Μια οικογένεια Έλληνες και Σύροι στη Λέρο

Rodiaki NewsRoom

Άνοιξαν στους πρόσφυγες το σπίτι τους

«Κατέβηκα τη Δευτέρα στο λιμάνι και είδα τα δύο αγοράκια να στέκονται σε ένα πεζοδρόμιο, όπου είχαν βρει μία απάνεμη γωνία. Ήταν τυλιγμένα με χρυσές κουβέρτες και τα κρατούσε σφιχτά στην αγκαλιά της η μητέρα τους. Δεν το σκέφτηκα καθόλου, ήξερα ότι θα συμφωνήσει και ο άντρας μου, και τους κάλεσα να έρθουν στο σπίτι μας να τους φιλοξενήσουμε. Σ' αυτή την εικόνα, δεν μπορείς να μείνεις αμέτοχος. Έκανα το αυτονόητο και αυτό που υπαγορεύει η συνείδησή μου».

Η Βασιλεία Αρχοντούλη και ο Τάκης Φραγκούς φιλοξενούν εδώ και τέσσερις ημέρες μία πενταμελή οικογένεια Σύρων προσφύγων. Άνοιξαν το σπίτι τους και πρόσφεραν ένα ζεστό πιάτο φαΐ και ένα κρεβάτι, σε μία οικογένεια που πριν από μερικές ημέρες βομβαρδίστηκε η κατοικία τους.
Ο Μοχάναντ και η σύζυγός του, Μίμο, Σύροι πρόσφυγες με παλαιστινιακή καταγωγή, ξεριζώθηκαν από τον τόπο τους λόγω του πολέμου.

Όταν οι βόμβες σκότωσαν τη μητέρα του Μοχάναντ και κατέστρεψαν το σπίτι τους, πήραν τα δύο αγόρια τους, τον Αϊσα και τον Τέιμ, 6 και 3 ετών αντίστοιχα, καθώς και τη 19χρονη ανιψιά τους, Χαμπίτζια, και ταξίδεψαν με τα πόδια μέχρι τα τουρκικά παράλια. Εκεί είχαν συμφωνήσει με διακινητή να τους περάσει απέναντι.

Οι συγγενείς τους, μόλις ειδοποιήθηκαν ότι έφτασαν όλοι σώοι και αβλαβείς, πλήρωσαν τον διακινητή. «Ήμασταν τυχεροί εμείς. Αν και είχε κύματα όταν ταξιδέψαμε με τη φουσκωτή λέμβο, δεν κινδυνέψαμε. Φτάσαμε στο νησί, πήραμε χαρτιά από την αστυνομία, αλλά μας είπαν ότι δεν έχει καράβι για να φύγουμε», λέει στο «Έθνος» η οικογένεια του Μοχάναντ, που πλέον βρήκε «καταφύγιο» στο σπίτι της Βασιλείας.

Λόγω της απεργίας της ΠΝΟ, περίπου 3.000 πρόσφυγες έχουν εγκλωβιστεί στο νησί της Λέρου. Αναγκασμένοι να μείνουν στον δρόμο και σε παγκάκια, φορώντας επί δύο εβδομάδες τα ίδια ρούχα, όντας ταλαιπωρημένοι από το επικίνδυνο ταξίδι στα νερά του Αιγαίου.

Μπροστά στους «εγκλωβισμένους» πρόσφυγες, οι κάτοικοι της Λέρου αντέδρασαν και πήραν την κατάσταση στα χέρια τους, παραδίδοντας μαθήματα ανθρωπιάς και φιλοξενίας. Το παράδειγμα της Βασιλείας γρήγορα ακολούθησαν άλλες δέκα οικογένειες. Δειλά δειλά, ο ένας μετά τον άλλον, κάτοικοι του νησιού ανοίγουν τα σπίτια τους στους πρόσφυγες, στέλνοντας ένα πανίσχυρο μήνυμα αλληλεγγύης.

«Αρχικά πήραμε την οικογένεια στο σπίτι για να κάνουν ένα ζεστό μπάνιο και να τους δώσουμε καθαρά ρούχα. Όμως, μετά την απεργία, τους είπαμε να κάτσουν όσο θέλουν», λέει η Βασιλεία.
Στην αρχή ήταν για όλους μία καινούργια κατάσταση και τις πρώτες ώρες υπήρξε αμηχανία, η οποία όμως ξεπεράστηκε πολύ γρήγορα και οι δύο οικογένειες δέθηκαν κατευθείαν. «Το πρώτο πράγμα που έκαναν όταν ήρθαν στο σπίτι, ήταν ένα ζεστό μπάνιο. Είχαν να κάνουν μία εβδομάδα, φορούσαν τα ίδια ρούχα, ήταν σε άθλια κατάσταση. Δεν θα ξεχάσω τη μητέρα που είχε βάλει τα δύο αγόρια της στο μπάνιο και κλαίγοντας μου έλεγε ευχαριστώ», θυμάται η Βασιλεία.

Συγκατοίκηση
Όπως μας λέει, η οικογένεια του Μοχάναντ είναι πολύ φιλική και τηρεί όλους τους κανόνες της φιλοξενίας. Οι κοπέλες είναι άψογες, βοηθούν και στις καθαριότητες, ενώ τα παιδιά μας παίζουν όλη μέρα μαζί. «Χθες "έπιασα" τη Μίμο να βοηθάει τον γιο μου τον Δημήτρη να λύσει τις ασκήσεις μαθηματικών. Μόλις με είδανε κρύφτηκαν και οι δύο», εξιστορεί η Βασιλεία, η οποία παραδέχεται ότι αυτή η συγκατοίκηση θα μείνει σε όλους τους αξέχαστη.

Σπεύδει όμως να ξεκαθαρίσει ότι η οικογένειά της δεν έκανε τίποτα σπουδαίο. «Το μόνο που κάναμε -που ακούγεται τόσο μεγάλο, αλλά είναι τόσο απλό- είναι ότι δώσαμε καθαρά ρούχα, ένα πιάτο σούπα -που έτυχε να έχουμε εκείνη τη μέρα στο σπίτι μας- και να κάνουν ένα ζεστό μπάνιο». Και όμως, ο Μοχάναντ και η Μίμο δεν χάνουν ευκαιρία να εκφράζουν την ευγνωμοσύνη τους για τα «αυτονόητα» που προσφέρει η Βασιλεία και ο σύζυγός της, Τάκης. Στο σπίτι τους ακούγονται πια παιδικές φωνές χαράς, του Αϊσα και του Δημήτρη, του Ηλία και του Τέιμ.

Το μόνο που έχει απομείνει στην οικογένεια του Μοχάναντ, είναι ένας ασημένιος δίσκος που κουβαλάει μαζί της η Μίμο. Είναι το μοναδικό πράγμα που έχουν από το σπίτι τους στη Συρία. Θέλουν να ξεκινήσουν τη νέα τους ζωή στη Γερμανία, όπου τους περιμένει ο άντρας της 19χρονης ανιψιάς τους...

Του Λευτέρη Μπιντέλα από το ΕΘΝΟΣ