Δ. Κρεμαστινός: Χρειαζόμαστε την τρίτης γενιάς τηλεϊατρική

Rodiaki NewsRoom

Ομιλία στην Επιτροπή έρευνας και Τεχνολογίας

Ο Αντιπρόεδρος της Βουλής και Βουλευτής Δωδεκανήσου Δημήτρης Κρεμαστινός τοποθετήθηκε στην Επιτροπή Έρευνας και Τεχνολογίας η οποία συνεδρίαζε με θέμα «Η τηλεϊατρική στην υπηρεσία της κοινωνίας».

Στη συζήτηση συμμετείχε ως προσκεκλημένη και η Δήμαρχος Κάσου, κα Μαίρη Σορώτου-Τσανάκη.

Ο Δημήτρης Κρεμαστινός αν και δεν είναι τακτικό μέλος της συγκεκριμένης Επιτροπής, μίλησε ορμώμενος από την εμπειρία του ως του Υπουργού Υγείας που έφερε για πρώτη φορά την τηλεϊατρική στην Ελλάδα. Τόνισε την ανάγκη να εφαρμοστεί σήμερα η τηλεϊατρική τρίτης γενιάς, η οποία μπορεί να σώσει περισσότερες ζωές, να αποτρέψει αναίτιες διακομιδές και δαπάνες και ταυτόχρονα να εκπαιδεύσει τους νέους γιατρούς που θα υπηρετούν στα μικρά νησιά και τα απομονωμένα μέρη.

Η τοποθέτησή του, που έγινε αποδεκτή με ιδιαίτερο ενδιαφέρον από τον Πρόεδρο της Επιτροπής κ. Καραναστάση, ήταν η ακόλουθη:

«Ευχαριστώ πολύ, κύριε Πρόεδρε. Καταρχήν δεν είμαι μέλος της Επιτροπής αλλά επειδή το θέμα είναι ιδιαίτερα ενδιαφέρον και το έχω χειριστεί και εγώ προσωπικά όταν ήμουν στο Υπουργείο Υγείας, θεώρησα σκόπιμο να έρθω.

Κατ’ αρχήν, η τηλεϊατρική στην Ελλάδα ξεκίνησε το ΄94. Αυτή η τηλεϊατρική ήταν η τηλεϊατρική της πρώτης γενιάς. Ό,τι δηλαδή περιείχε σήμερα βρίσκεται σε ένα μικρό τάμπλετ. Ήταν η τηλεϊατρική της πρώτης διάγνωσης, δηλαδή στέλνω μια εικόνα, την βλέπει ένας έμπειρος γιατρός, ανταλλάσσουμε πληροφορίες και προχωρώ. Αυτή ήταν η τηλεϊατρική της πρώτης γενιάς.

Η σημερινή Τηλεϊατρική της τρίτης γενιάς μπορεί από το Χιούστον, για παράδειγμα, να γίνεται μια εγχείρηση ρομποτική και ένα ρομπότ στο Σίδνεϋ της Αυστραλίας να εκτελεί μέσω της τηλεϊατρικής την εγχείρηση. Αυτή είναι τηλεϊατρική τρίτης γενιάς, δεν είναι δηλαδή η ιατρική της τηλεδιάγνωσης, είναι η ιατρική της τηλεθεραπείας, τελείως διαφορετικά τα πράγματα.

Όπως καταλαβαίνετε, η τηλεϊατρική της πρώτης γενιάς έχει ξεπεραστεί. Τότε, το μεγάλο μας πρόβλημα στην τηλεϊατρική της πρώτης γενιάς ήταν ότι δεν μπορούσαμε να έχουμε service και τα μηχανήματα σιγά – σιγά καταστράφηκαν.

Άρα, λοιπόν, όταν σκεφτόμαστε τηλεϊατρική τρίτης γενιάς, το πρώτο πράγμα που πρέπει να εξασφαλίσουμε είναι το service. Το δεύτερο πράγμα που πρέπει να εξασφαλιστεί είναι ο εγκέφαλος της τηλεϊατρικής, δηλαδή, άκουσα που είπατε κύριε Πρόεδρε, ότι ένας συνάδελφος είπε «δώστε μου», λέει ο γιατρός «και σας κάνω εγώ τηλεϊατρική».

Η τηλεϊατρική θέλει ένα οργανωμένο μεγάλο νοσοκομείο, προκειμένου ο νέος γιατρός, ο άπειρος, που βρίσκεται για παράδειγμα στην Κάσο να μπορεί να επικοινωνεί με τον διευθυντή, τον καθηγητή αμέσως και εκείνος θα του λέει, τι ακριβώς να κάνει για να μην έρθει το αεροπλάνο ή το καράβι να μεταφέρει κάποιον που δεν πρέπει να μεταφερθεί και βεβαίως, να σώσει κάποιον που εξελίσσεται η πάθησή του, όπως ένα έμφραγμα όπου κάτι πρέπει να κάνει.

Αυτή, λοιπόν, η τηλεϊατρική της τρίτης γενιάς, είναι πρόκληση για εμάς, έχω κάνει και σχετική ερώτηση στην Ολομέλεια, αλλά το μεγάλο πρόβλημα είναι αυτό. Δηλαδή, πώς μπορούμε να εξασφαλίσουμε μια τηλεϊατρική, η οποία να είναι σοβαρή, που να κάνει πραγματικά τηλεθεραπεία και να αποτρέπει τις ανόητες, τις άσκοπες διακομιδές.

Για παράδειγμα, ένα γιατρός σε απομονωμένο νησί όταν βρεθεί μπροστά σε έναν άρρωστο και είναι άπειρος, που κατά κανόνα είναι άπειροι οι νέοι γιατροί, τρομοκρατείται και ζητά βοήθεια. Βοήθεια από πού όμως; Από ποιον και πόσο μπορεί αυτός που δίνει τη βοήθεια να είναι ικανός να βοηθήσει πραγματικά; Άρα, τα ερωτήματα τα οποία πρέπει να μας απασχολήσουν είναι πώς να εγκαταστήσουμε τηλεϊατρική τρίτης γενιάς. Αυτό είναι το ένα θέμα.

Τώρα, εάν δούμε τη δική μας βιβλιογραφία, θα δούμε ότι φέτος τουλάχιστον κατακλύζεται από την τηλεϊατρική της τρίτης γενιάς, διότι πραγματικά είναι μια επανάσταση. Το είπα και στην αρχή, εμείς δεν ζητούμε να χειρουργεί στην Κάσο ο γιατρός. Αυτό είναι σε υψηλότερα επίπεδα. Αλλά μπορεί στην Κάσο να κάνει θεραπεία του εμφράγματος με ασφάλεια και να μην κάνει διακομιδή.

Μπορεί στην Κάσο να μπορεί να κάνει μια σωστή διάγνωση και να μην χρειαστεί διακομιδή. Ακόμη και σε ένα δερματικό νόσημα, αυτή η τηλεϊατρική έχει μεγάλη ευκρίνεια, δηλαδή, είναι σχεδόν σαν να είσαι επάνω από τον άρρωστο. Αν σήμερα ένας γιατρός δει ένα δερματικό νόσημα, λέει, πήγαινε στην Αθήνα ή στη Ρόδο να σου πουν τι είναι. Αυτό θα σταματήσει. Φανταστείτε πόσο κέρδος θα υπάρχει και οικονομικό κέρδος με την ελάττωση των διακομιδών, τεράστια.

Επίσης, η τηλεϊατρική λειτουργεί και στο πεδίο της εκπαίδευσης. Δηλαδή, ο γιατρός από την Κάσο, όταν μιλάει με τον καθηγητή είτε με τον καρδιολόγο είτε με τον νεφρολόγο, αποκτά εμπειρία. Η τηλεϊατρική είναι εμπειρία και βεβαίως, υπάρχει μέσα στο πρόγραμμα της τηλεϊατρικής το εκπαιδευτικό της κομμάτι. Δηλαδή, μιλάει ο γιατρός της Κάσου με τον καθηγητή μιας ειδικότητας και όταν του προτείνει τι να κάνει, ταυτόχρονα του εξηγεί γιατί ή συζητούν το θέμα και έτσι εκείνος αποκτά εμπειρία.

Δεν είναι όπως είναι η τηλεϊατρική πρώτης γενιάς, που ήταν του επιπέδου «δώσε μια εικόνα καρδιογραφήματος, για να σου πω τί έχει». Η τηλεϊατρική τρίτης γενιάς, είναι κάτι εξελιγμένο και προς αυτήν την κατεύθυνση πρέπει να προχωρήσουμε.»