Στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων προσέφυγαν τελωνειακοί υπάλληλοι Ρόδου

Στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Δικαιωμάτων του Ανθρώπου προσέφυγαν τελωνειακοί υπάλληλοι της περιοχής μας, ως τελευταία ελπίδα προάσπισης μίας σειράς Ατομικών τους Δικαιωμάτων που θίχτηκαν από το Ελληνικό Κράτος.

Πιο συγκεκριμένα, εδώ και πλέον 12 χρόνια, εκκρεμούσαν υποθέσεις τους στα διοικητικά δικαστήρια, για την ακύρωση της φορολόγησης της αποζημίωσης Δ.Ε.Τ.Ε. που λαμβάνουν για την κάλυψη προσωπικών τους εξόδων κατά την εκτέλεση των καθηκόντων τους.

Ενώ αρχικά δικαιώθηκαν στο Διοικητικό Πρωτοδικείο Ρόδου, μετά από σειρά ομαδικών αναιρέσεων του Ελληνικού Δημοσίου, στο Συμβούλιο της Επικρατείας όχι μόνο αξιολογήθηκε ως συνταγματική η φορολόγηση της παραπάνω αποζημίωσης και κρίθηκε απαιτητή, αλλά επιπλέον για κάθε έτος αντίστοιχης προσφυγής - αναίρεσης τους καταλογίστηκαν υπέρογκες καταδικαστικές δικαστικές δαπάνες ύψους 920 ευρώ για κάθε μία.

Με βάση δηλώσεις του εκπροσώπου των τελωνειακών υπαλλήλων στο ΕΔΔΑ και πληρεξούσιου Δικηγόρου -LLM στο Συνταγματικό, Διοικητικό και Φορολογικό δίκαιο, κ. Μιχάλη Παπαγεωργίου, αναμένεται με ιδιαίτερο ενδιαφέρον η αντίδραση του Ανωτάτου Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου.

Όπως δήλωσε ειδικότερα: «Στην εν λόγω υπόθεση θίγονται αδιαπραγμάτευτα μία σειρά από κατοχυρωμένα δικαιώματα τόσο στο Ελληνικό Σύνταγμα, που αποτελεί το θεμελιώδη νόμο του κράτους, όσο και στην Ευρωπαϊκή Σύμβαση Δικαιωμάτων του Ανθρώπου που έχει υπερνομοθετική ισχύ στη Χώρα μας, όπως: 1. To δικαίωμα στη δίκαιη δίκη και τη Δικαστική Προστασία 2. Η Αρχή της Αναλογικότητας και 3. Η Προστασία της Περιουσίας του Ατόμου με βάση το Πρώτο Πρόσθετο Πρωτόκολλο της ΕΣΔΑ.


Eπιπρόσθετα χαρακτηριστικό ανεπίλυτο πρόβλημα της Ελληνικής Δικαιοσύνης με πλήθος καταδικαστικών αποφάσεων από το ΕΔΔΑ είναι η καθυστέρηση της περάτωσης των δικών στην Ελληνική έννομη τάξη. Οι προσφυγές των τελωνειακών που κατατέθηκαν το 2003 και κατέστησαν αμετάκλητες το Φθινόπωρο του 2014, φανερώνουν τους απαράδεκτους ρυθμούς απονομής της δικαιοσύνης που σε συνδυασμό με την υπέρογκη δικαστική δαπάνη μετά από τόσα χρόνια, επιβαρύνει ακόμα περισσότερο την οικονομική τους διαβίωση.

Σύμφωνα και με προ διετίας παραδοχή και από τον ίδιο τον πρώην Πρόεδρο του Συμβουλίου της Επικρατείας και πρώην υπηρεσιακό Πρωθυπουργό της Χώρας, Παναγιώτη Πικραμμένο, κατά την διάρκεια λειτουργίας του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων του Στρασβούργου, η χώρα μας έχει καταδικαστεί πάνω από 400 φορές για παραβίαση του άρθρου 6 παρ. 1 της Σύμβασης ως προς τον χρόνο εύλογης διάρκειας της δίκης.

Για τις καταδίκες αυτές το Ελληνικό Δημόσιο έχει καταβάλει μέχρι σήμερα πάνω από 8,5 εκατομμύρια ευρώ. Είναι σαφές πως το μόνο που εξυπηρετείται είναι η εξάντληση του αδύναμου μέρους των διαδίκων που σε καμία περίπτωση δεν είναι το Ελληνικό δημόσιο-Εργοδότης αλλά οι εργαζόμενοι. Μάλιστα, οι αυξημένες δικαστικές δαπάνες που επιβλήθηκαν (920 ευρώ για κάθε φορολογικό έτος που έγινε αναίρεση) δεν είναι σε καμία περίπτωση ασύνδετες και με την καθυστέρηση της απονομής της Δικαιοσύνης, καθώς λειτούργησαν ψυχολογικά αλλά και πρακτικά οικονομικά ως ταφόπλακα και αποτροπή για τη συνέχιση του δικαστικού αγώνα των τελωνιακών υπαλλήλων.»

Κλείνοντας, ο κ. Μιχάλης Παπαγεωργίου παρέθεσε στατιστικά στοιχεία της προσφυγής που κατέθεσε στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Δικαιωμάτων του Ανθρώπου. Είναι 16 Τελωνειακοί υπάλληλοι, με 34 εσωτερικές αμετάκλητες από τα ελληνικά δικαστήρια αποφάσεις. Στην ογκωδέστατη δικογραφία που κατατέθηκε στο Στρασβούργο της Γαλλίας, έδρα του Δικαστηρίου περιλαμβάνονται 167 προσκομιζόμενα αποδεικτικά έγγραφα των 867 σελίδων. Ζητείται η καταδίκη του Ελληνικού Δημοσίου για τα παραπάνω θιγόμενα δικαιώματα και η εύλογη αποζημίωση των προσφευγόντων τουλάχιστον στο ύψος της παραπάνω βλάβης τους.