Εντυπωσιακή η έκθεση για τον «Icaro» στο μουσείο Μπενάκη
ΑΝΑΓΝΩΣΤΗΚΕ 629 ΦΟΡΕΣ
Γράφει η Ρένα Παπακωνσταντίνου
Εκπαιδευτικός πρωτοβάθμιας Εκπαίδευσης
Τετάρτη 28 Σεπτεμβρίου. Το ρολόι δείχνει 8.00 μ.μ. κι εγώ ανεβαίνω τα σκαλιά του Μουσείου Μπενάκη στη Βασιλίσσης Σοφίας.
Κυρίες καλοστεκούμενες και κύριοι κοστουμαρισμένοι κατευθύνονται προς τον δεύτερο όροφο, όπως μας παρέπεμψαν ευγενικά οι υπεύθυνοι στην είσοδο.
Ένα μικρό αγοράκι κρατώντας το κόκκινο αυτοκινητάκι του, ανεβαίνει μαζί μου με πολλή χαρά, κοιτώντας που και που τη μητέρα του, που σε λίγα λεπτά θ’ αντιλαμβανόμουν ότι αποτελούν την οικογένεια του κύριου Γιάννου Ιωαννίδη, του συλλέκτη της έκθεσης που σε λίγο θα δούμε.
Η βραδιά ξεκινά με την υπεύθυνη του Μουσείου κυρία Ξένια Πολίτου, η οποία σε πολύ σύντομο χρονικό διάστημα δίνει το λόγο γεμάτη σεβασμό στον κύριο Ιωαννίδη.
Εκείνος με τη σειρά του καλωσορίζει τους παρευρισκόμενους, αποδίδει ευχαριστίες στους αρμόδιους και διάχυτα αποπνέει μια σεμνότητα και μια υπέρμετρη ευγένεια ψυχής.
Οι πόρτες ανοίγουν και βρισκόμαστε μπροστά σ’ ένα υπέροχο σκηνικό, τόσο οικείο για κάποιον Δωδεκανήσιο και τόσο συγκινητικό που η παραδοσιακή μας τέχνη είναι επίσημη καλεσμένη στο ξακουστό αυτό και μεγαλειώδες μουσείο.
Η παρουσίαση είναι άκρως εντυπωσιακή και σ’ αυτό συμβάλλει η αριστοτεχνία του σκηνογράφου Παύλου Θανόπουλου που αναδεικνύει με τρόπο μοναδικό τα αριστουργηματικά κεραμικά του θρυλικού εργοστασίου “Icaro”.
Διάχυτο παντού το γαλάζιο, συνυφασμένο με το Αιγαίο πέλαγος που λούζει τα όμορφα νησιά μας.
Περίτεχνα καράβια με ανοιγμένα τα πανιά τους σαλπάρουν για ταξίδια μακρινά, ελαφάκια, πολύχρωμα λουλούδια διακοσμούν τα υπέροχα αυτά δημιουργήματα, στολίδι ανεκτίμητης αξίας για όποιον τα κατέχει.
Κοντοστέκομαι στην εικόνα της Παναγιάς της Φιλερήμου.
Από μακριά σε μαγνητίζουν τα τοξωτά της φρύδια και τα πορφυρά της χείλη. Το δαντελωτό χρυσό στεφάνι που πλαισιώνει το Άγιο Πρόσωπό της εκπέμπει ένα φως διαπεραστικό.
Την προσοχή μου τραβά η διπλανή βιτρίνα, με τις φιγούρες με τις παραδοσιακές στολές της Δωδεκανήσου. Το 1933 η εταιρεία ICARO παρουσίασε 8 κεραμικές γυναικείες φιγούρες με παραδοσιακές φορεσιές της Καλύμνου, της Χάλκης, του Ολύμπου Καρπάθου, της Τήλου, της Σύμης, του Καστελλορίζου, της Έμπωνα Ρόδου, Αστυπάλαιας. Ο αριθμός 4 που αντιστοιχεί στον Έμπωνα Ρόδου, είναι πραγματικά ένα κομψοτέχνημα.
Οι τοίχοι που στολίστηκαν όπως τα σπίτια της Λίνδου σε μεταφέρουν άμεσα εκεί και προκαλεί θαυμασμό η λεπτομέρεια στο κάθε τι μπροστά σου.
Τα μπουκάλια που έγιναν ειδική παραγγελία από την ποτοποιία “EMERY” το 1949 είναι ιδιαίτερης ομορφιάς.
Θα ήταν παράλειψη να μην αναφερθώ στη βιτρίνα που είναι αφιερωμένη στον Αρχάγγελο και τον πρώτο Ροδίτη που εργάστηκε στον ιταλικό ICARO, το 1901, τον Νικόλα Γιασιράνη. Ο Ν. Γιασιράνης επηρεασμένος από την εκλεπτυσμένη τέχνη που γνώρισε στον “ICARO”, το 1960 δημιούργησε μια δική του μικρή συλλογή με κομμάτια περιορισμένου αριθμού και μεγάλης χρηματικής αξίας.
Εύχομαι ο καθένας μας να συναισθανθεί τη σπουδαιότητα αυτής της έκθεσης και να έχει την πεποίθηση ότι “στη συλλογή το αντικείμενο είναι σημαντικό, ακόμα πιο σημαντική είναι η ιστορία που υπάρχει πίσω από αυτό”.