Ο Αη Νικόλας του...Φάρου

Rodiaki NewsRoom

Πέρασαν σχεδόν 500 χρόνια από την τελευταία φορά...Το Φρούριο ήταν στρωμένο με μυρτιές. Φως παντού κι ας μην έχει παράθυρα ο ναός στον Άγιο Νικόλαο του Φάρου. Μοιάζει σαν να αιωρείται στο απέραντο γαλάζιο της θάλασσας και του ουρανού, ταξιδεύοντας στο Αιγαίο.

Έξω ο ήλιος λαμπρός και μέσα ο ήχος από το ξύλινο σήμαντρο, οι ψάλτες και η φωνή του ιερέα. Κύλισαν πέντε ολόκληροι αιώνες για να γίνει ξανά λειτουργία και Θεία Κοινωνία στον Άγιο Νικόλαο του Φάρου. Ήταν Δεκέμβριος του 1522.

Λίγες μέρες μετά οι Ιππότες της Ρόδου και μαζί τους, ο μητροπολίτης Κλήμης, πέντε χιλιάδες Ρόδιοι και η εικόνα της Παναγίας της Φιλερήμου, έφυγαν προς το άγνωστο καταλήγοντας τελικά στη Μάλτα μετά από συνθήκη που συνήψαν με τους Οθωμανούς κατακτητές, αφού πολέμησαν λυσσαλέα για να υπερασπίσουν το νησί απέναντι σε 100.000 και πλέον εισβολείς, το στόλο και τις στρατιές του Σουλεϊμάν του Μεγαλοπρεπούς που την Πρωτοχρονιά του 1523 μπήκε ως κατακτητής στη πόλη της Ρόδου και διέταξε να κτίσουν την Πύλη του Κάστρου από την οποία πέρασε για να μην την διαβεί άλλος.

Ήταν η πιο συγκινητική εορτή του Αγίου Νικολάου που έζησα. Μετά έγινε περιφορά της εικόνας του γύρω από το Φάρο και έξω ως τους Μύλους, τα ελαφάκια και το λιμάνι του Μανδρακίου και στο τέλος οι πιστοί πέρασαν κάτω από την εικόνα του Αγίου που υψώσαμε πριν την είσοδο του φρουρίου.

Άξιος συγχαρητηρίων, ο ευλαβής Πατέρας Κυριάκος Μανέττας με τον πύρινο λόγο του και όλοι όσοι κοπίασαν για την συγκινητική, κατανυκτική και σπουδαία αυτή μέρα καθώς και η Αρχαιολογική Υπηρεσία που χορήγησε την άδεια για την εορτή του Αγίου. Χρόνια πολλά στις φίλες και τους φίλους που γιόρταζαν, στους ναυτικούς μας, στους ξενιτεμένους, στα νησιά μας και σ΄ όλο τον κόσμο.

Γράφει ο Γιάννης Φλεβάρης
Αντιπεριφερειάρχης βιομηχανίας ενέργειας και φυσικών πόρων