Ο Σταύρος Χατζηαγαπίου ο μικρασιάτης πρωτοπόρος ηλεκτρολόγος επιχειρηματίας

Rodiaki NewsRoom

Γράφει ο πρωτοπρεσβύτερος Κυριάκος Αναστ. Μανέττας
Κληρικός-Εκπαιδευτικός, εφημέριος ιερού ναϋδρίου Αγίας Ειρήνης-Τριών Ιεραρχών Παν/μίου Αιγαίου

Την Πέμπτη (18 Μαΐου 2017) συμπληρώθηκαν 40 ημέρες από την κοίμηση του αγαπητού επιχειρηματία ηλεκτρολόγου Σταύρου Χατζηαγαπίου που την Κυριακή των Βαΐων το πρωί (9 Απριλίου 2017) σε ηλικία 82 χρονών εισήλθε ο μεν Χριστός στα Ιεροσόλυμα, ενώ εκείνος στην Βασιλεία των Ουρανών!..

Δεν πρόκειται για υπερβολή, ότι όσα προσπαθώ να γράψω είναι απλά μια κατάθεση ψυχής ευχαριστώ στον μικρασιάτη Σταύρο Χατζηαγαπίου, που και η “παιδεία”, η καταγωγή και η όλη του παρουσία, στον μάταιο αυτό κόσμο ήτανε ένα δίδαγμα ζωής, ενός εξαιρετικού οικογενειάρχη, υπερήφανου και αξιοπρεπούς επιχειρηματία ενός πραγματικά χριστιανού με την στενή και την ευρύτερη σημασία του όρου. Γιατί καλοί άνθρωποι, είναι και οι βιαστές, και οι κλέπτες, και οι άρπαγες και οι απατεώνες... αλλά μία κακιά στιγμή, μια αδυναμία, ο διάβολος τους κάνει όργανά του.

Ο καλός Χριστιανός, ο πραγματικός φίλος του Θεού κάνει υπέρβαση. Κάνει την διαφορά. Και ας τον εκμεταλεύονται οι άλλοι. Και οι συγγενείς και οι δήθεν φίλοι και οι συνεργάτες... και βεβαίως τα καταλαβαίνει όλα αυτά ο καλός Χριστιανός και σιωπά.

Τα θεωρεί “λεπτομέρειες”... όπως ήθελε πάντοτε να τα αποκαλεί όλα αυτά ο μακαριστός Σταύρος Χατζηαγαπίου. Όσα έγραψα πριν είναι απλά μια σταγόνα του ωκεανού της απέραντης καλωσύνης και ανεξικακίας του. Γεννήθηκε ο Σταύρος Χατζηαγαπίου στην περιοχή Ταύρος στην Αθήνα, από γονείς Μικρασιάτες, από την Αττάλεια, τον Ιορδάνη και την Άννα Χατζηαγαπίου, που ήλθε 3 χρονών διωγμένη από την μικρασιατική καταστροφή η μάνα του.

Ο Ιορδάνης και η Άννα Χατζηαγαπίου έφτιαξαν επιχείρηση χονδρικής-λιανικής πώλησης τροφίμων και απέκτησαν 5 παιδιά. Την Μαρίτσα, τον Σταύρο, την Φεβρωνία, τον Λεωνίδα και τον Χρήστο. Ο μόνος που ζει στην Αθήνα από τα 5 αδέλφια είναι ο αδελφός του Λεωνίδας Χατζηαγαπίου και πολλά ανίψια και εξαδέλφια.

Σπούδασε και εξειδικεύθηκε σε εγκαταστάσεις και τοποθετήσεις ηλεκτρολογικών εγκαταστάσεων, τελειώνοντας την ανωτέρα τότε σχολή ΤΕΙ Αθηνών σήμερα, τον προσκαλούν στη Ρόδο το 1960 δύο μεγάλοι εργολάβοι ο Κουταλίδης και Θεολογίτης, για να αναλάβει τις ηλεκτρολογικές εγκαταστάσεις του κολοσσού ξενοδοχείου Grant Hotel και όχι μόνον. Από τότε πρωτοπόρος, εργατικός, φιλότιμος και μοναδικός στην ιδιότητά του έγινε πασίγνωστος στην Ροδιακή, Δωδεκανησιακή κοινωνία.

Άνοιξε κατάστημα και σήμερα το συνεχίζουν τα παιδιά του μαζί με τον Πλευνιώτη, πρώτος με υλικά ηλεκτρολογικού εξοπλισμού. Τα περισσότερα χωριά, σπίτια, μαγαζιά, επιχειρήσεις, ο δήμος Ρόδου, κοινότητες, ηλεκτρολόγοι, πήραν και έχουνε δει φως από το κατάστημά του και τον ίδιο τον Σταύρο Χατζηαγαπίου, πίσω από το παλιό Τιτάνια τον κινηματογράφο δίπλα από το ξενοδοχείο του Κωσταρίδη.

Μιλούσε άπταιστα τα Τούρκικα και Ιταλικά. Το 1967 νυμφεύθηκε την Σέβα Περικλή από τα Μαριτσά και απέκτησαν 3 παιδιά, τον Ιορδάνη, την Άννα και τον Γιάννη. Πρόσφατα από τον Ιορδάνη και την γυναίκα του πρόλαβε από το γάμο τους να δει το πρώτο του εγγονάκι τον Σταύρο Χατζηαγαπίου του Ιορδάνη, τον γνήσιο νεώτερο απόγονό του.

Ο Σταύρος Χατζηαγαπίου, πρόσφερε πολλά στη Ροδιακή κοινωνία. Χρέη και φέσια του άφησαν διάφοροι, ιδιώτες και φορείς σε μεγάλα ποσά. Έφυγε παρά τις πολύχρονες παθήσεις και σωματικές του ταλαιπωρίες. Τον χαρακτήρισαν ένα σύγχρονο προφήτη Ιώβ. Πολύπαθος, νοσοκομεία, κλινικές, γιατροί, φάρμακα, τα υπέμενε με απέραντη ηρεμία και υπομονή χριστιανικά.

Έφυγε των Βαΐων, τα εννιάμερά του το Μεγάλο Σάββατο, τα Σαράντα στην Αναστάσιμη περίοδο, χάρηκα που τον γνώρισα από το Νιοχώρι από την οικογένεια του πατέρα μου Αναστασίου Μανέττα, μετά στην Κέννεντυ που έμεινα αρκετά χρόνια και τώρα που υπήρξαμε γείτονες και φίλοι στην οδό Θεσσαλονίκης στην Ανάληψη. Ευχαριστώ τον Θεό που γνωρίσαμε ένα τέτοιον σπουδαίο άνθρωπο, και χριστιανό. Έναν ανεξίκακο, έναν δωρητή σε ναούς, σε ιδρύματα, σε πτωχούς, σε κάθε περίσταση.

Ο άνθρωπος και ειλικρινής φίλος του Θεού, ο Σταύρος Χατζηαγαπίου που πάντοτε εκτιμούσε τη γυναίκα του και τα παιδιά του στην εκκλησία μας και στο Πανεπιστήμιο Αιγαίου Ρόδου που ανταλλάξαμε επισκέψεις, σε εορτές, φάγαμε, ήπιαμε συνεορτάσαμε μαζί οικογεν-ακώς. Που καμάρωνε, ευχότανε, για τις δραστηριότητες, τα κηρύγματα, τις αρθρογραφίες, την κάθε μας πνευματική κίνηση και έργο.

Γι’ αυτό και δεν κουράστηκα να πηγαίνω να τον κοινωνώ την Θεία ευχαριστία, τακτικά. Ούτε αυτά που γράφω με δάκρυα στα μάτια και οι αναγνώστες της “Ροδιακής” και όχι μόνον, συμφωνούν απόλυτα. Ούτε στην νεκρώσιμη ακολουθία, στα εννιάμερα και στα σαράντα που παρευρέθηκα και ομίλησα κατάλληλα. Ούτε στον τάφο του στο Κοιμητήριο Μαριτσών που αναπαύεται με τον νεαρό κουνιάδο του Γιάννη Περικλή. Συγχαίρω την γυναίκα του Σέβα, τα παιδιά του, Ιορδάνη την νύφη του, την κόρη του Άννα όλως ιδιαιτέρως “ο νοών... νοείτω...”.

Τον γαμπρό του Στέργο Καραβόλια, τον γυιό του Γιάννη, για την φροντίδα, την περιποίηση και την αγάπη που του έδειξαν τόσα χρόνια. Ιδιαίτερα η Άννα η κόρη του... ότι και να της πούμε είναι λίγα. Καλός σου Παράδεισος, αιωνία σου η μνήμη, φίλε, άνθρωπε του Θεού, Χριστιανέ, επιχειρηματία, οικογενειάρχη, Μικρασιάτη Σταύρο Χατζηαγαπίου.

Και όποιος δεν γνωρίσει μικρασιάτες δεν γνωρίζει τί θα πει Ελλάδα και πονεμένη Ορθοδοξία και Ρωμιοσύνη. Ανεπανάληπτη πτυχή διαχρονική της ιστορίας μας... Ξεκουράσου και αναπαύσου αιώνια στις μνήμες των ηρώων, των μαρτύρων, των προγόνων σου μικρασιατών, γονέων, αδελφών και συγγενών σου. Αμήν.