Ελαφίνα, ο εργαλειακός έρωτας και το φαρμακερό σύστημα

Rodiaki NewsRoom

Όταν αγαπάς ονειρεύεσαι. Όταν ονειρεύεσαι αγαπάς

Γράφει ο αρχιτέκτονας
Αγαπητός Ξάνθης

Το συναίσθημα της αγάπης φεύγει από την πεζότητα της πραγματείας. Και απογειώνεται, γίνεται αξιοζήλευτο, γεμάτο πάθος αλλά και μίσος. Κοντά και μακριά, η αγάπη και το όνειρο συναντιούνται στην καρδιά για να φωνάξουν τη ψυχική μυστικότητα του παιχνιδιάρη έρωτα και το νανούρισμα του τρυφερού αύριο.

Γιατί όλα περνούν από το ασυνείδητο που περιέχει την ακρότητα, τον παραλογισμό για να περάσουν στο συνειδητό, στο συνηθισμένο, στο οριζόντιο.
Όταν η αγάπη χάσει τη μυσταγωγία του ονείρου, το σκίρτημα καταντάει κουτί σχέσεων με όρους και συνθήκες. Μαζί ο έρωτας παρασύρεται, πεθαίνει και αντικαθίσταται με συνδιαλλαγή, με γεωμετρία, με συμβιβασμό. Αυτός ο εργαλειακός έρωτας κτίζει εχθρούς, δημιουργεί φίδια που θέλουν να κλέψουν το ταίρι σου, συμπεριφορές που εξαφανίζουν τη μυρωδιά του ονείρου. Αυτός ο έρωτας πνίγεται μέσα στα λασπωμένα νερά της λίμνης.
Γιατί τον αφυδατωμένο όνειρο δεν έχει πλέον θέση μέσα στον έρωτα μετατρέπεται σε μηχανή εκδήλωσης χωρίς πυροδότηση, κάψα, φωτιά. Μαχαιρώνει τον έρωτα, τον σβήνει.
Οι θύμισες τρέφουν τον έρωτα όμως την ιδία στιγμή γεννούν σκληρότητα, σε παρασύρουν σε σκοτεινά μονοπάτια δύσβατα, ενοχικά. Τρέχουν στις ράγες της ζωής και ανάλογα τι τρένο θελες να πάρεις, τι ξέφωτο επιθυμείς να αντικρίσεις, διακρίνεις την δική σου ελπίδα.
Το φως θα έλθει μέσα από το Όνειρο και την καρδιά γεμάτη αγάπη.
Χωρίς αυτά είμαστε μια ελαφίνα φοβισμένη, τρομοκρατημένη που δεν σκέπτεται αλλά υποτάσσεσαι στο φαρμακερό σύστημα που κόβει την ανάσα με το τύλιγμα του.
Θέλω να κόψω το σώμα του φιδιού, τη μοχθηρή λάμια και να απελευθερωθώ για να μπορώ να βλέπω, να ονειρεύομαι, να αγαπάω αυτά που θέλω και όχι αυτά που θέλουν.
Αντέχω…

Υ.Γ. το παρόν παρουσιάστηκε στο Εργαστήρι Δημιουργικής Γραφής του Δήμου Ρόδου (το Αγέρι Γραφής) ως κείμενο-άσκηση μιας μυθοπλασίας με ήρωες να είναι «κοινωνικά-πολιτικά» όντα.