Ανεξήγητη άρνηση της ΔΕΥΑΡ για τη χρησιμοποίηση υδραγωγείου

Το υδραγωγείο νερού της φωτογραφίας βρίσκεται στο 35km της Εθνικής οδού Ρόδου –Λίνδου και κατασκευάστηκε το 1994 από τον τότε Αναπτυξιακό Σύνδεσμο επτά χωριών της ανατολικής Ρόδου (Αρχάγγελος –Μαλώνα –Μάσσαρι –Καλαθος –Λίνδος –Πυλώνα και Λόρδος) εξ ολοκλήρου από ευρωπαϊκούς πόρους. Προεδρεύοντος στο σύνδεσμο του σημερινού Αντιδημάρχου στο Δήμο Ροδίων κ. Γιάννη Περδίκη.

Το κατασκευαστικό του κόστος ανήλθε τότε σε 65 εκατομμύρια δραχμές και ο σκοπός της κατασκευής του ήταν να υδροδοτηθεί η περιοχή αυτή.

Μέχρι και σήμερα το υδραγωγείο αυτό με ευθύνη των εκπρόσωπων της τοπικής αυτοδιοίκησης, για αδιευκρίνιστους λόγους, δεν λειτούργησε ποτέ. Μάλιστα τις τελευταίες μέρες φάνηκε και η ανεξήγητα πεισματική άρνηση της ΔΕΥΑΡ να το χρησιμοποιήσει για να μπορέσουν να υδροδοτηθούν οι πέριξ σε αυτό εγκατεστημένες επαγγελματικές δραστηριότητες.

Ελπίζω πως οι καθ’ ύλην αρμόδιοι αντιλαμβάνονται πως μετά από αυτό και σύμφωνα με τους κανόνες της Ευρωπαϊκής Ένωσης αλλά και της Εθνικής νομοθεσίας προκύπτει πλέον υποχρέωσή τους για καταλογισμό της δαπάνης κατασκευής του και άμεσης επιστροφής των Ευρωπαϊκών κονδυλίων που αναίτια δαπανήθηκαν.

Επειδή αυτή η ανεξήγητη συμπεριφορά των εκπροσώπων της ΔΕΥΑΡ μας έχει προκαλέσει σημαντική οικονομική βλάβη, και μας έχει στερήσει τη δυνατότητα πρόσβασης μας στο αγαθό ΝΕΡΟ, προβήκαμε σήμερα σε καταγγελία του γεγονότος αυτού στην αρμόδια υπηρεσία του γραφείου της Ευρωπαϊκής Ένωσης στην Ελλάδα.

Η Ελλάδα χρεοκόπησε από πρακτικές διασπάθισης εθνικών και κοινοτικών πόρων σε έργα υποδομών που δεν λειτούργησαν ποτέ (εξ αυτού και η σημερινή κατάντια του νησιού μας) και ο λογαριασμός από αυτήν τη συμπεριφορά ορισμένων υπευθύνων θα πρέπει να ελεγχθεί αρμοδίως για τη σκοπιμότητα της. Το δε οικονομικό κόστος των ενεργειών τους, δεν μπορεί να επιβαρύνει άλλο συμμέτρως όλους τους πολίτες αυτής της χώρας.

Γράφει ο Δημήτρης Κούκουλας