Έφυγε ένας αγωνιστής της ζωής
ΑΝΑΓΝΩΣΤΗΚΕ 8248 ΦΟΡΕΣ
Έφυγε από τη ζωή στις 27 Μαρτίου 2017 ο Ηλίας Κουνελλές. Ο μαστρο-Ηλίας. Νομίζεις πολλές φορές και παρασύρεσαι από την αλαζονεία της ανθρώπινης φύσης ότι κάποιοι άνθρωποι, οι δικοί σου άνθρωποι, καταφέρνουν και ξεγελούν το θάνατο, «τον περιπαίζουν» που έλεγε η γιαγιά μου και δεν θα βαρεθούν ποτέ να ξετυλίγουν το νήμα της ζωής.
Σύμη 1923….και κάπου εδώ ξεκινά ένα οδοιπορικό ζωής, ένα οδοιπορικό 94 ετών. Ο μαστρο-Ηλίας γεννήθηκε στη Σύμη και έζησε εκεί τα πρώτα χρόνια της παιδικής του ηλικίας μέχρι που η οικογένειά του εγκαταστάθηκε στη Ρόδο. Δύσκολα χρόνια… τα γράμματα δεν έφερναν φαί στο οικογενειακό τραπέζι κι έτσι… η παιδική ανεμελιά συρρικνώθηκε βίαια και το μεροκάματο παραγκώνισε κάθε προσωπική ανάγκη και επιθυμία. Μαθαίνει τέχνη, την τέχνη του σιδερά. Μεστώνει το παιδικό χέρι, ενηλικιώνεται η παιδική ψυχή.
Πόλεμος του ΄40. Δύο ανήλικοι έφηβοι, δυο αδέλφια, ο Ηλίας και ο Σίμος, μπαρκάρουν στα καράβια και στρατεύονται εθελοντές χωρίς κανείς να ξέρει τι έπραξε ο νεανικός ενθουσιασμός και η θέρμη για την ελευθερία της πατρίδας. Η μάνα τους δυο χρόνια αγνοεί κάθε τους κίνηση. Κανένα στίγμα ζωής. Της αγαπούσε τις ιστορίες από τον πόλεμο… Ακόμη, και τώρα τελευταία που η άνια δεν τον λυπήθηκε και στράγγιζε τη λογική και το μυαλό του συνέχιζε να μιλάει για το αρματαγωγό «Χίος»…
Επιστρέφει στη Ρόδο και συνεχίζει να ασκεί το επάγγελμα του σιδερά. Γνωρίζει τα μέταλλα και τις ενώσεις τους, πλάθει το σίδερο, επινοεί πατέντες, δίνει λύσεις σε σύνθετα θέματα κατασκευών και υποκλίνονται μπρος στην επινοητικότητά του πτυχιούχοι ειδικοτήτων Πολυτεχνικών Σχολών.
Απρίλιος 1950. Παντρεύεται, και δημιουργεί μια επιτυχημένη και ευτυχισμένη οικογένεια. Έκανε παιδιά, εγγόνια και δισέγγονα.
27/3/2017. Φεύγει από τη ζωή ο Ηλίας Κουνελλές πλήρης ημερών. Ο μαστρο-Ηλίας. Κουρασμένος και συνάμα χορτάτος από πείρα, εμπειρίες, χαρές και λύπες, από παιδικές φωνές, από επαγγελματική εμπειρία και αναγνώριση, από αγάπη. Η κηδεία του λιτή, το ίδιο λιτή όπως ήταν και η ζωή του.
Στην εξόδιο ακολουθία ήρθαν να αποχαιρετήσουν αγαπημένα πρόσωπα το σύζυγο, τον πατέρα, τον παππού, το συγγενή, το φίλο, το συνάδελφο, το πρώην αφεντικό, το γείτονα. Κανένας βέβαια, δεν ήλθε να αποχαιρετήσει και να ευχαριστήσει τον αγωνιστή, τον πατριώτη. Ενοχλητική, αλήθεια, που είναι η σιωπή και ειδικά ο απόηχος της αχάριστης σιωπής της Πολιτείας… Το «παρών» έπρεπε να δοθεί κι ας μην ήταν προϊόν εσωτερικής ανάγκης, αλλά χρέους.
Καλό Παράδεισο μαστρο-Ηλία,
ο γαμπρός σου,
Γρηγόρης Μ.Παπανικολάου
Ακολουθήστε τη Ροδιακή στο Google News
