Φλερτ ή bullying

Rodiaki NewsRoom

Γράφει ο αρχιτέκτονας
Αγαπητός Ξάνθης

Ο αμερικάνικος παροξυσμός σχετικά με την ερωτική προσβολή που έχουν δεχθεί γυναίκες ηθοποιοί αγγίζει τα όρια της ακρότητας.

Χωρίς τάσεις υποβιβασμού της συνεχόμενης υποβίβασης του γυναικείου φύλου από μερίδα της αρσενικής ισχύος, η επιμονή της προβολής του θέματος έχει αποκτήσει πλέον , διαφημιστικό χαρακτήρα.

Σε όποιες βραβεύσεις, εκδηλώσεις που εμφανίζονται στην «Μέκκα της τηλεόρασης» στις ΗΠΑ, οι γυναίκες επώνυμες ηθοποιοί ξεστωμούν την «περιπέτεια» τους πριν από πολλά χρόνια και αποσπούν μηχανικά το χειροκρότημα ως κατανόηση του γεγονότος. Έχοντας τη δημοσιότητα πλέον δίπλα τους, η κοινωνική τους επιρροή είναι ενδυναμωμένη και επικοινωνιακά ισχυρότατη. Ας το δούμε έτσι το θέμα.

Το bullying (ή ο εκφοβισμός) αναφέρεται στη σωματική και ψυχολογική κακοποίηση ή μείωση ασθενέστερων ατόμων σε μια ομάδα. Εμφανίζεται σε όλες τις ηλικίες και τις κοινωνικές ομάδες. Μπορεί να συναντηθεί σε οποιοδήποτε τύπο σχολείων και σχολικών εγκαταστάσεων, στον στρατό, σε αθλητικά σωματεία, στη φυλακή, αλλά και στην οικογένεια ή στο χώρο εργασίας (ανάλογα με το αν αφορά τον προϊστάμενο ή το αφεντικό, μιλάμε για ηθική παρενόχληση ή τοξικό ηγέτη). Είναι μια μορφή κακοποίησης, πιο συγκεκριμένα εκφοβισμού ή εξαναγκασμού. Το θύμα του εκφοβισμού αναφέρεται και ως στόχος που δέχεται συστηματική παρενόχληση.

Το bullying αποτελείται από τρία βασικά είδη κακοποίησης – συναισθηματική, λεκτική και σωματική. Συνήθως, πρόκειται για ανεπαίσθητες μεθόδους εξαναγκασμού στο να ενδώσει κάποιος στην πίεση του προσβάλλοντα.

Υπάρχει και η άλλη πλευρά του λόφου για τις συγκεκριμένες περιπτώσεις.
Είναι η θέση της Κατρίν Ντενέβ όπου δημοσιοποίησε στη Γαλλία ένα άρθρο για να υπερασπιστεί την ελευθερία των ανδρών «να παρενοχλούν» και να αντιταχθεί στην «εκστρατεία της κατάδοσης» που έκανε την εμφάνισή της μετά την υπόθεση του σκηνοθέτη Γουάινστιν, υιοθετώντας μια στάση αντίθετη ως προς τις αντιδράσεις που έχουν προκληθεί απ' αυτό το παγκόσμιο σκάνδαλο.

Σαν άνδρας και μεσογειακός δεν μπορώ να υιοθετήσω την υστερία των κυριών «glamour» στο «πείραγμα» από φλερτ που μπορεί να γίνεται είτε από το αρσενικό, είτε από το θηλυκό.
Δεν μπορώ να γνωρίζω τα όρια της αυτοπροβολής μέσα από ένα «καυτό» κοινωνικό θέμα ή τα όρια της ειλικρίνειας, όπως είναι η μαζικότητα του φαινομένου που εμφανίζεται μετά από μερικές δεκαετίες από την ημέρα του συμβάντος.

Το εύλογο ερώτημα είναι, γιατί δεν υπήρξε καταγγελία του σεξουαλικού bullying την επίκαιρη εκείνη εποχή από την προσβληθείσα κυρία και πραγματοποιείται εκ του ασφαλούς μετά από δεκαετίες, όταν πλέον η αρτίστα έχει πάρει την θέση της στην επετηρίδα της δημοσιότητας και της κοινωνικής καταξίωσης;

Κάποιοι/ες απαντούν: γιατί φοβόντουσαν τα αντίποινα από τους ισχυρούς…Όμως η αλήθεια είναι ζεστή, η εκδίκηση προσφέρεται ψυχρή.

Ένα είναι βέβαιο. Ότι οι γυναίκες αντιμετωπίζουν δυσκολίες για τη ανέλκυση τους σε διευθυντικές θέσεις. Υπάρχει «η γυάλινη οροφή» εξουσίας από τους άνδρες. Όμως και η συστηματική εκδήλωση του αθροιστικού σεξουαλικού bullying από μερίδα καλλιτέχνιδων διεθνούς φήμης στις μεγάλες πασαρέλες των ΗΠΑ, αφήνει ευλόγα ερωτήματα, σε μια εποχή επικοινωνίας, διαφήμισης και κυρίως, απόντος του μέτρου και της σεμνότητας…
Ας κρίνει ο καθένας που είναι η αλήθεια…και που η νόθευση…