Η υφαρπαγή και λεηλασία των δύο σπιτιών του ιστορικού Δημάρχου Σύμης Κώστα Κυπραίου

Rodiaki NewsRoom

Γράφει ο Ηλίας Κ. Κυπραίος

Παρά τις μέχρι σήμερα εκατοντάδες, κυριολεκτικά, εξώδικες διαμαρτυρίες, διαβήματα και οχλήσεις προς κάθε αρμόδια αρχή, κανένας δεν είναι σε θέση να με διαφωτίσει και να μου παράσχει τα στοιχεία αυτών που υφήρπασαν και λεηλάτησαν συστηματικά τα δύο σπίτια του πρώτου μετά την Ενσωμάτωση αιρετού Δημάρχου Σύμης Κώστα Ηλία Κυπραίου.

Αντίθετα, δέχθηκα απειλές από εκπρόσωπο αρμόδιας υπηρεσίας, με την προσθήκη ότι πρόκειται να μου υποβάλει μήνυση ισχυριζόμενος ότι … τον ταλαιπώρησα, διότι κλήθηκε από τον αρμόδιο Εισαγγελέα προκειμένου να δώσει εξηγήσεις, ως κυρίως ευθυνόμενος, γι’ αυτήν την παράνομη πράξη.

Φειδόμενος των πολύτιμων στηλών αυτής της εφημερίδας, θα προσπαθήσω κατά τρόπο τηλεγραφικό, αρκούντως όμως διαφωτιστικό, να εκθέσω την περίεργη αυτή υπόθεση.
Το ζήτημα ανέκυψε με την έναρξη της διαδικασίας κτηματογράφησης της Σύμης, όταν για τα κληρονομικά δύο ακίνητα του Δημάρχου πατέρα μου κατέθεσα εμπροθέσμως την οικεία δήλωση στο κτηματολόγιο, συνοδευόμενη από τους τίτλους ιδιοκτησίας.

Σημειωτέον ότι αυτά τα δύο σπίτια τα δηλώνω, από πολλών ετών και ανελλιπώς, προς τη ΔΟΥ κατοίκων εξωτερικού και καταβάλλω τους αναλογούντες φόρους.
Βέβαιος για την ορθότητα των ενεργειών μου, εφησύχασα και ενώ ανέμενα από το κεντρικό κτηματολόγιο Αθηνών να μου χορηγήσει τον μοναδικό για κάθε ακίνητο 12ψήφιο Κωδικό Αριθμό Εθνικού Κτηματολογίου (ΚΑΕΚ), δοκίμασα απροσδόκητη κατάπληξη όταν με πληροφόρησε ότι … δεν δύναται να εντοπίσει κανένα από τα δύο σπίτια.

Το γεγονός αυτό έχει ιδιάζουσα σημασία, δεδομένου ότι πρόκειται για τα σπίτια του Δημάρχου πατέρα μου, του μόνου εξ όλων των πολιτικών στο νομό Δωδεκανήσου που είχε, μέχρι τον πρόωρο θάνατό του, αδιάλειπτη πολιτική συνέχεια και παρουσία σε όλες τις εκλογικές αναμετρήσεις από το 1946, με εξαίρεση το στρατιωτικό καθεστώς, την οποία συμμετοχή συνεχίζει ο γράφων στα πολιτικά μας πράγματα.

Το κεντρικό κτηματολόγιο της Αθήνας, αντί να με διαφωτίσει, μου συστήνει εγγράφως και επί λέξει να αποταθώ «σε πρόσωπο ή επαγγελματία της επιλογής και εμπιστοσύνης μου», πράγμα όντως παράδοξο και εξόχως περίεργο, δεδομένου ότι τις εργασίες κτηματογράφησης της Σύμης διεξήγαγε το ίδιο με τους ιδικούς του ειδικούς τεχνικούς και της ιδικής του εμπιστοσύνης!
Επιπλέον μου ζητά να προσκομίσω … αεροφωτογραφίες και δορυφορικές εικόνες που να είναι όμως προσβάσιμες στο διαδίκτυό του.

Εξ όσων γνωρίζω, την πρώτη αεροφωτογράφηση στον κόσμο την πραγματοποίησε το 1858 ο Γάλλος φωτογράφος Φελίξ Τουρνασόν από το αερόστατό του στη Γαλλία.
Δυστυχώς για μένα, το αερόστατο είναι πλέον απαγορευμένο και εγώ, μολονότι θήτευσα στη Σχολή Ικάρων, δεν έμαθα να οδηγώ αεροπλάνο, διότι ήμουν σε άλλη υπηρεσία.

Ενδιαφέρον παρουσιάζει η έγγραφη απάντηση της προϊσταμένης του κτηματολογίου Σύμης που προβάλλει τον ομολογουμένως καινοφανή για δημόσια υπηρεσία ισχυρισμό ότι «δεν είναι εφικτό για μια υπηρεσία να διατηρεί προσωπική αλληλογραφία με τον κάθε ενδιαφερόμενο πολίτη. Η παρούσα αποστέλλεται καλή τη θελήσει και όχι από υπηρεσιακή ή νομική υποχρέωση», την οποία απάντηση ο Συνήγορος του Πολίτη χαρακτηρίζει «τουλάχιστον ατυχή», διότι το αίτημά μου δεν αφορούσε προσωπική αλληλογραφία μεταξύ εμού και της προϊσταμένης του κτηματολογίου, την οποία σημειωτέον ούτε κατ’ όψιν γνωρίζω, αλλά αίτημα που άπτεται των υποχρεώσεων προς τον πολίτη μιας δημόσιας υπηρεσίας.

Εν τέλει και μετά από πολλές εξώδικες προσκλήσεις και διαμαρτυρίες, η αστυνομία με «πληροφόρησε» ότι εντόπισε μεν τα σπίτια, αλλά όχι και τα ονόματα των σφετεριστών, διότι, όπως μου ανέφερε, διαμένουν σ’ αυτά «κάτι ξένοι, οι οποίοι έρχονται μόνον τα καλοκαίρια.»
Εξυπακούεται ότι δεν μπορώ να ασκήσω κανένα ένδικο μέσο, αφού μέχρι σήμερα, παρά τις επίμονες προσπάθειές μου, δεν κατέστη δυνατόν να πληροφορηθώ τα στοιχεία των σφετεριστών, προκειμένου να τους κοινοποιήσω τα σχετικά δικαστικά έγγραφα.

Μολονότι δεν συνηθίζω να μακρηγορώ, εντούτοις το πράττω, διότι πιστεύω ότι αυτό το ζήτημα είναι άκρως σοβαρό και άπτεται γενικότερου ενδιαφέροντος, επειδή σήμερα στην εποχή μας, δημεύεται η περιουσία ενός πολίτη.