Ο… οδοντίατρος κι ο μουσικός που ομορφαίνουν τα βράδια μας!

Pοδούλα Λουλουδάκη

Ο Στάθης Μανουσάκης και ο Βασίλης Αυγουστάκης του «Δωδεκάηχου»

Πώς ξεπετάχτηκαν ετούτοι οι δυό, κι είναι τα ονόματά τους στα χείλη όλων και τους ευχαριστούν τεράστιοι καλλιτέχνες από σκηνής- με τα μικρά τους ονόματα- και γεμίζουν το Αρχαίο Στάδιο, το θέατρο της Τάφρου, τους χώρους που επιλέγουν για τις συναυλίες που διοργανώνουν και ομορφαίνουν τις ζωές μας!

Ο οδοντίατρος Στάθης Μανουσάκης, κι ο μουσικός Βασίλης Αυγουστάκης, που τους ενώνει το χωριό τους η Ίστριος και μιά φιλία από γεννησιμιού τους, δημιούργησαν το «Δωδεκάηχο» που μέχρι σήμερα έχει πραγματοποιήσει τουλάχιστον 50 μεγάλες συναυλίες: Βασίλης Παπακωνσταντίνου που τους έδωσε και τ΄ όνομα, Γιώργος Νταλάρας, Γιάννης Χαρούλης, Σωκράτης Μάλαμας, Μανόλης Λιδάκης, Ελένη Βιτάλη, Αλκίνοος Ιωαννίδης, Ψαραντώνης, Αρλέτα, Λάκης Παπαδόπουλος, Μελίνα Ασλανίδου και τόσοι που ήρθαν ακόμη, κι εκείνοι που θα ρθουν να γεμίσουν μελωδίες τα βράδια μας.

Είναι η πρώτη φορά που μιλούν δημοσίως, μιλούν άλλωστε με τη δουλειά τους, και σέβονται τους πάντες, ο Στάθης και ο Βασίλης που ευχαρίστησε θερμά από σκηνής ακόμα μια φορά ο Σωκράτης Μάλαμας, το περασμένο Σάββατο το βράδυ.

Να συστηθούμε, γιατί είστε άλλοι… το πρωί, και άλλοι με το «Δωδεκάηχο»!
Είμαι οδοντίατρος, διατηρώ δικό μου οδοντιατρείο τα τελευταία 10 χρόνια στις Καλυθιές, όσα χρόνια δηλαδή ασχολούμαι και με τα συναυλιακά. Έχω δύο παιδιά, είμαι μισός Ιστριενός και μισός από το Διδυμότειχο. Ο Βασίλης είναι μουσικός, παίζει κιθάρα και τραγουδάει ενώ τα καλοκαίρια ασχολείται με τα τουριστικά. Και είναι Ιστριενός.

Και ήσασταν πάντα φίλοι, κολλητοί!
Από κοιλιάς (γέλια). Έχουμε φωτογραφίες με τις μητέρες μας δίπλα- δίπλα ως εγκυμονούσες. Βέβαια ο Βασίλης είναι 15 μέρες μεγαλύτερός μου, γι αυτό πάντα ο μεγάλος αποφασίζει, κι εγώ τον σέβομαι (γέλια). Ο Βασίλης μεγάλωσε στην Ίστριο, κι εγώ στην πόλη.

Βασίλης
Εκείνα τα χρόνια στο χωριό ήμασταν πολύ λίγα παιδιά, κι όταν έρχονταν οι Ιστριενοί της Ρόδου, για εμάς ήτανε γιορτή. Εμείς τους μαθαίναμε παιχνίδια του χωριού και τους πηγαίναμε για εξερεύνηση στα βουνά και στις σπηλιές, κι εκείνοι μας έφερναν τον αέρα της πόλης, τα βιβλία και την ενημέρωση γενικά.

Ξεκινήσατε από τον Πολιτιστικό Σύλλογο της Ιστρίου και μεγαλουργήσατε γρήγορα!
Όταν ήμασταν γύρω στα 25, μαζί με τους υπόλοιπους φίλους στο χωριό, ενεργοποιήσαμε ξανά τον Πολιτιστικό Σύλλογο ο οποίος ήταν ανενεργός για χρόνια. Μια βραδιά σ΄ ένα τζάκι μπροστά ενώ πίναμε σούμες, έλεγε ο καθένας την ιδέα του για το τι θα μπορούσαμε να κάνουμε. Στην πραγματικότητα αυτό που θέλαμε ήταν να βγει από την αφάνεια η Ίστριος. Διαπιστώναμε ότι πολλοί δεν ήξεραν καν πού βρισκόταν. Άλλος άκουγε Νίσυρος, άλλος ρωτούσε αν είναι νησί… Η ιδέα να φέρουμε για συναυλία τον Βασίλη Παπακωνσταντίνου, έπεσε ως τρελή ιδέα, κι ως όνειρο.

Το Γιάννη Χαρούλη, πότε τον φέρατε;
Ήταν ο πρώτος που φέραμε στην πλατεία της Ιστρίου, το 2006 ενώ ήταν στα πρώτα του βήματα τότε. Είχαμε σβήσει όλα τα φώτα στο χωριό, ακόμα και του καφενείου στην πλατεία και είχαμε τοποθετήσει δαυλούς με φωτιές γύρω-γύρω ενώ από τα δέντρα είχαμε κρεμάσει φαναράκια. Κι αυτό που θυμόμαστε είναι ότι εκείνη τη βραδιά, από την υπερένταση, είχαμε αγκαλιαστεί οι δυό μας και κλαίγαμε με λυγμούς. Με τον Πολιτιστικό Σύλλογο ασχοληθήκαμε επτά χρόνια και το αποκορύφωμα ήταν η συναυλία του Βασίλη Παπακωνσταντίνου που γέμισε την πλατεία με 2.500 άτομα και είχαν γεμίσει κόσμο και οι ταράτσες των σπιτιών.

Και πώς μετά την προσφορά σας στον Πολιτιστικό Σύλλογο οργανωθήκατε και δημιουργήσατε τον «Δωδεκάηχο»;
Τυχαία γνωριστήκαμε με τον Σάιμον Χιλ, το μάνατζερ του Αλκίνοου Ιωαννίδη που μας είπε την ιδέα του να φτιάξουμε μια εταιρεία. Βασανιζόμασταν για να βρούμε όνομα και παίρνουμε τηλέφωνο το Βασίλη Παπακωνσταντίνου τον οποίο τον αισθανόμασταν από τότε φίλο μας. Μας λέει «Δωδεκάηχος, από το Δωδεκάνησος»… Κι έτσι ο Βασίλης έγινε ο… νονός μας. Βάλαμε και το μυρμήγκι που παίζει βιολί πάνω στο ΄Ομικρον… Κάποιοι είπανε ότι το Δωδεκάηχος παραπέμπει στο Δωδεκάθεο, αλλά παιδιά, είμαστε Χριστιανοί Ορθόδοξοι (γέλια).

Φτάσατε στο σημείο να ανοίξετε και το Αρχαίο Στάδιο της Ρόδου για τον κόσμο!
Ναι, μετά από 25 χρόνια με Γιώργο Νταλάρα και Μαρία Φαραντούρη και αφιέρωμα στους μεγάλους συνθέτες. Ήταν μια συναυλία που για εμάς είχε διδακτικό χαρακτήρα! Τώρα που έχουν περάσει σχεδόν 3 χρόνια αν μας ρωτήσει κάποιος θα πούμε ότι η προβληματική γεννήτρια εμάς μας έκανε καλό! Μάθαμε πολλά και τον επόμενο μήνα επιστρέψαμε στο Αρχαίο Στάδιο με το Γιάννη Χαρούλη, όπου υπήρξε θρίαμβος.

Γιατί χάλασε τότε η γεννήτρια, τι έγινε και καθυστέρησε να ξεκινήσει η συναυλία που περίμεναν χιλιάδες άνθρωποι;
Η γεννήτρια χάλασε και ξεκινήσαμε να το αντιλαμβανόμαστε το απόγευμα όταν έπεφτε η τάση στο πιστολάκι της κομμώτριας που έφτιαχνε τα μαλλιά της Φαραντούρη, στο Αρχαίο Στάδιο. Μισή ώρα μετά αντιληφθήκαμε ότι αυτή η γεννήτρια δεν μπορεί να βγάλει τη συναυλία και αρχίσαμε να απευθυνόμαστε στους ιδιώτες που έχουν γεννήτρια, αλλά διαθέσιμη δεν υπήρχε καμιά. Ο κόσμος άρχισε να έρχεται και η παρέμβαση του δημάρχου Φώτη Χατζηδιάκου ήταν σωτήρια. Μας έφερε γεννήτρια, κι έτσι χιλιάδες άνθρωποι απόλαυσαν με καθυστέρηση μεγάλους καλλιτέχνες, κι ένα σημαντικό πολιτιστικό γεγονός για το νησί το οποίο αν ματαιωνόταν και με τέτοιο τρόπο, θα είχε μεγάλο αντίκτυπο. Το Αρχαίο Στάδιο ήταν από την αρχή ένα ρίσκο, αλλά το αγαπήσαμε και δεν έχουμε τελειώσει μαζί του. Επίσης τα καλοκαίρια είμαστε στον υπέροχο χώρο της Τάφρου και στις πλατείες των χωριών. Στον Έμπωνα, στα Λάερμα, στην Ίστριο… Τις χειμερινές μας συναυλίες τις κάνουμε στη σκηνή του Collorado, η οποία όπως μας λένε οι καλλιτέχνες είναι μία από τις καλύτερες μουσικές σκηνές στην Ελλάδα, κι αυτό οφείλεται βέβαια στο Μιχάλη Ταχλιαμπούρη, με τον οποίο έχουμε άψογη συνεργασία.

Ο Νταλάρας πώς είναι από κοντά στη συμπεριφορά του, δεν τον συμπαθούν όλοι!
Ο Νταλάρας μας έκανε εντύπωση από τη στιγμή που πήγαμε να τον πάρουμε από το αεροδρόμιο. Μας είχαν προετοιμάσει για το αντίθετο, αλλά εμείς είδαμε έναν πολύ ζεστό και φιλικό άνθρωπο ο οποίος την προηγούμενη μέρα της συναυλίας όταν πήγαμε μαζί του στο Αρχαίο Στάδιο, είδαμε να πλησιάζει μία αγέλη αδέσποτων σκυλιών, να γονατίζει, να τα χαϊδεύει… Έχουμε μείνει με τις καλύτερες εντυπώσεις.

Το προηγούμενο Σάββατο με το Σωκράτη Μάλαμα στη στυναυλία που έδωσε στη Ρόδο

Πώς είναι λοιπόν από κοντά οι καλλιτέχνες που εμείς βλέπουμε μόνο στη σκηνή; Πώς είναι ας πούμε ο Σωκράτης Μάλαμας, η Ελένη Βιτάλη, ο Γιάννης Χαρούλης, και βέβαια ο Βασίλης Παπακωνσταντίνου;
Είναι ξεχωριστοί όλοι τους. Και ο καθένας χωριστά έχει μία σοφία. Ο Σωκράτης Μάλαμας, είναι πολύ φιλοσοφημένος κι αυτό φαίνεται και από τα τραγούδια του και από τη στάση ζωής του. Βλέπει τα πράγματα σφαιρικά. Σε μια από τις κουβέντες που είχαμε μαζί του το Σάββατο που μας πέρασε, που ήταν εδώ για τη συναυλία του, λέγαμε ότι για να αλλάξει ο κόσμος πρέπει ν΄ αλλάξουμε πρώτα εμείς. Ο Βασίλης Παπακωνσταντίνου, ο νονός μας, είναι ψυχούλα, είναι σαν παιδί και η φωνή του βγαίνει μέσα από τη ψυχή του. Όποτε έρχεται μας ξενυχτάει για 48 ώρες. Αν δεν ξημερώσει δεν πάει για ύπνο. Κάνουμε μια βδομάδα να συνέλθουμε αφότου φύγει. Το Λάκη Παπαδόπουλο τον φέρνουμε συνέχεια. Στις συζητήσεις μας είναι και πατέρας μας, γίνεται και γιός μας…. Για τη Μελίνα Ασλανίδου είμαστε ευτυχείς. Τη γνωρίσαμε στα πρώτα μας βήματα και βλέπουμε ότι έχει μείνει η ίδια μέχρι σήμερα, η δόξα δεν την έχει αλλάξει όπως και το Γιάννη Χαρούλη που είναι ακριβώς ο ίδιος άνθρωπος με το ξεκίνημά του. Όποτε βρισκόμαστε μαζί του περνάμε καλά. Τον Ψαραντώνη, είμαστε περήφανοι που τον φέραμε δύο φορές. Είναι ένας θρύλος, αισθάνεσαι το βάρος της προσωπικότητάς του όταν βρεθείς κοντά του. Δεν μιλάει, αλλά όταν το κάνει θα πει κάτι πολύ σημαντικό και θα σωπάσει πάλι μετά. Η Ελένη Βιτάλη είναι μια μεγάλη κυρία. Αν σε συμπαθήσει, κι εμάς μας συμπάθησε, είναι πολύ άνετη και ευγενική. Έχουμε κρατήσει επικοινωνία μαζί της και είμαστε ευτυχείς. Η Αρλέτα, που ήταν ένας ιδιαίτερος άνθρωπος, εμάς μας έβγαλε μια γλυκάδα. Ακόμα και η Ρένα Κουμιώτη, που τη φέραμε για μια εμφάνιση στο Καφέ Σαντάν σε προχωρημένη ηλικία ήδη έβλεπες ότι έχει τη στόφα της μεγάλης κυρίας του ελληνικού τραγουδιού.

Κι έτσι παράλληλα με τα επαγγέλματά σας ανοιχτήκατε σε νέους δρόμους, με επιτυχία!
Δεν είμαστε ωστόσο επιχειρηματίες, με τη στενή έννοια του όρου. Στην ουσία μας έχει επιστραφεί η προσφορά μας. Γι αυτό ακόμα είμαστε ζωντανοί. Στη σκηνή. Και βέβαια ο «Δωδεκάηχος» δεν είμαστε μόνο εμείς οι δύο. Είναι και ο Κώστας, η Μίκα, η Κατερίνα, ο Νίκος, η Βούλα, η Στέλλα, η ομάδα που μας στηρίζει.

Πώς δέσατε τόσο πολύ οι δυό σας, πώς μπορεί να τα πάνε δυό άνθρωποι τόσο καλά;
Έχουμε χημεία, γελάμε πολύ, πάρα πολύ όμως. Ο ένας συμπληρώνει τον άλλο, κι αυτό είναι το μυστικό μας, αν και έχουμε και συγκρούσεις μεταξύ μας, τσακωνόμαστε, αλλά ακόμα κι αυτό είναι εποικοδομητικό.

Τι μεγάλο ετοιμάζετε, τι θα μας ανακοινώσετε;
Το Σωκράτη Μάλαμα μαζί με το Θανάση Παπακωνσταντίνου και 18 μουσικούς επί σκηνής, μια συναυλία που περιμένει όλη η Ελλάδα και θα φέρουμε και στη Ρόδο. Είσαι η πρώτη που το λέμε.

Πώς θέλετε να είναι τα πράγματα από εδώ και πέρα, τι εύχεστε;
Να είμαστε καλά, να περνάμε καλά και να γίνονται πράγματα στο νησί μας. Να συνεχίσουμε τη διοργάνωση και παραγωγή συναυλιών, την καλλιτεχνική επιμέλεια και διοργάνωση εκδηλώσεων για συλλόγους και φορείς, να συνεχίσουμε και το παιδικό θέατρο με το οποίο ασχολούμαστε τελευταία. Και ευχαριστούμε τον κόσμο, που είναι δίπλα μας. Τους ευχαριστούμε και τους σεβόμαστε.

Όταν έφεραν στη Ρόδο τον Ψαραντώνη για μία μοναδική συναυλία

Ο Βασίλης Αυγουστάκης (αριστερά) και ο Στάθης Μανουσάκης, οι δημιουργοί του “Δωδεκάηχου”