστούν στη Β’ κατηγορία, ξεκινώντας τη χρονιά με μείον πέντε βαθμούς.

Παρόλα αυτά, τα παιδιά-και είμαι υπερήφανος γι’ αυτό-έχουν βρει τα βήματά τους. Ο Ευαγόρας έχει ήδη σωθεί, καταρχήν ηθικά, ενώ είμαι βέβαιος πως θα τα καταφέρει και αγωνιστικά. Είναι ένα πρότζεκτ που καλό θα ήταν να το ακολουθήσουν κι άλλες ομάδες, καθώς το χρειάζεται το ποδόσφαιρό μας.

Επίσης, ένα από τα επιτεύγματα της διοίκησης ήταν η εξασφάλιση χώρου στο Τσαΐρι, που παραχωρήθηκε από την Περιφέρεια, για τη δημιουργία προπονητηρίου.

Από τη θητεία μου κρατάω και τους ισχυρούς συναισθηματικούς δεσμούς που έχτισα με τους συνεργάτες μου. Κατέθεσα την ψυχή μου στο διάστημα που διατέλεσα πρόεδρος της Ρόδου.
Ασφαλώς έκανα και λάθη, αλίμονο. Όμως πάντα από αγάπη.»



Γιατί αποχώρησε
«Για το σχεδιασμό της ομάδας τη μεγαλύτερη ευθύνη την έχει πάντα ο πρόεδρος και σε καμία περίπτωση δεν αποποιούμαι των ευθυνών μου.

Έστω και καθυστερημένα, διαπίστωσα πως η φιλοσοφία με την οποία πορεύεται η ομάδα αυτή τη στιγμή, κατά την άποψή μου και μόνο, δεν είναι σωστή για την επόμενη μέρα. Αυτό δεν σημαίνει πως η ομάδα δεν είναι καλή. Είναι πρώτη, αήττητη, έχει καταξιωμένους ποδοσφαιριστές. Το τονίζω ξανά και ξανά, γιατί δεν θέλω να παρεξηγηθώ. Είμαι δε βέβαιος πως θα καταφέρει να υλοποιήσει τους στόχους της.

Όμως δεν παύει η φιλοσοφία με την οποία πορεύεται, να απέχει από τη δική μου και αναλαμβάνω όλη την ευθύνη.
Εξέθεσα τον προβληματισμό μου στο Δ.Σ., όπως είχα υποχρέωση να κάνω, ως ο πρόεδρος. Με δημοκρατικές διαδικασίες, τα μέλη της διοίκησης αποφάσισαν να συνεχίσουν στον ίδιο δρόμο, κάτι που δεν με βρήκε σύμφωνο, καθώς πίστευα πως ο στόχος μας θα μπορούσε να επιτευχθεί και διαφορετικά, με επιστροφή στις βάσεις που είχαμε θέσει πέρσι. Ήθελα να δω να έχουν συμμετοχή παιδιά όπως ο Ράντζα, ο Ιμεραλιλάι, ο Γιωργάς, ο Κουρέττας, ο Ευγενικός, ο Σωκράτης Ορφανίδης και αρκετά ακόμα.

Βέβαια, δεν είμαι προπονητής. Εκείνος ξέρει καλύτερα. Όπως με τις φτωχές μου γνώσεις στο ποδόσφαιρο, εκτιμώ πως οι παραπάνω ποδοσφαιριστές, δικοί μας ποδοσφαιριστές, που είναι τα περιουσιακά στοιχεία του συλλόγου, δεν άξιζαν να αποτελούν την τρίτη επιλογή του προπονητή και θα μπορούσαν να αξιοποιηθούν, στηρίζοντας τους στόχους μας.

Πίστευα επίσης πως θα μας δινόταν η δυνατότητα να ελαφρύνουμε το ρόστερ της ομάδας από έναν μεγάλο αριθμό μη Ροδίων ποδοσφαιριστών, κρατώντας τρεις τέσσερις εξ αυτών, για να βοηθήσουν τα παιδιά που προανέφερα να υλοποιήσουν τους στόχους μας, με ό, τι συνέπειες θα είχε αυτό στην επικοινωνία μας με τον κόσμο μας. Δεν θα είχα πρόβλημα να συμπεράνουν πως αλλάζουμε στόχους.

Στο πλαίσιο αυτό, πρότεινα και αλλαγή προπονητή, εφόσον εκ των πραγμάτων και όχι θεωρητικά, οι φιλοσοφίες μας δεν ταιριάζουν. Ίσως να φταίω κι εγώ γι’ αυτό, γιατί δεν είχα καταστήσει στον κύριο Σκούνα εξ αρχής αρκετά σαφές το τι ακριβώς θέλω. Εκτίμησα πως η ομάδα θα έπρεπε να πορευτεί μ’ έναν άλλον προπονητή που θα ταίριαζε στη φιλοσοφία μου, χωρίς να είχε υπόψη που κάποιο συγκεκριμένο όνομα.

Το Δ.Σ. είχε διαφορετική άποψη, θεωρώντας πως οι αλλαγές που πρότεινα θα εκλαμβανόταν από τον κόσμο ως πισωγύρισμα. Το σέβομαι, εξάλλου η απόφαση ελήφθη με δημοκρατικές διαδικασίες.

Ξεκαθαρίζω πως η παραίτησή μου από την προεδρία δεν σημαίνει την αποχώρησή μου από το Δ.Σ.. Παραμένω μέλος και στηρίζω την προσπάθεια, ως οφείλω να κάνω. Μπορεί αυτά που λέω να θεωρηθούν λάθος επικοινωνιακά, όμως πρόκειται για την αλήθεια και αυτή θα πρέπει να λέγεται, όσο κι αν κοστίζει.»

«Κανένας δεν μπορεί μόνος του»
«Διαπιστώνω πως τοποθετούμε, ο καθένας τον εαυτό του, μέσω του συλλόγου που υπηρετεί, τοπικά και όχι πανελλαδικά. Θεωρώ ότι έτσι όπως έχουν τα πράγματα αυτή τη στιγμή, κανένας δεν μπορεί να ανταπεξέλθει μόνος του στο βάρος, ακόμα και μίας Γ’ Εθνικής. Τη μεγαλύτερη ευθύνη γι’ αυτό την έχουν η Ρόδος και ο Διαγόρας, οι αδιαμφισβήτητοι ηγέτες του δωδεκανησιακού ποδοσφαίρου, οι οποίοι απαξιώθηκααν σε σημείο που να θεωρούνται στο τοπικό όλα ίσα και όμοια.

Είναι ανάγκη να επανέλθει η τάξη και να συνειδητοποιήσει ο καθένας ποιος είναι ο ρόλος του στο δωδεκανησιακό ποδόσφαιρο.

Δεν είναι δυνατόν η Ρόδος να αγωνίζεται σε οποιοδήποτε χωριό του νησιού και ουσιαστικά το παιδί να μάχεται εναντίον της μάνας του. Το ίδιο ισχύει και για το Διαγόρα, που είναι αναμφισβήτητα ένας μεγάλος σύλλογος.

Την άποψή μου ενισχύει ο αριθμός των εισιτηρίων που κόβουν οι ομάδες σε κάθε αγώνα τους. Το παραμύθι ότι ο κόσμος θα επιστρέψει όταν ανέβει η ομάδα, δεν το τρώω, διότι όταν αγαπάς μία ομάδα, είσαι κοντά της σε όποια κατηγορία κι αν παίζει.

Το ροδιακό ποδόσφαιρο μπορεί να προχωρήσει μόνο με τη συνεργασία. Αποτελεί κοινή διαπίστωση πως τα χρόνια που οι δύο ηγέτες που δωδεκανησιακού ποδοσφαίρου βρίσκονται στην κόντρα, το αποτέλεσμα ήταν η κατρακύλα.

Για να μην παρεξηγηθώ, δεν έχω κατά νου κάτι συγκεκριμένο. Για απλές διαπιστώσεις πρόκειται. Μόνο μέσα από τις συνεργασίες μπορεί να έρθουν καλύτερες μέρες για το ποδόσφαιρό μας.

Όταν αυτοί οι δύο σύλλογοι βρουν τη λύση μεταξύ τους, θα επανέλθει η ισορροπία και η τάξη και θα μπορέσουμε να προχωρήσουμε παρακάτω, σε νέες βάσεις.

Κι επειδή δεν μου αρέσει να κρύβομαι, έχω πειστεί πως μόνο μία ομάδα πανδωδεκανησιακού χαρακτήρα θα μπορέσει να αξιοποιήσει αμέσως τη δυναμική του τόπου μας και να φτάσει στη Σούπερ Λίγκα με συνοπτικές διαδικασίες.

Ο ποδοσφαιρικός μας χάρτης είναι κατακερματισμένος, οπότε είναι κατακερματισμένες και οι δυνάμεις μας σε όλα τα επίπεδα, είτε είναι το οικονομικό, είτε αυτό των υποδομών, είτε είναι αυτό των παραγόντων, είτε είναι αυτό των ποδοσφαιριστών.

Κάποια στιγμή επιβάλλεται, όλοι όσοι ασχολούμαστε με το ποδόσφαιρο και έχουμε αυτό ως μέλημα, να καθίσουμε σ’ ένα τραπέζι και να βρούμε την άκρη. Χωρίς εγωισμούς και χωρίς οπαδισμούς, με μοναδικό κριτήριο την αγάπη για τον τόπο και για το ποδόσφαιρο.

Πρόκειται για άποψη την οποία διαπιστώνω πως έχουν αρκετοί ακόμα παράγοντες σωματείων. Αναφέρω ενδεικτικά το όνομα του προέδρου του Άρη, Παναγιώτη Φουτούλη, τον οποίο άκουσα με μεγάλο ενδιαφέρον σε πρόσφατη ραδιοφωνική του συνέντευξη».