Η Θεατρική Ομάδα του «Ψηλορείτη» Ρόδου ξεπέρασε τα όρια ενός ερασιτεχνικού θιάσου

Rodiaki NewsRoom

Η Θεατρική Ομάδα της «Αδελφότητας Κρητών Ρόδου Ψηλορείτης», θα μπορούσε κάλλιστα να μετονομαστεί, «Κρητικό Θέατρο Τέχνης», διότι ξεπέρασε το όρια ενός ερασιτεχνικού θιάσου, και απέδειξε τι σημαίνει “τελειότητα”, που συντελείται από αγάπη για τον συνάνθρωπο, για την Τέχνη, για την Ιστορία του τόπο μας – με την ευρύτερη έννοια της «Πατρίδας».

Το θεατρικό έργο του Λογοτέχνη, Προέδρου της «Αδελφότητας Κρητών Ρόδου – Ψηλορείτης» και Ηθοποιού Γιάννη Νιωτάκη, «Κοντζές και Διωματάρης», καθήλωσε το πολυπληθές ακροατήριο.

Οι Ροδίτες, αναγνωρίζουν κι εκτιμούν την πραγματική Τέχνη, και οι τρεις παραστάσεις (3,4 & 5 Ιουνίου) της Θεατρικής Ομάδας του Ψηλορείτη στο Δημοτικό Θέατρο, σημείωσαν εξαιρετική επιτυχία.

Η Θεατρική Ομάδα του «Ψηλορείτη», για νιοστή φορά, συγκίνησε με την ερμηνεία όλων των ερασιτεχνών ηθοποιών, όσο και με την ευρηματική σκηνοθεσία, την θαυμάσια μουσική επένδυση που προετοίμαζε τον θεατή για τους ηθοποιούς που θα παρουσιάζονταν επί σκηνής, όπως και με τον άψογο φωτισμό και τον καθαρό ήχο. Το έργο, μπορεί κάλλιστα να χαρακτηριστεί ως «Αριστοφανική» κωμωδία με πρωτότυπα στοιχεία “παρωδίας’.

Το πηγαίο, πλούσιο και συνεχές γέλιο των θεατών, επιβεβαίωνε τους λεπτούς και ιδιαίτερα έξυπνους γλωσσικούς συνειρμούς και παρηχήσεις, καθώς ακούγονταν με πολλά σεξουαλικά υπονοούμενα, αποδεικνύοντας ότι ο έξυπνος και ευρηματικός διάλογος, διασκεδάζει, προκαλεί, προβληματίζει, “διδάσκει”με εξαιρετικά ευχάριστο τρόπο, καθώς ψυχ-αγωγεί, πραγματώνοντας την έννοια της “ψυχαγωγίας”– που άγει/οδηγεί το πνεύμα σε υψηλότερα επίπεδα.

Ένα ακόμη ευχάριστο “ξάφνιασμα”η εμφάνιση πρωταγωνιστών από το φουαγιέ του Θεάτρου, περπατώντας κατά μήκος του κεντρικού διαδρόμου, ο «Σοφοκλής» (Γιώργος Ψαρολογάκης) και ο «Εφικλείδης» (Γιάννης Νιωτάκης), ως σύγχρονος Διογένης με αναμμένο λυχνάρι, προκαλούσε άφθονο γέλιο με επαναλαμβανόμενη ερώτησή του, που δημιουργούσε ξεκαρδιστικά υπονοούμενα.

Η «Κωμωδία» είναι πολύ πιο δύσκολο θεατρικό έργο από την «τραγωδία», διότι “διδάσκει”με το “ευτράπελο”και μας θέτει μπροστά σε αμείλικτα ερωτήματα, με απλό, άμεσο και εύπεπτο τρόπο. Ιδιαίτερα παραστατικές οι «οικογενειακές» στιγμές με τις διαφωνίες γονιών (Νίκος Κουρουπάκης & Ευγενία Στεφανάκη) - παιδιών, συζύγων, φίλων. Εξαιρετική ακόμα και η επιλογή των ονομάτων των ηθοποιών, όπως: “Σοφοκλής”που ο ηθοποιός δεν μπορούσε ή δεν ήθελε να παραδεχθεί την χρονολογική του ηλικία (=τραγωδία), «Εφικλείδης» επίσης πρωταγωνιστής, που το όνομά του σε παρέπεμπε σε χαρακτήρα από τον Ερωτόκριτο που απάγγελε: «..ελέγαν του να παντρευτεί, δεν ήθελε ποτέ του/ και τη ζωή της μοναξιάς ηγάπα κ”ήρεσέ του», αλλά ο Εφικλείδης του Γιάννη Νιωτάκη, αγαπούσε τη ζωή και ήξερε πώς να τη ζει.

Ενώ η «Ελπίδα» (και «Πραξία» Φρόσω Κουβίδη) μια από τις “νεαρές”πρωταγωνίστριες, υπονοούσε την ελπίδα μας και την προσδοκία μας από τα νιάτα, η «Ερασμία», (και Ευτέρπη, Μαρία Παπαδάκη) το όνομά της σίγουρα ο θεατρικός συγγραφέας Γιάννης Νιωτάκης, εμπνεύστηκε από τα αρχαίο ελληνικό ρήμα “έρασμαι”(=αγαπώ) και σημαίνει «θελκτική/αξιαγάπητη». «Ευτέρπη» που προέρχεται από το αρχαίο ελληνικό “εύ”και “τέρπω’, δηλαδή “ευχαριστώ-ευχάριστη”και ήταν “Μούσα”της Μουσικής και της Λυρικής Ποίησης, όπως πραγματικά ήταν «λυρικό ποίημα» το έργο

«Κοντζές και Διωματάρης» που τέρπει-ευχαριστεί, ενθουσιάζει, πληροφορεί, μας βάζει να σκεφτούμε το χθες, αλλά και το σήμερα με γέλιο μέχρι δακρύων, υπογραμμίζοντας πως η ζωή μας μπορεί ν”αλλάζει με τα χρόνια, όμως ευτυχισμένοι είναι όσοι αγαπούν, έχουν φίλους και ξέρουν πως να προσαρμόζονται στις νέες συνθήκες ζωής, να “συνυπάρχουν”με την τηλεόραση (και την κεραία της χωρίς να την μετατρέπουν σε απλώστρα, όπως στο έργο), να οργανώνουν συναθροίσεις φίλων, να βρίσκουν πρόσχημα το μάζεμα των χοχλιών με ψηλοτάκουνα παπούτσια και δαντελένια φορέματα. Κι εδώ, πρέπει να υπογραμμιστεί και η εντυπωσιακή “ένδυση”όλων των ηθοποιών.

Οι λεπτομέρειες άξιες προσοχής, δημιουργούσαν ένα άψογο κι εντυπωσιακό σύνολο, οι μαντινάδες έξυπνες και η απόδοσή τους ξεκαρδιστική, όπως και η περιγραφή του γυμνού άνδρα, και ο Μύθος των Πρωτόπλαστων δοσμένος με χιούμορ και πρωτοτυπία.

Αισιόδοξο μήνυμα για την ερχόμενη δημιουργική πεντηκονταετία της Θεατρικής Ομάδας του Ψηλορείτη, η παρουσία νεαρού ταλαντούχου ηθοποιού. Συμβολικό ακόμα και το όνομα του μπουλντοζιέρη «Ελπιδοφόρος» (Στέλιος Μοσχονάς), που άνοιγε “καινούργιους δρόμους”ουσιαστικά και μεταφορικά για να έρθουν οι άνθρωποι “πιο κοντά ο ένας στον άλλον’, ιδιαίτερα σήμερα – Εποχή Υψηλής Τεχνολογίας και Οικονομικών Προβλημάτων – έχομε ακόμα μεγαλύτερη ανάγκη από συντροφικότητα και αγάπη.

Ψυχογραφήματα των ανθρώπων του χθες, που “στέριωσαν”το σήμερα, μόνον που σήμερα χάθηκαν οι έξυπνες φάρσες και τα καλοκάγαθα πειράγματα που φέρνουν τους ανθρώπους πιο κοντά.

Οι «μεθυσμένοι» πολύ πειστικοί, όπως και οι “ερωτοχτυπημένοι’(Μανώλης Τσιρακάκης και Αντώνης Ξεπαπαδάκης), με τους φίλους τους (Μανώλη Καλογεράκη, Μάριο Καλογεράκη) με τις καντάδες τους, που έκαναν «το παραθύρι πόρτα…», όπως χαρακτηριστικά εξομολογήθηκε ο ηλικιωμένος ηθοποιός, αλλά «χορτάριασε», επειδή είχε χρόνια να τη διαβεί κάποιος εραστής.

Ο εύθυμος και πάντα πρόθυμος καφετζής (Νικηφόρος Στρατήγης), θύμιζε παλαιότερες εποχές. Σίγουρα ο διακεκριμένος σκηνοθέτης Γιάννης Φλώρος, διαθέτει γνώση και ταλέντο και βγάζει μέσα από τον κάθε «Ηθοποιό», ό,τι καλύτερο έχει μέσα του. Και πρέπει πάντα να θυμόμαστε, πως οι Ηθοποιοί της Θεατρικής Ομάδας του Ψηλορείτη, «ποιούν Ήθος», που μας προσφέρουν μαζί με ανείπωτη αγάπη, γνώση και ιδανικά με μοναδικό άμεσο και εύπεπτο τρόπο.

Πρέπει να ευχαριστούμε όλους τους συντελεστές της παράστασης, καθώς χρειάστηκαν ανυπολόγιστες ώρες σκληρής δουλειές και ατέλειωτες πρόβες, για να φτάσουν σε αυτόν το βαθμό τελειότητας. Ένα μεγάλο όμως «ευχαριστώ» οφείλομε και στις οικογένειές τους, που στερήθηκαν την παρουσία των συζύγων, πατεράδων κι αδελφών, για να χαρούμε όλοι εμείς οι θεατές, τις τέλειες παραστάσεις.

Στον σύντομο χαιρετισμό του ο Αντιπρόεδρος της «Αδελφότητας Κρητών Ρόδου Ψηλορείτης» Αντώνης Ξεπαπαδάκης, ευχαρίστησε «όλους όσους συνέβαλαν στη δημιουργική πορεία των 27 ετών της Θεατρικής Ομάδας», τον ΔΟΠΑΡ, τους πιστούς Φίλους-Θεατές και τους φίλους που ήρθαν από την Κρήτη ειδικά για τις παραστάσεις.

Ο Λογοτέχνης/Συγγραφέας του έργου/Ηθοποιός και Πρόεδρος της «Αδελφότητας Κρητών Ρόδου Ψηλορείτης», επίσης ευχαρίστησε όλους όσους βοήθησαν με οποιονδήποτε τρόπο, την Θεατρική Ομάδα του Ψηλορείτη και τους θεατές για την ευγενική τους παρουσία, ενώ νεαρά μέλη του Ψηλορείτη, πρόσφεραν στους συντελεστές της παράστασης από ένα ωραιότατο μπουκέτο λουλούδια εκ μέρους του ΔΣ. της Αδελφότητας.

«Ψηλορείτη» σε ευχαριστούμε μέσα από την καρδιά μας, για όλα όσα μας προσφέρεις.

Συντελεστές της Παράστασης

Ηθοποιοί:
Γιώργης Ψαρολογάκης,
Γιάννης Νιωτάκης,
Φρόσω Κουβίδη
Μαρία Παπαδάκη
Νίκος Κουρουπάκης
Ευγενία Στεφανάκη
Μανώλης Τσιρακάκης
Αντ.Ευ.Ξεπαπαδάκης
Μανώλης Καλογεράκης
Μάριος Καλογεράκης
Νικηφόρος Στρατήγης
Στέλιος Μοσχονάς

Σκηνοθεσία: Γιάννης Φλώρος
Επιμέλεια Σκηνικών: Σταμάτης Κούρος
Αφίσα: Εύη Κοτανίδου
Φροντιστής Παράστασης: Αντώνης Ευαγ. Ξεπαπαπδάκης
Επιμέλεια Κοστουμιών: Θεατρική Ομάδα
Επιλογή Μουσικής (Επιμέλεια-Εγγραφή-Μίξη Ήχου) Εμμαν. Σκλιβάκης
Φωτισμοί: Παναγιώτης Μανταλιός
Χορηγός Επικοινωνίας: Ραδιόφωνο Λυχνάρι

Γράφει η Μαίρη Παπανδρέου