Ονομασία δρόμου της πόλης Ρόδου σε «Κωνσταντίνος Κ. Μητσοτάκης»

Rodiaki NewsRoom

Σε απόδοση οφειλόμενης τιμής

Γράφει ο Κυριάκος Ι. Φίνας

Ο επί των προωτοκορυφαίων Παύλος, με το ΙΓ’ κεφάλαιο της προς Ρωμαίους επιστολής του, μάς άφησε αξιοπρόσεκτη παρακαταθήκη, η οποία όχι μόνο άντεξε στο μάκρος των 2.000 περίπου χρόνων, αλλά με βεβαιότητα θα συνεχίσει να έχει και τη βαρύτητά της στο διηνεκές. Αναφέρει, λοιπόν, ο Απόστολος των Εθνών:

«Απόδοτε ουν πάσι τας οφειλάς... τω του φόβου, τω την τιμήν την τιμήν». Και σε ελεύθερη μετάφραση: («Αποδώσετε, λοιπόν, σε όλους εκείνο που τούς οφείλετε, ως χρέος και καθήκον... Σ’ εκείνους που ανήκει ο βαθύς σεβασμός αποδώσετε το βαθύ σεβασμό. Σ’ εκείνον, δέ, που ανήκει η τιμή, αποδώσετε την τιμή»).

***

Στον τοπικό τύπο της περασμένης Κυριακής, 18 τρέχοντος μηνός, δημοσιεύθηκε ανακοίνωση των τεσσάρων Δημοτικών Τοπικών Επιτροπών της Νέας Δημοκρατίας της νήσου Ρόδου, η οποία αποφασίστηκε να υποβληθεί στο Δήμαρχο και στον Πρόεδρο του Δημοτικού Συμβουλίου του Δήμου Ρόδου αίτημα, προκειμένου να μετανομαστεί ένας εκ των κυριότερων δρόμων της πόλης της Ρόδου σε «Κωνσταντίνος Κ. Μητσοτάκης».

Προσωπικά, ως απλός πολίτης, συγχαίρω τους Προέδρους που είχαν αυτή την πρωτοβουλία και πιστεύω πως και η Δημοτική μας Αρχή θα πράξει όσα επιβάλλουν τόσο η μακρόχρονη αποδοτική προσφορά του αείμνηστου Κωνσταντίνου Μητσοτάκη στην πολιτική ζωή της Χώρας, όσο και η ανιδιοτελής προσφορά του στα τοπικά δωδεκανησιακά θέματα.

Είναι γεγονός ότι ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης δεν συμμερίστηκε την ανεύθυνη κολακεία και όταν ακόμα ως κυβέρνηση τόνιζε σε όλους τους τόνους πως «δεν μπορούμε να ζούμε με δανεικά», όπου μερικοί τον λοιδωρούσαν, ακόμη στο ίδιο κόμμα του τού γύριζαν την πλάτη (χ). Και όπως έγραψε η Δήμητρα Κρουστάλλη (χχ), «έζησε με πάθος, προκάλεσε πάθη, κατέκτησε τον σεβασμό».

Ο, δε, Θανάσης Παφίλης, κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος του Κ.Κ. Ελλάδας, υπογράμμισε ότι ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης ήταν Μεγάλος και ικανός αντίπαλος με καθαρό πολιτικό λόγο... Αποτέλεσεν έναν από τους σημαντικότερους εκπροσώπους του ελληνικού αστικού πολιτικού κόσμου. Το ΚΚΕ αναγνωρίζει στο πρόσωπο του Κωνσταντίνου Μητσοτάκη ένα μεγάλο και ικανό αντίπαλο με καθαρά πολιτικό λόηο. Καθαρά και με ευρύτητα το κόμμα μας αντιπαρατέθηκε στις πολιτικές θέσεις και απόψεις του, με πολιτικά επιχειρήματα, χωρίς μισόλογα και μικροκομματικούς ελιγμούς.

«Πιστεύουμε ότι αυτό μάς το αναγνώρισε και ότι δεν θα ήθελε, σε καμία περίπτωση, χάριν σκοπιμότητας να κρύβουμε λόγια, ακόμα και τώρα που δεν είναι στη ζωή».

Η Κρήτη ίσως χάρη στην πολιτική που ακολούθησε ο Κ. Μητσοτάκης αντιμετώπισης τους κομμουνιστές δεν εφαρμόστηκαν οι περίφημες «δηλώσεις». Και όπως δήλωνε ο ίδιος, «ήμουν εναντίον των εντοπισμών, σε μια εποχή που όλοι σκότωναν. Είχα ζητήσει από τον Πρωθυπουργό Σοφούλη να με στείλει στο μέτωπο, αλλά δεν το έκανε. Τον συνόδευα, όμως, ως βουλευτής συχνά, όταν πήγαινε εκείνος. Στην ψυχή του Σοφούλη οφείλεται και η νίκη αυτού του πολέμου...» (Νίτσα Λουλέ-Θεοδωράκη. Βιβλιογραφία Κ. Μητσοτάκης, σελ. 149).

Ο σύνδεσμος του Κ. Μητσοτάκη με τη Δωδ/σο
Ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης, όπως έγραψα και σε προηγούμενο άρθρο τις πρώτες ημέρες από το θάνατό («Η Ροδική» 1η Ιουνίου 2017), ήταν γνωστός στη Δωδεκάνησο. Ως Πρωθυπουργός, αλλά και Υπουργός επισκεπτόταν τακτικά τη Ρόδο και στην Αθήνα δεχόταν, ευχαρίστως δωδεκανησιακές αντιπροσωπείες που του εξέθεταν τα προβλήματα της περιοχής μας και επενέβαινε για την επίλυσή τους.

Ήταν πολλά τα προβλήματα της τότε εποχής και πολύ ορθά οι παραγωγικές τάξεις της Δωδεκανήσου τα προέβαλλαν κατά τρόπον μελετημένο, καθόσον η τελευταία φασιστική του Ντε Βέκκι κατοχή και στη συνέχεια η γερμανική πολεμική είχαν καταστρέψει κάθε παραγωγικό τομέα στα νησιά μας.

Έτσι, μεταξύ των Δωδεκανησιακών θεμάτων που επιλύθηκαν με την καθοριστική επέμβαση του Κωνσταντίνου Μητσοτάκη, όπως ανέφερα και στο δημοσίευμά μου της 1.6.2017, ήταν τρία κατά την άποψή μου βασικά λόγω χώρου. Τα κατέχω απόλυτα και τα ενθυμούμαι πολύ καλά, γιατί την εποχή εκείνη ήμουν αρχικά Τμηματάρχης και αργότερα επί μία δεκαετία περίπου Διευθυντής του Εμποροβιομηχανικού Επιμελητηρίου Δωδεκανήσου και ως εκ τούτου, συμμετείχα ενεργά σε κάθε ενέργεια και των θεμάτων που ανέκυπταν έχω συντάξει αρκετά υπομνήματα.

1) Στις 14 Απριλίου 1979 αντιπροσωπεία του Επιμελητηρίου Δωδεκανήσου, με επικεφαλής τον Πρόεδρο, τον μακαρίτη Γεώργιο Καραγιάννη, στην οποία συμμετείχα, επισκέφθηκε στην Αθήνα τον τότε Υπουργό Συντονισμού Κωνσταντίνο Μητσοτάκη και τον Υπουργό Οικονομικών Αθανάσιο Κανελλόπουλο. Θέμα προς συζήτηση και επίλυση της Δωδεκανήσου μετά την πλήρη ένταξη της Ελλάδας στις Ευρωπαϊκές Κοινότητες, που είχε καθοριστεί από 1.1.1981.

Από την προαναφερθείσα συνάντηση, οι εκπρόσωποι των δωδεκανησιακών παραγωγικών τάξεων απόσπασαν την πλήρη διαβεβαίωση-οπότε και εφαρμόστηκε-ότι ναι μεν το ειδικό δασμολογικό καθεστώς Δωδεκανήσου θα καταργηθεί το ενωρίτερο έξι μήνες πριν από την Ένταξη-όπως προβλεπόταν από τη Συμφωνία-πλην, όμως, οι υπόλοιποι εισαγωγικοί φόροι θα παραμείνουν αμετάβλητοι, όπως ίσχυαν (1979) μέχρι της εφαρμογής και στην Ελλάδα του Φόρου Προστιθέμενης Αξίας (Φ.Π.Α.), οπόταν και άρχισε εφαρμοζόμενος, ύστερα από δύο αναβοκές, από 1ης Ιανουαρίου 1987.

β) Ένα από τα μεγάλα μεταπελευθερωτικά θέματα που απασχόλησαν τα Δωδεκάνησα για ολόκληρη τη 10ετία του 1980, ήταν ο τρόπος επέκτασης στο δωδεκανησιακό σύμπλεγμα του καθεστώτος του φόρου προστιθέμενης αξίας. Ύστερα από δύο αναβολές ο ΦΠΑ επεξετάθη σε ολόκληρη τη χώρα από 1.1.1987. Αίτημα της Δωδεκανήσου ήταν: Εφόσον ο ΦΠΑ αντικαθιστούσε όλους τους έμμεσους φόρους με κύριον τον φόρο του χαρτοσήμου και δεδομένου ότι στα νησιά μας οι αντικαθιστάμενοι έμμεσοι φόροι ήταν μειωμένοι εδώ από το 1947, θα έπρεπε στη Δωδεκάνησο οι συντελεστές ΦΠΑ να είναι μειωμένοι τόσο στα εμπορεύματα, όσο και στις Υπηρεσίες κατά 45% περίπου. Και τούτο, προς αποφυγή απότομης μεταβολής προς τα πάνω τοπικά του τιμάριθμου, γεγονός που επηρέαζε δυσμενώς άμεσα και τον τουριστικό κλάδο, που στηριζόταν και στηρίζεται μέχρι σήμερα η δωδεκανησιακή οικονομία,

Η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ δεν δεχόταν να συζητήσει το θέμα, αλλά τελικά το 1986 πείστηκε, αλλά με ποσοστό 30% μόνο για τα εμπορεύματα. Το καθεστώς αυτό ίσχυε μέχρι αρχές του 1990.

Με την ορκωμοσία της υπηρεσιακής κυβέρνησης υπό τον Ακαδημαϊκό Ξενοφώντα Ζολώτα, οι Δωδεκανήσιοι επανήλθαν και χάρη στην καθοριστική επέμβαση του Κωνσταντίνου Μητσοτάκη το αίτημα του δωδεκανησιακού λαού ικανοποιήθηκε, με μειωμένους συντελεστές ναι μεν 30% αλλά και στις υπηρεσίες, όπου συμπεριλήφθηκαν και οι τουριστικές δραστηριότητες.

Αργότερα η εφαρμογή των μειωμένων συντελεστών ΦΠΑ επεκτάθηκε και σε ολόκληρο τον Αιγαιοπελαγίτικο χώρο.

3) Τον Απρίλιο του 1966, με την ευκαιρία της ολιγοήμερης παραμονής στη Ρόδο του Υπουργού Συντονισμού συνέρχεται παρουσία του το Διοικητικό Συμβούλιο του Επιμελητηρίου Δωδεκανήσου (Πρόεδρος ο μακαρίτης Δημήτριος Τσουβαλάς) και εξετάζονται τα προβλήματα που απασχολούσαν την περιοχή της Δωδεκανήσου. Παρέστησαν, επίσης ο Νομάρχης Δωδεκανήσου Β. Παπακώστας, ο βουλευτής Δωδεκανήσου Στέλιος Κωτιάδης, ο Δήμαρχος Ρόδου Ηλίας Ζαχαριάδης και τα Προεδρεία του Εμπορικού Συλλόγου Ρόδου και της Λιμενικής Επιτροπής Δωδεκανήσου. Από την Διοίκηση του Εμπορικού και Βιομηχανικού Επιμελητηρίου Δωδεκανήσου τέθηκαν υπόψη του Υπουργού Συντονισμού Κωνσταντίνου Μητσοτάκη 15 συνολικά θέματα, στα περισσότερα των οποίων δόθηκαν άμεσες λύσεις.

Τα θέματα, τα οποία τέθηκαν υπόψη του υπουργού Κωνσταντίνου Μητσοτάκη ήταν τα ακόλουθα:
1) Εξασφάλιση κονδυλίου εκ του προγράμματος επενδύσεων για την κατασκευή β’ τμήματος λιμενικού έργου Ρόδου.
2) Αναδιοργάνωση Λιμενικού Ταμείου Δωδεκανήσου.
3) Εξασφάλιση τελειωνιακών χώρων για την εξυπηρέτηση της εμπορευματικής κίνησης της Ρόδου.
4) Επαναφορά του Τελωνείου Ρόδου εκ της Β’ τάξεως στην Α’.
5) Χαλάρωση μέτρων ελέγχου αποσκευών ημεδαπών τουριστών που αναχωρούν από τη Δωδεκάνησο.
6) Αύξηση του ορίου χρηματοδοτήσεως εμπόρων και βιοτεχνών από 65.000 σε 200.000 δραχμές, χωρίς την προσκόμιση τιμολογίου.
7) Ορθολογικότερη οργάνωση της Πανελλήνιας Έκθεσης Χειροτεχνίας Κρεμαστής Ρόδου.
8) Παράταση ισχύος απαλλαγής Φ.Κ.Ε. των μεταφερομένων στη Δωδεκάνησο προϊόντων της ελληνικής βιομηχανίας΄.
9) Ανέγερση κτιρίου Τηλεπικοινωνιακού Κέντρου Ρόδου.
10) Ενίσχυση ηλεκτροδοτήσεως Ρόδου.
11) Δανειοδότηση για την ανέγερση Ξενοδοχειακών μονάδων.
12) Ανέγερση κτιρίου για την εγκατάσταση του Καζίνου Ρόδου.
13) Διευκόλυνση της πραγματοποιήσεως στη Ρόδο αεροπορικών δρομολογίων ναυλωμένων πτήσεων.
14) Έγκριση δανείου εξ 1.000.000 δρχ. για την αποπεράτωση του Επιμελητηρίου κτιρίου, και 15) Αύξηση του προσωπικού του Υποκαταστήματος της Τράπεζας της Ελλάδος Ρόδου.

Σημειώσεις:
χ= Κ. Πυλαρινός, Realnews,
3.6.2017, χχ= Το Βήμα 4.6.2017