...Ήταν μια προσπάθεια αυτοκριτικής 300 και κάτι λέξεων
ΑΝΑΓΝΩΣΤΗΚΕ 369 ΦΟΡΕΣ
Της
Νάντια Σαρρή
Κάπου εκεί στην καθημερινή αδιάκοπη προσπάθεια να είσαι θετικός, να χαμογελάς και να ξεσηκώνεις που και που και κάποιο στιχάκι περί αισιοδοξίας…έρχεται το βράδυ και ισοπεδώνει τους κόπους μιας ολόκληρης ημέρας. Ξαφνικά όλα είναι θλιβερά και κυνικά. Η γενιά σου πιο εγωκεντρική παρά ποτέ. Οι άνθρωποι παρτάκηδες και δειλοί. Η κοινωνία απροσπέλαστη και αποπνικτική. Κι εσύ χαμένος σε όλα αυτά που δεν μπορείς να ξεπεράσεις…
Τον πρεζάκια που αργοπεθαίνει,
Τον φασίστα που δέρνει,
Τον πολιτικό που κοροϊδεύει,
Τον νεοέλληνα που «ξέρεις ποιος είναι αυτός»,
Τον ψευτοκουλτουριάρη που από φιλοσοφία άλλο τίποτε,
Τον δάσκαλο που πρέπει,
Τον άστεγο που κρυώνει,
Τον νέο που αράζει
Κι εσένα που έχεις εγκλωβιστεί στις προσδοκίες σου.
Αυτό είναι …γεμίσαμε το μυαλό, τις σκέψεις, την ψυχή μας από προσδοκίες. Ισοπεδωθήκαμε από έναν κόσμο όχι που είναι αυτό που είναι, αλλά αυτό που με βάση τα όνειρά μας δεν είναι.
Αναλωθήκαμε σε θεωρίες, ωραία λόγια και μεγάλες ιδέες για το πώς θα «έπρεπε» να ‘ναι ο κόσμος.
Για την ειρήνη, την αλληλεγγύη, τη δημοκρατία…. Εντάξει δεν λέω με λίγες μπύρες παραπάνω και καλή παρέα είναι ότι πρέπει για να ξεφύγουμε από λίγο από τη μοναξιά και την εγωπάθεια , που μας έχει κατακλύσει.
Έλα όμως που με θεωρίες ποτέ κανένας δεν χόρτασε, δεν έπαψε να πονά, δεν σταμάτησε να ζει σαν δούλος. Μα τι να κάνεις κι εσύ προσπαθείς να βρεις μια άκρη να πιαστείς, μέχρι βέβαια να βρεθεί ο επόμενος άνθρωπος να σε πληγώσει.
Εκείνος που τελικά δεν ήταν αυτό που νόμιζες… Που φαινόταν για αγωνιστής και τελικά αποδείχτηκε βολεμένος και εκ του ασφαλούς επαναστάτης. Και τότε τι; Πάλι θα τα βάλεις με το σύστημα ή μήπως ήρθε η ώρα να τα βάλεις με εσένα και τα παραμύθια με ήρωες και δράκους που σκαρώνεις;
Ξέρεις κάτι δεν σε κατηγορώ. Βλέπεις και γω στο παραμύθι μου θα ΄θελα να ζω. Εκεί όπου η διαφορετικότητα είναι προϋπόθεση και η δικαιοσύνη μονόδρομος. Κατάλαβε όμως πως δεν μπορείς να αλλάξεις τίποτα και κανέναν αν δεν ξεφύγεις απ’τα συρματοπλέγματα του ίδιου σου του εαυτού. Μιας και με λόγια, προβολές και προσδοκίες ποτέ το εγώ δεν συναντήθηκε με το εμείς!
Υ.Γ. Ήταν μια προσπάθεια αυτοκριτικής 300 και κάτι λέξεων , αφιερωμένη σε δυο φίλες, δυο κουβέντες, ένα βράδυ…
Ακολουθήστε τη Ροδιακή στο Google News
