Αντίθετη με την Αναδοχή ομοφυλόφιλων ζευγαριών, η Ιερά Σύνοδος

Rodiaki NewsRoom

Γράφει η Μαίρη Παπανδρέου

Δεν θα έπρεπε μόνον η «Ιερά Σύνοδος» να είναι αντίθετη με την αναδοχή από ομοφυλόφιλα ζευγάρια, αλλά όλοι οι έγκριτοι επιστήμονες Ψυχολογίας και Ψυχιατρικής.

Δυστυχώς, στις μέρες μας, «ξεπήδησαν» Σχολές Ψυχολογίας, που οι απόφοιτοί τους, όχι μόνον δεν έχουν την απαιτούμενη γνώση να επιλύουν προβλήματα συμπολιτών μας, αλλά κάκιστα, πλείστες όσες φορές, δημιουργούν ακόμα περισσότερα προβλήματα.

Από τα πρώτα «μαθήματα», που παίρνει ο φοιτητής/ φοιτήτρια Ψυχολογίας/Ψυχιατρικής, είναι και η ύψιστης σημασίας, ανατροφή των παιδιών μέσα στην οικογένεια. Διευκρινίζεται και επεξηγείται ότι είναι απολύτως αναγκαία η ταυτόχρονη παρουσία του πατέρα (ως πρότυπο άνδρα) και της μητέρας (ως πρότυπο γυναίκας).

Είναι απολύτως απαραίτητη η παρουσία και των δύο φύλων, και μάλιστα να «παίζουν» το ρόλο που τους έταξε η «σοφή Φύση».

Πρέπει το αγόρι της οικογένειας να ταυτίζεται με τον πατέρα, δηλαδή τον άνδρα, και το κορίτσι με την μητέρα, δηλαδή τη γυναίκα, ενώ παράλληλα, έχουν την επιβεβαίωση του φύλου τους, το μεν αγόρι από τη μητέρα του, το δε κορίτσι από τον πατέρα του. Για να μην μπω σε Ψυχιατρικές επεξηγήσεις για τις έννοιες «Οιδιπόδειο Σύμπλεγμα» και «Σύμπλεγμα Ηλέκτρας», που είναι φάσεις ωρίμανσης στη ζωή κάθε παιδιού, πρέπει να διευκρινιστεί, ότι το φαινόμενο που παρατηρείται ιδιαίτερα σήμερα, με τις ομοφυλοφιλικής τάσεις, δεν έχει μόνον γενετικά αίτια.

Οι επιστήμονες που έχουν ως αντικείμενο τη μελέτη και ερμηνεία της ανθρώπινης συμπεριφοράς, γνωρίζουν πλέον, ότι υπάρχουν πολλοί λόγοι που ωθούν ένα άτομο στην ομοφυλοφιλία.

Περιληπτικά, αναφέρονται: Γενετικές ανωμαλίες όπως είναι ο ερμαφροδιτισμός, ορμονική διαταραχή, βιασμός σε νεαρή ηλικία, παράδειγμα από το στενό περιβάλλον, καταπίεση από μητέρα στο γιο της, γιος το τελευταίο παιδί οικογένειας με πολλές μεγαλύτερες αδελφές, περιέργεια κ.α.

Οι ομοφυλόφιλοι, ακόμα και υποσυνείδητα, έχουν επίγνωση της ιδιαιτερότητάς τους και αυτός είναι ένας από τους σοβαρούς λόγους που έστω κι αν δεν το ομολογούν ούτε στον εαυτό τους, ιδιαίτερα κατά την κρίσιμη περίοδο της ζωής του καθενός, που είναι το πέρασμα από την ωριμότητα στην τρίτη ηλικία (κλιμακτήριο που περνούν τόσο οι γυναίκες όσο και οι άνδρες), παρουσιάζουν τις μεγαλύτερες ψυχολογικές διαταραχές, όπως είναι και οι αυτοκτονικές τάσεις.

Καθήκον όλων μας είναι, όχι μόνον η περιφρούρηση, αλλά και η διασφάλιση τόσο της φυσικής, όσο και της ψυχικής υγείας των παιδιών και εγγονών μας, όπως και για όλα τα παιδιά που δεν είχαν την καλή τύχη να ζουν και να «ωριμάζουν» μέσα σε ένα υγιές φυσικό και ψυχοπνευματικό περιβάλλον.

Τις θέσεις της Ιεράς Συνόδου, πρέπει να μελετήσουν και να υιοθετήσουν τόσο κοινωνικοί όσο και επιστημονικοί φορείς, εάν πραγματικά ευελπιστούμε σε μια υγιή κι ευτυχισμένη αυριανή κοινωνία.